แนะนำจากใจของนักเขียน:...
-นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายวาย หรือ ชายรักชาย นะคะ. ถ้าใครไม่ชอบแนวนี้ ผ่านเรื่องนี้ไปได้เลยค่ะ :)
-นักเขียนนั้นยังมือใหม่อยู่ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ไม่ถูกใจ หรือ ยังไม่ดีพอยังไง ก็ขออภัยด้วยนะคะทุกคน :)
-คนที่เข้ามาอ่านนั้น สามารถติชม หรือ บอกข้อผิดพลาดของนักเขียนได้เต็มที่เลย ขอแค่ไม่ใช่คำที่รุนแรงเกินไปก็พอ :)
-นักเขียนลงนิยายไปทุกเรื่องนั้น ไม่ได้รับรายได้ อะไรเลย. แค่อัพลงเพื่อแบ่งปันความสุขให้ทุกคนได้อ่านกัน แค่นั้นเอง. ฉะนั้นนักเขียนเลยขอแค่กำลังใจในการแต่งเรื่องต่อไปจะได้มั้ย❤️
+เข้าไปพูดคุย รู้จัก เม้าท์มอย กับนักเขียนได้ในช่องทางข้างล่างนี้นะคะ(แอบกระชิบมาว่า นักเขียนขี้เหงามาก ไม่มีเพื่อนคุยด้วยเลย)

.
.
.
.
งงนิดหน่อย แต่ไม่เข้าใจมากๆ
พี่เค้าช่วยผม ที่กำลังจะโดนฉุด.
เจอกันอีกที ผมก็ช่วยพี่เค้าออกจากรถที่กำลังจะระเบิด.
ผมว่า มันก็วินๆกันแล้วนะ แต่ทำไมกลับเป็นแบบนี้ละ...
“หนูไม่มีพ่อกับแม่ใช่มั้ยลูก ฟังแม่นะลูก หนูไปเก็บเสื้อผ้าแล้วมาอยู่กับแม่นะ แม่จะอุปการะหนูเอง แทนคำขอบคุณที่ช่วยลูกชายแม่”
“เอ่อ...คุณน้าครับ ผมช่วยพี่เค้าเพราะพี่เค้าเคยช่วยผม ผมไม่ต้องการอะไรหรอกครับ”
“นี่หนูจะปฏิเสธผู้หญิงแก่ๆคนนึงเหรอลูก แม่แค่อยากตอบแทนเอง ตอบแทนก่อนแม่จะตาย ไม่คิดว่าหนูจะปฏิเสธมาแบบนี้”
“คุณน้าครับ อย่าร้องไห้แบบนี้สิครับ ผมแค่ไม่อยากรบกวนคุณน้า อีกอย่าง การอุปการะมันมีแต่ค่าใช่จ่ายที่ฟุ่มเฟือยนะครับ”
“ไม่เป็นไรลูก แม่รวยมากลูก ไม่ต้องห่วง แม่มีจ่าย. ตกลงตามนี้นะลูก เดี๋ยวแม่จะให้ลูกชายแม่ไปขนของช่วย”
แล้วแบบนี้ ผมจะปฏิเสธยังไงได้ละครับ...
=br=
ไรท์ยังไม่ได้ตรวจคำผิดในบางตอนนะคะ ถ้ามีเวลาว่าง แล้วจะมาแก้คำผิดให้เด้ออออ
Guest
