Owner of my heart ♥ นายนั่นแหละเจ้าของหัวใจ

'Owner of my heart  นายนั่นแหละเจ้าของหัวใจ'

ใบหน้าหวานที่นั่งกุมมือตัวเองอยู่แน่นเพราะความเกร็งเหงื่อเม็ดใหญ่ไหลรินลงมาตามแนวขมับปากอวบอิ่มถูกเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง และวินาทีต่อจากนั้นที่ชายในชุดกราวตรงหน้าพูดบางอย่างออกมาส่งผลให้ปากอิ่มคลี่ริมฝีปากออกมาเป็นรอยยิ้มเปื้อนอยู่บนใบหน้า ในตาสีนิลเริ่มมีน้ำปริ่มออกมาคลอๆ

เขายังคงแปลกใจกับตัวเองถึงแม้เรื่องที่ชายมนชุดกราวพูดออกมามันจะเป็นเรื่องที่เขาเองก็ไม่ได้ต้องการให้มันเกิดขึ้น แต่แปลกที่คนร่างบางกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจแทนการร้องไหร้เสียใจกับความผิดพลาดครั้งนี้.......

'ตอนนี้คุณตั้งท้องได้2สัปดาห์แล้วนะครับ'

ใช่..เขาท้องและเขารู้ดีว่าตนเองเป็นผู้ชายที่สามารถท้องได้และเขาก็รู้ว่านี่มันคือความผิดพลาดที่เขาไม่ได้ตั้งใจให้เกิด...แต่เขาเองก็ยังยินดีเพราะเขารู้ดีว่าพ่อของเจ้าตัวน้อยในท้องจะดีใจแค่ไหนถ้ารู้เรื่องนี้จากปากตน^_^

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

"จริงหรอแบม นี่แบมไม่ได้ล้อพี่เล่นใช่มั้ย!!"

ชายร่างสูงผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของเด็กในท้องถามออกมาด้วยความดีใจทันทีที่เค้ากลับมาถึงคอนโด แฟนตัวเล็กของเขาก็ได้บอกบางอย่างออกมาบางอย่างที่ทำให้ชายวัย24ดีใจหนักมากจนคุณแม่ท้องอ่อนอย่างแบมแบมอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มตามเพราะความน่ารักของแฟนหนุ่ม

"จริงสิแบมจะโกหกพี่มาร์คทำไมล่ะ"

ร่างบางพูดพร้อมก้มตาลงมองแฟนหนุ่มที่กำลังคุกเข่าต่อหน้าท้องแบนราบของตนพร้อมกับแนบหน้าเข้าหาไหนจะการพูดคุยยุกยิกๆที่ถึงแม้เจ้าตัวจะรู้ว่าลูกจะไม่ได้ยินเสียงพ่ออยู่แล้วเพราะลูกเพิ่งจะมีอายุครรภ์แค่2สัปดาห์เท่านั้น แต่ถึงยังนั้นคุณพ่ออย่างมาร์คก็ยังคงทำมันต่อไป

"แล้วเรื่องเรียนแบม..."

ร่างสูงผละออกจากหน้าท้องแบนก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปหาแบมแบมทันทีเมื่อฉุดคิดเรื่องนี้ได้ลูกก็สำคัญแต่เรื่องเรียนแบมแบมก็มำคัญเหมือนกัน

"พี่มาร์คไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอกเดือนหน้าแบมก็เรียนจบแล้ว"

จริงสิอีกแค่เดือนเดียวแบมแบมก็จบป.ตรีแล้ว..

"งั้น..ทันทีที่แบมเรียนจบเราจะแต่งงานกันเลยดีมั้ย?พี่จะให้ป๊าพาไปขอแบมกับแม่แบมเลย"

"อื้ม~"

นัยต์ตาสีนิลของคนตัวเล็กสั่นระริกพร้อมน้ำสีใสที่เอ่อล้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ทั้งๆที่เจ้าตัวพยายามที่จะกลั้นมันเอาไว้แล้วเชียว

เพราะเขามีความสุขเขารู้สึกดีที่เลือกคนรักไม่ผิดคนๆนี้รักและดีกับเขามาโดยตลอด3ปีที่ผ่านมา และถึงแม้ว่าจะเจอปัญหาอะไรอย่างเช่นตอนนี้ผู้ชายคนนี้ก็ไม่เคยทิ้งเขาไปไหนแต่ผู้ชายคนนี้กลับอยู่ดูแลและอยู่เคียงข้างเขามาโดยตลอด

....เพราะว่าเป็นมาร์คแบมแบมถึงรักและเชื่อใจแบบนี้

แต่แล้ว....

ใครจะไปรู้...

ว่าหนึ่งเดือนหลังจากวันนั้นมันเกิดเรื่องราวอะไรมากมายกับผมบ้าง...

'แบมแบม...'

