TIME TRAVEL(ย้อนเวลามาเพื่อรัก)

บทนำ

เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากแค่ความคิดเล่นแบบเด็กๆในคืนนั้น มันเป็นคืนที่ผมและเพือนอีกคนชื่อ"ลิ้งค์"กำลังเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่อไปงานแต่งเพือน พวกเรานัดรวมตัวกันก่อนวันงานหนึ่งวันในคืนนั้นผมขับรถกลับอยู่ก็มีเสียงดังขึ้น"ตึ๊ด...ตึ๊ด"มันคือเสียงสั้นจากมือถือผมเอง ผมกดรับสยจากปุ่มที่พวงมาลัยทันที่ที่เห็นชื่อ"ต้า"ที่โทรเข้ามา มันคือเพือนซี้เอง

ผม: ฮัลโหล เออเนี้ยกูขับรถอยู่ใก้ลถึงแล้ว

ต้า: เออๆ ขับดีๆอีกเมิงกูขี้เกียจไปเก็บอีก

ผม: เออ กูใก้ลถึงแล้วคืนนี้เอาไงออกมา"จิบๆ ซ้อมคอหน่อยไหมเมิง"

ต้า: มันแน่อยู่แล้ว ใก้ลจะถึงโทรมาแล้วกันเดียวกูออกไปรอที่ร้าน

ลิ้งค์: ไอ้ต้า เมิงโทรไปเคลียร์กับเมียเมิงยัง

ต้า: "ไอ้ลิ้งค์" นี้ใคร ศักรินทร์นะเอ้ย ไม่พลาดยู่เเล้ว

ผม&ลิ้งค์: "ครับ เอ้ยๆ" ต้า: แค่นี้

1ชม.ต่อมา

ผม: ไอ้ลิ้งค์ โทรไปบอกไอ้ต้าให้ออกมาได้แล้วมั่งใก้ลจะถึงแล้ว

ลิ้ง: อ่าเครจัดไป

หลังจากนั้นไอ้ลิ้งค์ก็โทรไปหาไอ้ต้าและตกลงกัน จากนั้นไม่นานเท่าไรพวกผมก็ไปถึงร้านก่อนไอ้ต้าเมื่อไปถึงร้านผมก็เข้าทักกับเจ้าของร้านซึ้งเป็นรุ่นพี่ผมเองแก่ชื่อพี่เบส

ผม: หยุดนะนี้คือการปล้นมีเหล้าเท่าไรเอามาเปิดให้หมดโซดาน้ำด้วย

พี่เบส: เอ้า กลับกันมาเมื่อไรเเล้วเนี้ย

ผม: เนี้ยพี่มาถึงก็มาแวะนี้เลย

แล้วทันใดนั้นไอ้ต้าก็มาถึง

ลิ้งค์: ไงไอ้ต้าเมียเมิงเซ็นอนุมัติแล้วเหรอ

ต้า: ราตรีนี้อีกราวไกลฟ้าสว่างเมื่อไรค่อยกลับ

หลังจากที่พวกเรามากับครบก็เริ่มพูดคุยกัน แล้วในการสนทนากันครั้งนั้นทำให้เรื่องราวครั้งนี้เกิดขึ้น

ต้า: เออไอ้อาร์ต(นั้นคือชื่อผมเอง) เด็กเก่าเมิงก็แต่งพรุ่งนี้ด้วยนะเค้าเชิญเมิงไหมเนี้ย

ผม: เด็กเก่ากูใครวะ

ต้า: ก็คนแถวนี้ที่เรียนที่เดียวกับเมิงไง

ผม: ออเหรอ ไม่ยักกะรู้ว่าจะแต่ง

ลิ้งค์: ไอ้ต้าเมิงก็บ้า ใครจะเชิญกิ๊กเก่าไปงานแต่งกันว่ะ

ต้า: เออว่ะ ไอ้อาร์ตมันไปหลอกเค้าไว้นิ

ผม: อ้าวไอ้นี้ พูดซะกูเป็นคนเลวเลย กูไม่ได้หลอกแค่ไม่เต็มร้อย

และหลังจากนั้นพวกเราก็นั่งกันจนเมาหนักแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน เมื่อผมมาถึงห้องก็เกิดความคิดเลอะเทอะไปเรื่อยและแอบส่องเฟสเขา "เทอเหมาะกับชุดเจ้าสาวมากจริงๆ

น่าเสียดายถ้าวันนั้นกูกล้าบอกรักเขาไปคงจะไม่ต้องมาคิดถึงและจินตนาการเรื่องของกูกับเขาเหมือนทุกวันนี้ อยากย้อนเวลาได้จังเลย " และก็คิดว่า "สงสัยดูอนิเมะมากไป ไม่เหลือแล้วสมงสมอง"

จากนั้นไม่นานผมก็เผลอหลับไป แล้วก็ฝันเรื่องแปลกฝันว่ามีผู้ชายอายุน่าจะเท่าๆกันเข้ามาคุยด้วย

