พลาดรัก เริงราคะ

บทนำ

ในวันที่ท้องฟ้าสดใสไร้หมอกควันต่างจากเมืองหลวงที่เคยอยู่สาวน้อยวัย 24 ที่พึ่งลาออกจากงานกลับมายังบ้านเกิดเพียงเพราะเธอทนกับฝุ่นควันของเมืองกรุงไม่ไหว เห้อ...นี่เราก็กลับมาบ้านจนได้สินะ เงินที่เราเก็บไว้ก็ไม่มากแล้วเราจะทำยังไงดี เสียงสาวน้อยที่มีนามว่า แอนสิตา เอ่ยขึ้นมาอย่างบ่งบอกถึงความไม่สบายใจ แล้วเราจะบอก แม่ของเราว่ายังไงดีล่ะ แอน นั่น แอน ใช่มั้ยลูก หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเเธอนั้นมาแต่ไกล แอน แอน มาทำไมไม่บอกแม่ แม่จะได้ไปรับ คือแม่ แอนมีเรื่องจะบอก มีอะไรล่ะลูก คือ อ่ะๆ มีอะไรค่อยไปคุยในบ้านพึ่งมาถึงเหนื่อย ๆ หญิงสาวได้แต่รับคำ แล้วเดินตามผู้เป้น แม่เข้าไปในบ้าน หลังจากที่หญิงสาวนั้น อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็มีเสียงผู้เป็นแม่ เรียก นี่แอนมากินข้าวได้แล้วลูก หลังจากที่ทั้งสองแม่ลูกกินอยุ่นั้น ผู้เป็นแม่ได้ถามขึ้นว่า นี่เราจะมาอยู่สักกี่วันกันนี่ แอนสิตา ได้แต่อั้มอึ้งในลำคอ เออ คือ อ่ะๆ มีอะไรก็บอกแม่มาเถอะ เรามีกันแค่สองคนนะลูก หลังจากที่หญิงชราพูดจบ แอนสิตาก็พูดขึ้นว่า หนูลาออกจากงานแล้วน่ะแม่ อ่าวทำไมล่ะลูกผู้เป็นแม่กล่าวขึ้นด้วยความประหลาดใจ คือหนูเเพ้หมอกควันน่ะแม่ แอนสิตาตอบผู้เป็นแม่ ผู้เป็นแม่รู้ได้ทันทีว่าลูกสาวตนนั้นกำลังโกหกตนอยู่ แอน แอนมีอะไรก็บอกแม่มาตรง ๆ เถอะลูก ผู้เป็นแม่กล่าว คือหนูโดนไล่ออกแม่ ทำไมล่ะลูก คือ ผู้จัดการของหนูมันบ้ากาม หนูพยายาม เลี่ยงหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้ ทนไม่ไหวจริง ๆ อ่ะแม่หนู เลยตีเค้าด้วยแจกัน จันสลบคาที่ ว๊าย เค้าเป็นอะไรหรือเปล่าลูกทำไมหนูทำรุนแรงอย่างงั้น ไม่เป้นอะไรหรอกแม่ มันไม่กล้าเอาเรื่อง มันกลัวว่าความบ้ากามของมันจะถูกเปิดเผย คุณพระคุณเจ้า ผู้เป็นแม่อุทานขึ้น ไม่เป็นไร ๆ ลูก ยังไงเราก็กลับมาอยู่บ้านเราเหมือนเดิม นะ หนูขอโทษด้วยนะแม่ที่หนูยังหาเงินไม่พอใช้หนี้ให้แม่เลย ไม่เป็นไรลูก  ขณะที่สองแม่ลูกกำลังนั่งคุยอยู่นั้นก็ได้มีเสียงรถแล่นเข้ามาในบ้าน คนบนรถที่ลงมาสองคนแรกเป็นชายร่างสูงใหญ่ และก็มีผู้หญิงสาวอีกคนลงมารูปร่างดี หน้าตาสวยราวกับนางบบ และที่ควงอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เป็นชายหนุ่มรูปร่างสูง ผิวที่แทนตามแบบคนชาวไร่ หน้าตาคมเหมือนกับ ดารา ชาย ตามที่เคยเห็นในทีวีไม่มีผิด ใครมากันน่ะแม่ แอนสิตา กล่าวขึ้นถามผู้เป็นแม่ นั่นคงจะเป็นพ่อคมเวท กับคนของเค้าแน่ ผุ้เป็นเป็นแม่ตอบ พ่อเลี่ยงคมเวทแห่งไร่เพลินไพร เดินเข้ามา ก่อนที่จะมานั่งลงตรงโต๊ะที่เราสองแม่ลูกกินข้าวกัน สายตาเค้าจับจ้องมาที่ฉันสายตาเราจ้องประสานกัน ฉันชอบรับเลยว่า แว๊บแรกที่ได้เห็น ฉันนี่หลงไหลในความหล่อของเค้า แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา ใช่แล้วมันเป็นเสียงของพ่อเลี้ยงผู้ทรงเสน่ห์คนนั้น นี่ยัยแก่ หนี้สินที่ติดไว้เมื่อไหร่จะใช้คืน นี่มันก็ครบกำหนดแล้ว ฉันก้พลัดไปก่อนได้มั้ยล่ะพ่อเลี้ยง คือตอนนี้ฉันยังไม่มีเลย ไม่ได้แกผลัดมาหายรอบแล้ว ถ้ายังไงวันนี้ไม่จ่าย บ้านหลังนี้ก็ต้องถูกยึด นี่ แอนสิตาได้กล่าวขึ้นมาอย่างเสียงดังว่า มันจะมากไปแล้วนะ หนี้สินสามหมื่นที่แม่ฉันติดนายไว้ ฉันจะจ่ายให้เอง พ่อเลี้ยงได้หันไปทางที่มาของเสียงนั่นทันที ยัยนี่มันใครกันสวยไม่เบารูปร่างก้ดี ผิวขาว แต่อยากรู้ว่าไอ้นั้นมันจะใหญ่ด้วยรึเปล่า นี่มองอะไรย๊ะ หญิงสาวเอ่ยขึ้น ใครบอกว่าสามหมื่นล่ะ ตอนนี้มันกลายเป็นสามล้านแล้ว ห๊ะเสียงแอนสิตาอุทานขึ้นอย่างตกใจ ทำไมเงินมันขึ้นมามากมายขนาดนี้ แอนสิตาหันไปถามผู้เป็นแม่ ผู้เป็นแม่ได้แต่นั่งคอตกไม่พูดอะไรไม่ออก  นี่นายเงินขนาดนั้นฉันหาให้นายตอนนี้ไม่ได้หรอก แอนสิตาเอ่ยขึ้น ขอเวลาเราอีกสักหน่อยได้มั้ย น้ำหน้าอย่างเธอน่ะเหรอจะมีปัญญาใช้คืนฉัน 5555 เสียงหัวเราะของพ่อเลี้ยงได้ดังขึ้น เอาอย่างงี้ฉันมีขอเสนอให้เธอ ขอเสนออะไรหญิงสาวเอ่ยสาวด้วยความกระตือรือร้น.......