"ทำไมไอหนูเตี้ยนั้นถึงไม่ออกจากเรือนตัวเองสักทีวะ???"
ก่อนจะแหง่หน้ามองไปที่เรือน.....
"พรรณพยัคฆ์....นายมายืนมองเรือนมุสิกะทำไม?"
ก่อนจะมีเสียงดังมาจากด้านหลัง....
"ก็ไอมุมันไม่ออกจากเรือนสักพักแล้ววะ.....มันไม่ออกมา3วันละ....นาคิณี"
ก่อนจะเกาหัวตัวเองพลางหันไปมองคนข้างหลัก....
".......มุสิกะคงนอนป่วยอยู่มั้ง......."
ก่อนจะตอบออกมาด้วยสีหน้าอันสงบของเจ้าตัว.....แต่ในลึกๆบนดวงตาคู่นั้น....กลับกังวงโดยที่คนอื่นมิอาจรู้ได้ว่ากำลังกังวงอะไร....แต่มีหรือที่คนอย่างพรรณพยัคฆ์จะไม่สังเกตุเห็น
"นาคิณีเอ็งกังวงอะไรวะ? กังวงเรื่องมุสิกะหรอวะ?"
น้ำเสียงอันเหมือนคนขี้เล่นพูดถามจากเพื่อนร่วมงานที่ชึ่งเป็นครูภาคีด้วยกัน....
"เปล่า.....แค่รู้สึกว่ามุสิกะคงป่วยหนัก....เลยกังวงว่าฉันต้องดูแลเด็กของมุสิกะแทน"
นาคิณีว่าจบก่อนจะถอดหายใจอย่างเบื่อหน่าย....
"หืม....เรื่องนั้นเองหรอวะ"
ก่อนจะเกาหัวไปอีกหนึ่งที....
"ก็เออสิ.....ขอตัวกลับละ"
ก่อนจะหันหลังกลับไปและเดินจากไป......
".....ปกตินาคิณีแทบไม่เคยแสดงท่าทีห่วงใยขนาดนี้แปะ....ต้องมีอะไรแน่ๆ"
ก่อนจะนึกวางแผนอะไรบางอย่าง........
ยามค่ำคืน......
......................
...................
...............
.........
......
....
..
.
.
.
.
"ว้อย!...อุสาห์วางแผนตั้งแต่เที่ยงเวรตะไลทำไมไออัคชาถึงยังทำหน้าที่เวรกะดึกด้วยวะ?"
ภายใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งมีคนหนึ่งที่กำลังแอบจ้องมองชายรูปร่างใหญ่เหมือนดั่งสมญานาม 'อัคชา'
"จะแอบขึ้นไปบนเรือนไอหนูเตี้ยนั้นยังไงดีวะ?"
ก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสียสุดๆ
"พื้นที่ตรงนี้คงไม่มีอะไรแล้วละ....."
ก่อนที่ชายร่างใหญ่จะเปลี่ยนเวรพื้นที่ตรงนี้ไปตรงจุดอื่น.....
'
เยี่ยม!!'
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ดีขึ้นจึงคลี่ยิ้มออกมาอย่างคนบ้าโรตจิตก่อนจะทำการลอบขึ้นไปบนเรือนของมุสิกะอย่างเงียบเชียบ.....
เอี๊ยดดดดด......
"เห้ย ไอหนูเตี้ยเองเป็นอะไรว-อุบ!"
กลิ่นอันหอมหวานกระจายฟุ้งเต็มทั่วห้องเรือน ทำให้พรรณพยัคฆ์ที่เป็นเบต้าที่มีสายเลือดอัลฟ้านิดๆเกิดอารมณ์ทางเพศทันทีแต่ก็ยังคงอดทนสู้กลิ่นอันหอมหวานที่กำลังกัดกร่อนความเป็นคนอยู่จนกระทั้งมาเจอร่างของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงมุมกำลังนั่งกอดเข่าอย่างสั่นระริกเพราะอาการที่มักเกิดขึ้นทุกๆเดือนนั่นก็คือ'ฮีท'
"ม-มุสิกะ?!"
