My Baby!!!
ฉันพรากผู้เยาว์
คุณตรี(ตรีฉัตร)
"ฉันจะทำยังไงกับ...เด็กมัธยม - นม -มโหฬาร....นี่ดีนะ"
หนูเฌอ(เฌอมา)
"นุ่งเฌอแค่แอบคุณแม่ไปเที่ยว กลับมานุ่งได้ผัวเป็นผู้หญิงเลย..."
My Baby!!!
"
ถ้าพี่ตรีไม่ให้หนูเฌอไปด้วย หนูเฌอจะบอกทุกคนว่าเราโอโบ๊ะจามะกันเมื่อคืน" สาวน้อยมองคนหน้าสวยในสูทสีแดงสด ใจก็คิดสงสัยจนตาแป๋วว่า... พี่ตรีไม่อ่อนไหวหรือติดใจเรื่องเมื่อคืนเลยหรือไง ไหนบอกว่าชอบทั้งคืน ตรงนั้นก็ดีตรงนี้ก็เยส พอตื่นขึ้นมาก็เป็นแบบนี้เฉยเลย
"ขู่ฉัน!!! เหรอ!!!" คิ้วเรียวขมวดปมน้อยๆแต่ยังไม่แสดงอารมณ์ขุ่นเคืองพร้อมกับมองจอมยุ่งที่เอาแต่เดินตามต้อยๆ เหนื่อยบ้างก็ได้เพราะคนหนีเหนื่อยแล้ว!!!
"ไม่ๆเขาเรียกว่าถามค่ะ"
"อ่อ..." มองเด็กเมื่อวานซืนตั้งแต่หน้าอกลงไปจนถึงรองเท้าหนังสีดำ จากนั้นจำต้องทอดถอนหายใจยาวเฟื้อย... "ไม่น่าเอาต่อ จบนะ!" เป็นเด็กเป็นเล็กริอาจมาขวางทางผู้ใหญ่
"พี่ตรีใจร้ายๆๆ" เม้มปากพร้อมก้มหน้า
ใช่ซี๊!!
ได้แล้วก็ทำไม่รู้ไม่ชี้
"ตามนั้น!!! เอาเป็นว่า.... นี่! เงินเอาไปซื้อนมกับขนมกินไป" เปิดกระเป๋านับแบงค์พันแล้วยัดใส่มือเล็กของเด็กสาวตัวน้อยเพื่อขอทางเดิน อะไรกันนักกันหนาวุ่นวายไม่เป็นอันทำงานทั้งวัน
"ไม่เอา!!! หนูเฌอจะเอาพี่ตรี!! ไม่ได้อยากเอาเงิน" เสียงง้องแง้งเอาแต่ใจเถียงตาใส จุดประสงค์หลักของการมาที่นี่คือมาหาตรีฉัตรไม่ได้จะมาเอาเงินสักหน่อย
"ฉันปวดหัวกับเธอจริงๆ" คนตัวสูงกุมขมับขณะประจันหน้ากับความไร้เดียงสา วันนี้เธอประสาทจะกินเพราะเด็กคนนี้ตลอด การตัดสินใจเริ่มไม่คงที่เพราะเฌอมาเอาแต่ป้วนเปี้ยนอยู่รอบกายไม่ห่าง ไล่ยังไงก็ไม่ไปพร่ำบอกอยู่ได้ว่า 'จะเอาพี่ตรี จะเอาพี่ตรี'
เรื่องต่างๆมันจะไม่เกิดขึ้นถ้าหากทายาทผู้บริหารสายการบินสาวสวยไม่เผลอเลอ.....อึ๊บ!!! เด็กมัธยม ตอนเอาก็ให้เอาง่ายๆแต่พอต้องการห่างกลับยาก นี่สินะเขาถึงว่ากันว่าเราไม่ควรยุ่งกับสาวพรหมจรรย์
.
ฉิบหายวายป่วงโดยแท้ที่ห้ามใจไม่ได้!!!
.
.
'แล้วใครมันจะไปรู้ละ!! ว่าที่หิ้วกลับเตียงคืนนั้นฉันได้ฟันเด็ก
จะบ้าตาย!!
'
Guest
