ภูตะวันในม่านหมอก (ลงจบก่อนแล้วค่อยติดเหรียญค่ะ ^^)

เมื่อดวงตะวันถูกพิษแห่งรักทำร้าย

จนบดบังแสงสว่างของตนไว้ด้วยเมฆหมอก

ของขวัญของพรหมลิขิตถูกส่งมาให้เขาได้กำจัดพิษนั้นให้หมดไปจากใจ

ทว่า...

ด้วยไฟแห่งความแค้นในรัก

จะแผดเผาของขวัญชินนี้ให้มอดไหม้

หรือความรักจากเธอจะช่วยปัดเป่า

ทำให้ดวงตะวันดวงนี้กลับได้สดใสอีกครั้ง

โปรยปราย

นัยน์ตางามซึ้งตวัดขึ้นมองใบหน้าคมสันเรียบเฉยของภูตะวันทันที ภูตะวันหรี่ตาก่อนจะก้มลงมองสบตาด้วย นัยน์ตาคมกริบแฝงแววเร่าร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อมองสบตาเธอ มันเป็นประกายระยับ จนของขวัญต้องก้มหลบตา แถมท้ายด้วยน้ำเสียงห้าวทุ้มนั่นอีก ทำเอาเธออายเตชิลาแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

“คุยเรื่องอะไรดีล่ะขวัญ คุยเรื่องขวัญเป็นเมียพี่แล้วยังไงเล่า พี่ไม่ให้ขวัญไปไหนทั้งนั้นอีกแล้วตอนนี้”

“หา!” คนอุทานประโยคนี้คือสาวน้อยเตชิลา ที่มองทั้งภูตะวันและของขวัญเหมือนกับถูกผีหลอกตอนกลางวัน นี่หูเธอไม่ฝาดไปใช่ไหมเนี่ย

“พี่ภู!” ของขวัญพูดเสียงเหมือนคราง ขณะที่ก้มหน้านิ่ง เธออายเตชิลาเหลือเกินแล้ว และขณะเดียวกันก็โกรธตัวเอง ที่ไปยอมให้เขาทำย่ำยีอย่างหน้าอายแบบนั้น ในสถานที่แบบนั้น ไม่ห้ามเขาสักคำ แถมยัง...แค่คิดก็เหมือนกับสัมผัสระอุร้อนนั้นยังไต่ไปตามเนื้อตัว ให้วูบวาบด้วยเพลิงพิศวาสที่ยังไม่ดับมอด

“ทำไม ก็พี่พูดเรื่องจริง ขวัญจะเถียงหรือไงกัน ต้นอ้ออย่าลืมนะ เรื่องนายเขม บอกว่าพี่จะรอ”

ว่าแล้วเจ้าตัวก็กึ่งลากกึ่งจูงร่างบางเดินลิ่วเข้าห้องส่วนตัวไป ทิ้งให้สาวน้อยมองตาม พลางทวนคำของน้าชายไปด้วยอย่างงุนงง

“อะไรกันนี่ พี่ขวัญกับน้าภู โอ๊ย! นี่เราฝันไปหรือเปล่านะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้”

เรื่องนี้อ้อมจะลงให้อ่านก่อนติดเหรียญนะคะ ให้อ่านจนจบแล้วค่อยติดเหรียญค่ะ

ถ้าอยากจะอุดหนุน ฝากในรุปแบบอีบุ๊คไว้ด้วยนะคะ ที่เว็บเมพ อุ๊กบี ไฮเทค นายอินทร์ปัณณ์

ยังไงจะมาแปะลิงค์ให้จ้า

ขอบคุณสำหรับทุกๆ ท่านที่แวะมาอ่านค่ะ