คนผมยุ่งเหยิ่งสีน้ำตาลร้องตะโกนออกมาอย่างตกใจก่อนจะรีบวิ่งไปหาแม้จะเริ่มอดทนไม่ไหวก็ตาม
"พ...รรณ....พยั....คฆ์....หรอ..."
ร่างเล็กบางที่กำลังสั่นเทาเหงยหน้าขึ้นมาดูคนที่สูงกว่าตนแต่เพราะสายตาที่เบลอเพราะอาการฮีททำให้เห็นคนข้างหน้าไม่ชัดนักบวกกับริมฝีปากที่กำลังสั่นระริกอยู่ทำให้เสียงสั่นเครื่อตามไปด้วย...
"มุสิกะ!เอ็งไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!ฉันจะพาเอ็งไปหานาคิณีเอง!!!"
ว่าจบก็ทำการอุ้มมุสิกะขึ้นมาพร้อมที่จะวิ่งออกจาเรือนทันทีแต่ก็ถูกคนตัวเล็กหยุดห้ามเอาไว้เสียก่อน...
"ม....ไม่....ต้องหรอก......ฉั...น...ไม่....อ..ยา...กให้....นาคิ...ณี..เป็นห่วงไป....มากกว่านี้....อีกแล้ว..."
ริมฝีปากที่ขยับพูดอย่างฝืนพูดขอร้องคนที่กำลังอุ้มตนอยู่.....
"ทำไมละมุสิกะ???"
"เพราะ.....ฉั...นไม่อยาก....ให้...นาคิณี.....ห่วงฉัน...มากเกินไปไงละ....."
ว่าจบก็จับที่แก้มของคนตัวสูงแล้วมองด้วยสายตาที่ขอร้องสุดๆ.....
"มุสิกะ....ฉันทนไม่ไหวแล้ว....."
ตุบ
ก่อนจะโยนคนตัวเตี้ยลงบนเตียงแล้วทำการขึ้นคร่อมทันที
"พ-พรรณ.......นาย...จะทำบ้าอะไรเนี้ย?!"
ก่อนจะใช้แรงทั้งหมดที่มีถีบไปที่ท้องคนข้างบน...แต่ด้วยความที่เริ่มไม่มีเรี่ยวแรงเหลือมากนักทำให้ถีบได้แค่ออกห่างเล็กน้อยเท่านั้น....
"มุสิกะ.....แกยั่วฉันเองนะ....."
ก่อนจะก้มลงไปที่คอคนตัวเตี้ยแล้วเริ่มใช้ลิ้นของตนเลียไปที่คอขาวนวลอย่างหื่นกระหายดั่งสัตว์ร้ายที่หิวกระหาย
"อ้ะ! พ-พรรณ-ห-หยุดเถอะนะ!!!"
ในขณะที่กำลังจะดันหัวคนที่ขึ้นคร่อมออกไปจากคอของตนก็ถูกมือใหญ่ตรึงแขนทั้งสองข้างของตนเอาไว้เหนือหัวตัวเอง....
"หึ.....ไม่ยักรู้ว่า....เอ็งจะเป็น'โอเมก้า'นะ...หึ"
ก่อนจะกัดเข้าที่คอขาวนวลจนเลือดซึมออกมา
"อ้า! หยุดเถอพรรณ!.....ฉ-ฉันขอร้อง!!"
ก่อนจะดิ้นไปมาจนคนข้างบนเกิดความรำคาญ
"ชิ......น่ารำคาญวะ...."
ก่อนจะก้มลงจูบเข้าที่คนตัวเล็กเต็มๆ
"อื้ม?!"
คนข้างล่างร้องครางอย่างตกใจเมื่อจู่ๆก็พุ่งลงมาจูบอย่างไม่ทันตั้งตัวแต่ก็มิอาจถอดจูบกันได้....การดูดดื่มกับจูบที่รุงแรงเช่นนี้ทำให้คนตัวเล็กเริ่มขาดอากาศหายใจจนต้องถีบเข้าที่อกอีกครั้งเพื่อบอกว่ากำลังขาดอากาศหายใจแต่คนข้างบนก็ไม่ยอมถอดจูบง่ายๆจนเวลาผ่านไปสักพัก...คนข้างบนก็ยอมปล่อยจูบออกมาให้คนตัวเล็กได้สูดอากาศเข้าไปเต็มปอด
"แฮกๆ! พ-พรรณพยัคฆ์ ป-ปล่อยฉันไปเถ-อื้ม?!"
