จบ ขายพรมจรรย์
17
ตอน
2.63K
เข้าชม
26
ถูกใจ
1
ความคิดเห็น
17
เพิ่มลงคลัง
คนเรามีความจำเป็นในชีวิตต่างกัน และมีวิธีคิดแก้ปัญหาไม่เหมือนกัน และเมื่อความจำเป็นบีบบังคับให้จนตรอกจริงๆ ไม่ผิดใช่ไหมที่เธอจะตัดสินใจแบบนี้....

ขายพรมจรรย์ 

โดย...ลภัสรินทร์ 

 

“คืองี้ ลุงของฉันเคยเลี้ยงเด็กอยู่บ่อยๆ และเขาก็สนใจแก” 

“แล้วเขาเคยรู้จักฉันเหรอ” 

“เขาเคยเห็นรูปที่แกโพสต์ลงเฟสในโทรศัพท์ของฉัน” 

“แล้วแกคิดว่าฉันควรจะได้ค่าตัวเท่าไหร่” 

“รูปร่างหน้าตาอย่างแกก็น่าจะสูงอยู่นะ ยิ่งถ้าแกไม่เคยทำงานนี้มาก่อน หรือว่าเป็นสาวบริสุทธิ์ด้วยแล้ว ฉันว่าแกเรียกได้เต็มที่เลย”  

ปวรินทร์ฟังเพื่อนไปก็ใช้ความคิดไป ตอนนี้เธอกำลังมีความจำเป็นต้องใช้เงิน พ่อแม่กับน้องๆที่อยู่ทางบ้านก็กำลังลำบาก ถ้าได้เงินก้อนโตๆสักก้อน ปัญหาที่มีอยู่ก็จะหมดสิ้นไปในพริบตา 

การเป็นเด็กเสี่ย มันไม่ใช่งานที่ดีหรือมีเกียรติหรือสังคมยอมรับเลย แล้วไงล่ะ ตอนที่เธอลำบาก สังคมช่วยอะไรไหม และอาชีพนี้ก็เป็นที่รู้กันวงในว่าพวกนักศึกษาบางคนแอบทำกันมานานแล้ว 

“งั้นฉันขอครั้งแรกหนึ่งล้าน ต่อไปเดือนละหนึ่งแสนตลอดสัญญาว่าจ้าง ฉันไม่เคยทำงานนี้และยังเป็นสาวบริสุทธิ์” 

ฟังสรรพคุณของเพื่อนแล้ว อัคพลก็แอบน้ำลายไหล   

...................... 

 

งานเขียนเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ ตามกฎหมายทุกประการ 

ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนเล่มนี้เพื่อนำออกเผยแพร่ไม่ว่างช่องทางใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาต 

มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และถูกดำเนินการตามกฎหมาย 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว