ไมเคิล อีธาน เหยา ทายาทเจ้าพ่อมาเฟียแห่งเกาะเกาลูน ปากจัดหัวร้อนง่าย ขี้น้อยใจสุดๆ คาสโนว่าตัวพ่อ แต่กลายเป็นแมวหงอยเพราะแม่สาวดอกไม้หัวรั้นคนเดียว
ไลแลค แคสทิลโล่ สาวลูกครึ่งฮ่องกง-ฟิลลิปปินส์ แฮคเกอร์สาวมาดแซ่บ เธอตามล่าสารวัตเฟิ่งตัวการที่เป็นสาเหตุให้เธอสูญเสียแม่ อีกทั้งสารวัตเฟิ่งเป็นหนึ่งในอาชญากรข้ามชาติเครือข่ายแก็งเพคตินที่สมาพันธ์ดอกไม้ถูกสั่งการมาให้ตามล่าตัว....... ที่น่าตกใจเพราะเธอจะทำอย่างไรในเมื่อสารวัตเฟิ่งดันเป็นพี่ชายต่างแม่ของคนที่เธอยอมเทใจเทกายให้ทั้งหมดอีก
โปรยนิดจิตครึ้กครื้น........
ไลแลคนั่งเงียบอยู่ภายในรถของไมเคิล โดยที่ชายหนุ่มด้านข้างก็เอาแต่จ้องเธอตาเป็นมันจนมาถึงคฤหาสน์......
หญิงสาวเดินตามชายหนุ่มไปยังห้องมืดที่ดูน่ากลัว เมื่อเขาปรบมือสวิสต์ไฟก็ทำงาน แสงไฟสีสสีน้ำเงินสว่างจ้า ทำให้เห็นอุปกรณ์ตีรันฟันแทงครบเครื่อง โปรแกรมเมอร์สาวรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมา จนไมเคิลเดินไปหยิบกล่องแสตนเลสขนาดเท่าตลับเปิดออกต่อหน้่และยื่นส่งให้กับเธอ
"ต่างหูนี่....ของคุณใช่ไหม"
"อืม"
"นึกว่าจะปฏิเสธ ตกลงเธอเป็นพวกไหน ใครส่งมา"
"งานของฉันคือ...กำจัดคนเลว"
"ตำรวจ ทหาร....หรือสายลับ"
"จะคิดไงก็ช่างแต่ถ้าคุณเอาเรื่องนี้ไปบอกกับใคร รับรองพี่มิเชลต้องเกลียดคุณแน่"
"งั้นพี่สาวคุณก็รู้ว่าคุณทำงานอะไร"
"พี่น่ะรู้ว่าฉันเป็นโปรแกรมเมอร์แต่แฮคอะไรอีกเรื่อง"
"แล้วถ้าผม.....ไม่สนใจมิเชลแล้วล่ะ"
"อะไรของคุณ"
"ก็ผมเริ่มสนใจคุณขึ้นมาแล้วไง"
ว่าเสร็จข้อมือเล็กก็ถูกกระชากเข้าไปหาเอวคอดก็ถูกเขาจับดันเข้ามาประชิดกับตัว ทรวงอกบดเบียดกระแทกกับแผงอกหนากำยำอย่างไม่ทันตั้งตัว
"อ๊ะ!...."
"กระแทกนิดกระแทกหน่อย ทำเป็นเจ็บ ถ้าผมกระแทกแรงๆ กว่านี้คุณไม่ร้องโอดครวญเลยเหรอ"
"ไอ้เหยาบ้า ไอ้คนชอบใช้กำลัง..อุ๊บส์!"
ริมฝีปากหยักคมสีแดงฉกลงมายังปากเรียวเล็กบาง ฝ่ามือนิ่มทุบรัวอกของเขา แต่เมื่อจูบอันหนักหน่วงรุนแรงค่อยผ่อนปรนเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลและดูดดื่ม มือที่พยายามทุบตีก็อ่อนแรงลง เปลี่ยนเป็นแปะป่ายบนตัวเขาสะเปะสะปะอย่างคนที่ไม่คุ้นชินกับการสัมผัสบุรุศเพศมาก่อน ไมเคิลลืมตามองใบหน้าที่หลับตาตอบสนองต่อรสจูบของเขา มาเฟียหนุ่มขยับเลื่อนมือที่ประคองเอวคอด เปลี่ยนมาจับมือนิ่มที่วางเก้ๆกังๆอยู่บนอกเขาให้โอบหลังคอของเขาเพื่อยึดร่างที่อ่อนระทวย ลิ้นอุ่นร้อนแทรกควานหาความหอมภายในอุ้งปากอย่างร้อนรน และพันตวัดรัดกันไปมาเป็นจังหวะ ลมหายใจแลกลมหายใจจนชายหนุ่มรู้สึกว่าจูบนี้ช่างแปลกนัก
จูบที่ไร้เดียงสามันช่างหอมหวนจนยากจะปล่อยให้ปากบางเป็นอิสระ แต่ดูเหมือนว่าเขาจำต้องหยุดไว้เพียงเท่านี้ เพราะคนในอ้อมกอดกำลังจะขาดใจอยู่มะล่อมมะล่อ ไมเคิลถอนจูบอย่างช้าๆ และสำรวจใบหน้าที่ยังคงหลับตาพริ้ม หญิงสาวลืมตาขึ้นก็พบกับดวงตาเรียวยาวอันทรงเสน่ห์มหาศาลจ้องมองอย่างพินิจพิเคราะห์อยู่ก่อนแล้ว
"ทำไมคุณไม่ด่าหรือทุบผมอีกล่ะ หรือคุณกำลังเคลิบเคลิ้มกับรสจูบของผม"
"แค่จูบเดียวไม่ทำให้ฉันรู้สึกอะไรทั้งนั้นแหละ"
"ถ้าผมทำมากกว่าจูบ...ดูสิคุณจะรู้สึกอะไรไหม"
ไลแลคไม่ปล่อยโอกาสให้เขาสานต่อ มือบางรีบควักปากกายิงยาสลบที่เสียบอยู่กับตะขอซับในด้านหลังออกมาและยิงเข้าที่ขาของเขา
"ยาสลบอีกแล้วเหรอ"
ภายในเสี้ยววินาทีเขาก็ร่วงกองกับพื้น
"เนี่ยนะเหรอ พญามารแห่งเกาลูน เชอะ..สมน้ำหน้า!"
Guest