ก่อนจะฉวยโอกาศในขณะที่คนตัวเล็กกำลังอ้าปากอยู่นั้นรีบแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากแล้วกวาดเอารสหวานจากในโพรงปากยังไม่วายยังเล่นลิ้นอีกต่างหาก.....ในระหว่างกำลังจูบแบบอันดุเดือดและป่าเถื่อนอยู่นั้น....มืออีกข้างที่ยังไม่ได้ถูกใช้งาน...ก็เริ่มถลกเสื้อคนใต้ล่างอย่างหื่นกระหาย...และทำการฉีกกระชากชุดเครื่องแบบของครูภาคีจนขาดกระจุย
"พ-พรรณ?! น-นายเป็นบ้าอะไรเนี้-อร้ากกกกก!!!"
ก่อนจะร้องครางจนเสียงหลงเมื่อจู่ๆมาบีบคลึงยอดอกสีชมพูจนรู้สึกเสียวซ่าก่อนจะโดนลิ้นร้อนๆเลียไปตรงยอดอกและเลียดูดไปมาจนเป็นรอย
"ร้องจนเสียงหลงเชียวนะเอ็ง...แต่จะเป็นยังไงถ้าฉันไปเล่นจุดเสียวซ่าของเอ็งละหึๆ..."
ก่อนจะเลื่อนมือลงไปยันแก่นกลางของคนตัวเตี้ย....
"อ-อย่าน-อร้ากกก~"
ก่อนจะชักรูดแก่นกาย....ตอนแรกๆเริ่มจากช้าๆ.....แต่เมื่อผ่านไปสักพักก็เริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆจนคนใต้ล่างเคลิมและเสียวซ่าสุดๆก่อนจะปล่อยน้ำกามเปรอะเปื้อนตรงท้องและมือคนรูด.....
"แหม่....เสร็จเร็วจริงๆ....ดูสิ..ว่าเอ็งลามกแค่ไหนมุสิกะหึๆ...."
ก่อนจะยื่นมือที่เปรอะเปื้อนไปให้คนใต้ล่างดู.....
"ฮึ.....พรรณ....ฉัน...ขอร้องละนะ...ปล่อยฉันไปเถอะ.....ฮึ"
น้ำใสๆปรากฏตรงดวงตาสองข้าง...และเริ่มร้อ
งสะอึก....แต่มีหรือที่พรรณพยัคฆ์ครูโหดที่เคยเตะหน้านักเรียนมาก่อน(เคยเตะหน้าเชียรมาก่อน;=-=)จะยอมใจดีกับโอเมก้ากันละในเมื่อเขาสูญเสียในการควบคุมตัวเองไปแล้วหนิ......
"หึ.......ในเมื่อจะได้มีอะไรกับโอเมก้า....ก็ปล่อยไปไม่ง่ายๆหรอกนะ..."
ก่อนจะเผยแก่นกายที่กำลังตั้งแข็งตัวอย่างเต็มที่......
".........ม-ไม่.....ไม่...พรรณ....ข-ขอร้อง...อ-อย่า...."
เมื่อคนใต้ล่างเห็นแก่นกายที่ตั้งแข็งเต็มที่...ก็เกิดอาการผวาและร้องห้ามไม่ให้ทำสิ่งนั้น....
"หึ......เอ็งมันก็แค่โอเมก้าเท่านั้นแหละ..."
ก่อนจะแทรกแก่นกายเข้าไปในช่องสีหวาน.....
"อ-อร้ากกกก~......"
คนใต้ล่างร้องครางทันทีเมื่อเอาแก่นกายมาใส่ในช่องสีหวานของตนพลางกัดฟันฝืนทนกับอารมณ์อันเสียวซ่าที่ถาโถมมาใส่ไม่ยั่น......