'ว่าไงยองแจตกลงพี่มาร์คหายไปไหน'

'แบมฟังเรานะ..พี่มาร์คเค้าไม่อยู่แล้ว'

'มะ..หมายความว่าไง"

'พี่มาร์คเค้า..บินไปอังกฤษได้สามวันแล้ว'

'มะ..ไม่จริงอะแล้วทำไมพี่มาร์คถึงไม่บอกแบมเลยสักคำ'

'ก็เพราะ...พี่เค้ากำลังจะแต่งงานอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว..พี่ที่เป็นเพื่อนสนิทของพี่มาร์คส่งรูปการ์ดแต่งงานมาให้เราดูน่ะ'

Mark  ♥  Rita

และกระดาษหนึ่งใบที่มีข้อความที่เขียนมาอย่างบรรจงฝากยองแจมาถึงผม ผมค่อยๆคลี่มันออกมาก่อนจะไล่อ่านตัวอักษรข้างในอย่างละเอียดและรีบร้อน

To แบมแบม

'ถ้านายได้อ่านข้อความทั้งหมดในนี้แล้วแสดงว่าฉัน มาร์คคนนี้จะไม่สามารถอยู่กับนายได้อีกต่อไปคำบอกรักและคำสัญญาของฉันขอให้นายลืมเลือนมันไปซะ อย่าจำเพราะนายจะเจ็บปวดอย่ารั้งเพราะมันจะไม่มีทางเหมือนเดิม อย่าร้องไหร้เพราะฉันจะไม่ไปปลอบ ปล่อยมือกันและปล่อยให้เรื่องทุกอย่างกลายเป็นแค่อดีตต่างคนต่างเริ่มต้นอนาคตกันใหม่เถอะ เพราะฉันกำลังจะสร้างครอบครัวใหม่ที่สมบูรณ์กับคนที่เหมาะสมกับฉันในอีกไม่นานแล้ว

หวังว่านายคงจะมีความสุขนะ ลาก่อน

มาร์ค เมธา อภิฤกษ์วงศ์วิวัฒ

น้ำตาของผมร่วงหล่นมาทันทีที่เห็นรูปถ่ายของการ์ดแต่งงานที่มีชื่อของคนรักเขียนหน้าการ์ดเป็นภาษาอังกฤษ

และที่มันยิ่งไปกว่านั้นข้อความทั้งหมดที่ผมอ่านทุกตัวอักษรในหน้ากระดาษมันยิ่งทำให้ทำเจ็บมากไปกว่าเดิมทุกประโยคที่อ่านไปน้ำตาของผมมันก็ร่วงหล่นหยดใส่หน้ากระดาษจนเปียกชื้น มันเจ็บปวดไปหมดโดยเฉพาะที่เขาบอกว่ากำลังจะสร้างครอบครัวใหม่ที่สมบูรณ์ หัวใจดวงน้อยๆที่แห้งเหี่ยวมันเกือบจะสลายแล้วครอบครัวของเราล่ะครอบครัวที่เราวาดฝันกันเอาไว้ พ่อ แม่ ลูก ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้

ขาทั้งสองข้างที่พยายามเข้มแข็งและยืนหยัดไม่ให้ล้มเริ่มสั่นเท่าจนกระทั่งเข่าทั้งสองข้างผมทรุดลงเพราะทนไม่ไหวอีกต่อไป ความอดทนและความเข้มแข็งของผมมันไม่เหลืออีกแล้ว

นี่มันเจ็บจริงๆเจ็บที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้เจ็บที่ตัวเองรักและเชื่อใจอีกฝ่ายไปแล้วเต็มๆและที่ยิ่งไปกว่านั้นเพราะผู้ชายคนนี้เคยเป็น..

คนที่ผมรัก..

คนที่ผมเชื่อใจ...

คนที่เคยสัญญากับผมไว้....

คนที่เคยบอกว่าจะดูแลผมกับลูกไปตลอด...

คนที่เคยวาดฝันกันไว้ว่าเราจะสร้างครอบครัวด้วยกัน..

และใช่..ผู้ชายคนนี้คือคนเดียวกันกับคนที่ทิ้งผมกับลูกไปในวันนี้...น้ำตาที่ยังไม่ได้แห้งเหือดไปกับเอ่อล้นมาเติมบนใบหน้าหวานอีกครั้งแล้วครั้งเล่านี้มันผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วที่ผู้ชายใจร้ายคนนั้นเขาจากไปมีเพียงผมที่ยังคงนั่งร้องไหร้จมปักอยู่ความทุกข์

เขาจะรับรู้บางไหมว่าผมเสียใจแค่ไหน..

เขาจะรับรู้บางไหมว่าผมปวดร้าวเพียงใด..

เขาจะเห็นใจบางไหมที่ทำผมเจ็บปวดขนาดนี้..

แต่ยังไงชีวิตมันก็ต้องดำเดินต่อไปผมยังมีลูกที่ต้องเลี้ยงดูและถึงแม้ว่าจะไม่มีคนทำหน้าที่พ่อผมก็ขอสัญญาว่าจะปกป้องและดูแลเขาเป็นอย่างดี ผมจะเป็นแบมแบมที่เข้มแข็งจะไม่มีอีกแล้วแบมแบมที่อ่อนแอและโง่เง่าคนนั้น ต่อจากนี้จะมีแต่แบมแบมคนใหม่

และผมก็อยากจะบอกว่าต่อจากนี้ไปชีวิตของผมกับลูกจะไม่มีผู้ชายที่ชื่อ 'มาร์ค' อยู่ในชีวิตอีกต่อไป

'แบมแบม'

'ไหนๆก็หายจากชีวิตแบมไปแล้วทำไมไม่หายไปให้ตลอดเลยล่ะครับ...'

'มาร์ค'

'เจ็บปวดแค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้..นอกจากรักต่อไป'

'ต้นหนาว'

'แด๊ดดี้...หรอ?'

Twitter 

@Candy_GGGG