สอบปลายภาคม.6 เทอม2
เสียงกริ่งหมดเวลาทำข้อสอบแล้ว เย้ๆๆ ฉันและเพื่อนๆๆพร้อมกระโดดกอดกันอย่างมีความสุขแต่ใครจะไปคิดว่าเปิดเทอมมาแล้วก็ไม่เจอกันแล้ว น่าใจหายจัง แต่ก็ไม่เป็นไรนัดเจอกันก็ได้นิฉันเดินลงมาข้างล่างตึกพร้อมถือกระเป๋าและหนังสือมาจนล้นมือ เดินไปไม่ได้ทันดูข้างหน้าก็ไปชนเข้ากลับใครสักคนอย่างจัง
"โอ้ยยยย เดินไม่ดูทางเลยนะเห็นไหมฉันรีบ" พูดขณะที่ตูดยังอยู่กลับพื้นไม่ได้มองหน้าว่าเป็นใคร
"ขอโทษครับพี่สไปรท์ เป็นไรหรือป่าวครับ" พูดพร้อมกับก้มหน้าลงมาช่วยเก็บหนังสืออย่างงงๆ
ฉันมองหน้าเด็กผู้ชายคนนั้นพร้อมกับคิดในใจว่าเป็นใคร พอคิดไปได้สักพักเลยอ๋อขึ้นมาทันที น้องคนที่ชอบเราตั้งแต่เราอยู่ม.4 ตามจีบมาสามปีแล้ว นางชื่อโฟส หน้าตาค่อนไปทางดี คิ้วเค้ม ผมดก มีลักยิ้มเล็กๆพอมีอะไรให้หลงเสน่ แต่ก็อย่างว่าเราไม่ชอบเด็กจะให้ไปคบก็คงไม่ใช่เรื่อง งี่เง่าเป็นที่หนึ่ง
พอฉันลุกขึ้นได้ก็รีบปัดกระโปรงที่ขี่ฝุ่นมันเกรอะเต็ม"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง ไปละนะ"
"เดี๋ยวพี่" ฉันหันมาแล้วทำหน้าประมาณว่าเรียกทำไม
"มีอะไรพ่อฉันรออยู่"
"พี่ไปเรียนมหาลัยแล้วก็ไม่ได้เจอกันแล้วสิ ผมต้องคิดถึงพี่แน่ๆเลย"
"ฉันก็เรียนใกล้แค่นี้เองถ้าคิดถึงก็มาหาสิ"
"จริงหรอพี่ งั้นผมขอไลน์พี่ได้ป่ะ"
"ได้สิ"พูดพร้อมกลับหยิบโทรศัพท์ที่มือมาพิมพ์ไอดีไลน์ให้
"งั้นพี่ไปละนะ เจอกันนะน้อง" โฟสคิดในใจคงเป็นได้แค่น้องจริงๆสินะ
เราโบกมือลาโฟสและส่งยิ้มให้
Guest