"ชิ.....แน่นจังเว้ย....นี้คือครั้งแรกของเอ็งสินะมุสิกะ....."
ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ....ก่อนจะเริ่มขยับสะโพก.....
"ห-หยุดเถอะพ..รรณ-อร้ากกกกกกก~"
คนใต้ล่างพยายามร้องห้ามแต่มิอาจทนอาการเสียวซ่าได้จึงเผลอครางออกมา.....
"ปากพูดแบบนั้น....แฮก....แต่ร่างกายเอ็งดูดแก่นกายฉันแรงจังวะ?"
ก่อนจะพูดติดตลกแล้วเริ่มขยับสะโพกไปมาทำให้อารมณ์แห่งกามของคนใต้ล่างฟุ้งซ่า......
พั่บ....พั่บ....พั่บ....
เสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะ.....ใบหน้าของคนเบื้องบนดูสนุกกับร่างกายของคนใต้ล่างผิดกับใบหน้าของคนใต้ร่าง....ที่รู้สึกทรมานมากกว่าจะสนุกก่อนจะหันหน้าไปอีกทางพลางปิดตาลง........
...........................
.......................
..................
............
.......
....
..
.
.
.
.
.
.
เช้าวันใหม่ของภาคี....แสงแดดยามเช้ารุ่งอรุณ.....สาดส่องใส่ใบหน้าของคนตัวเตี้ย
"อ-อืม......"
ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาทีละนิด...จนเปิดเต็มตา
"........เมื่อค่ำ....ฉั-อะ!อึก..."
ก่อนจะร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อจู่ๆก็เจ็บระบมไปทั่วร่างกาย.....เพราะเมื่อค่ำ.....
"ม-ไม่จริงใช่มั้ยเนี้ย........"
ก่อนจะตรวจร่างกายของตนที่เปลื้อยอยู่....ที่โดนกระชากชุดครูภาคีจนเละวางไว้บนพื้น.....ก่อนจะมีรอยทั่วกัดเต็มร่างกาย.....ก่อนจะไปตรวจตรงช่องสีหวานของตน.....
"อึก....."
ปรากฏคือ....มีน้ำขาวขุ่นเหยิ่มไหลออกมาจากช่องสีหวาน........
"พ-พรรณพยัคฆ์........นายไม่
ป้องกัน
หรอ?!"
เมื่อคนตัวเตี้ยเห็นว่ามีน้ำขาวขุ่นเหยิ่มไหลออกมาจากช่องสีหวานของตนก็ตกใจก่อนจะอุทานดังลั่น ก่อนจะคว้าผ้าหมมาคลุมตัวเอาไว้แล้วไปนั่งตรงมุม.....
"............นาย.....โง่รึเปล่า...พรรณ....ว่าฉันท้องได้...."
ก่อนจะมีน้ำตาซึมออกมาจากดวงทั้งสองข้าง....ก่อนจะซุกหน้าลงกับเข่าตัวเองแล้วโฮร้องไห้ออกมาเบาๆ.........
...........................
.......................
..................
............
.......
....
..
.
.
.
.
.
.
ไฮ~ สวัสดีทุกๆคนด้วยนะจร้าาาาาเรามีนามว่า "นาว" ผู้บ้าเชียร ภาคีทัณฑ์อาถรรพ์โครตๆ
ชึ่งเรื่องนี้คือเรื่องที่สามแล้วที่แต่งเกี่ยวกับภาคี แต่ไรต์ไม่ได้ทิ้งเรื่องอีกสองเรื่องนะ=[]=
ไรต์แค่อยากสนองนีทตัวเองเฉยๆ~ อีกอย่างไรต์ไม่มีเจตนาจะทำให้เรื่องของพูนิก้าเสียๆหายๆเด้ออออออ แค่แต่งสนองนีทเท่านั้นนนน แต่ถามหน่อย.....มีใครจิ้น พรรณพยัคฆ์×มุสิกะ บ้างงงงถ้าจิ้นมาลงเรือลำนี้เลยจร้าาาาาา ถ้าชอบอย่าลืมคอมเม้นด้วยเด้ออออ บายยยยย
Guest