ชายแปลกหน้า: ไงคุณอาร์ต

ผม: อ่ะครับ คือเรารู้จักกันด้วยเหรอครับ ขอโทษทีผมไม่คุ้นคุณเลย

ชายแปลกหน้า: 555+ ถูกแล้วละ คุณไม่ได้ลืมหรอกเราไม่เคยเจอกัน ผมแค่อยากคุยกับคุณ

ผม: 55+ โอเครครับ แล้วมีเรื่องอะไรเหรอ(หวังว่ามันคงไม่ได้เป็นเกย์นะ)

ชายแปลกหน้า: คุณเชื่อเรื่องพระเจ้ามีอยู่จริงไหม

ผม: ก็เชื่อนะครับ แต่ไม่เต็มร้อย (พวกหาสมาชิกลัทธินี้หว่า)

: (กูลืมอะไรไปรึป่าววะเหมือนจะเป็นเรื่องสำคัญ)

ชายแปลกหน้า: ผมไม่ใช่พวกหาลัทธิหรอกครับ ออ สิ่งที่คุณลืมก็คือเรื่องที่เราไม่เคยเจอกันแต่ผมกลับรู้จักชื่อคุณไงละ

ผม: (เชี่ย รู้ได้ไงวะว่ากูคิดอะไร )

ชายแปลกหน้า: ผมรู้สิครับ ก็ผมเป็นเลขาฝึกหัดของพระเจ้าคนที่5นิครับ ผมชื่อ"ไลท์"

ผม: แล้วเลขาฝึกหัดของพระเจ้ามีธุระอะไรกับผมละ (เอาละกูเจอพวกแบบนี้อีกแล้วสนุกละเมิงที่นี้)

ไลท์: คุณอยากย้อนเวลาใช่ไหม

ผม: ...(โอ้ยๆ อะไรมันจะเเม่นขนาดนี้ว่ะ) : มันไม่สำคัญหรอกว่าผมอยากย้อนเวลาไหม มันสำ-

ไลท์: สำคัญที่มันเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมครับ ที่คุณจะพูดต่อ

ผม: ...ก็ใช่ ตามนั้น(ให้กูพูดให้จบดิเอ้ยอย่าแย่งเวลาคนอื่นพูด)

ไลค์: ผมทำได้ ผมจะมอบความสามารถในการย้อนเวลาไปมาให้กับคุณแต่คุณต้องมีข้อแลกเปลี่ยนด้วย นั้นคือสิ่งสำคัญของคุณที่จะหายไปจากเวลาปัจจุบัน

ผม: (ตอบๆตกลงมันไปก่อนแล้วกันจะได้จบๆ) ได้นั้นฉันยอมรับข้อตกลง

ไลค์: เมื่อคุณพูดคำว่า"เวลา"แล้วสะบัดแขนซ้ายขึ้นเวลาจะย้อนกลับไปถึงตอนที่คุณพอใจ หากคุณสะบัดแขนขวาขึ้นเวลาจะเดินหน้าไป แต่ทุกครั้งคุณต้องแลกด้วยของสำคัญหนึ่งอย่าง

จากนั้นผมก็ค่อยๆตื่น และพบว่าตัวเองอยู่บนที่นอน"ดูหนังดูอนิเมะมากไปฝันอะไรเรื่อยเปือยจริงจัง" นั่งบนกับตัวเองลอยๆ ก่อนลุกขึนไปอาบน้ำและทำอาหารกินและหยิบมือถือมาดูเวลา "บ่ายโมงกว่าแล้วเหรอเนี้ย"

หลังจากนั้นเหตุการณ์ไม่คาดคิดก่อนเกิดขึ้น มือผมดันไปโดนอาหารที่ผมทำเสร็จหล่นและจานก็แตก"เชี้ยยย อดแดกเลยในตู้เย็นก็ไม่มีอะไรแล้วด้วยไอ้อาร์ตเอ่ยเมิงนะเมิง" ผมได้แต่บ่นกับตัวเองไปอย่างนั้น

"ทำไมต้องหล่นตอนเวลาของในตู้เย็นหมดด้วยวะ" ทันใดนั้นเองผมก็นึกถึงความฝันเมื่อกี้ "เอาว่ะยังไงก็ไม่เสียหา มือซ้ายย้อนกลับ มือขวาเร่ง" ผม: "เวลา" (พร้อมสะบัดแขนซ้าย) ทันใดนั้นเองทุกอย่างรอบตัวผมก็ย้อนกลับไปจริงๆ

ผมถึงกับทรุดลงกับพื้นทำอะไรไม่ถูก แล้วในสมองก็ได้ยินเสียงของไลท์อีกครั้งพูดว่า "จริงสิ ผมลืมบอกนายไปเลยว่านายใช้ความสามารถได้แค่5ครั้งเท่านั้น" ตัวผมตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั้งทึ่งอยู่พร้อมกับจำประโยคที่บอกว่าใช้ได้แค่5ครั้งเท่านั้น