[-นิยายเรื่องนี้มีการใช้ภาษาปาก ภาษาแสลง และคำหยาบคาย เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านผู้แต่งไม่ได้มีเจตนาด้านลบแต่ประการใด-]
~เป็นภาคต่อจากเรื่องสัญญาเมียเช่า~
วิวาห์ไฟ
บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับเนื้อหาในนิยาย ผู้แต่งเพียงนำมาเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเพียงเท่านั้นค่ะ
เรื่องย่อ
'คิง'หนุ่มหน้าตาดี ผู้มีนิสัยเจ้าชู้ชนิดที่เรียกว่าเผลอเป็นไม่ได้ มีแฟนที่รักกันกว่า 2 ปี แต่ก็ยังไม่เลิกนิสัยเจ้าชู้จนแฟนสาวจับได้นับครั้งไม่ถ้วนแต่เจ้าตัวก็โนสนโนแคร์เพราะคิดว่าเป็นของตาย สุดท้ายคนที่คิดว่าเป็นของตายแน่ ๆ ดันบอกเลิกเขาอย่างกระทันหันแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ด้วยการแต่งงานกับฝรั่งตาน้ำข้าวแล้วเดินทางไปอยู่ต่างประเทศทันที จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นแทนที่คิงจะคิดได้ว่าการเสียคนรักไปเกิดจากความเจ้าชู้ของตัวเอง เปล่าเลยยิ่งโสดแล้วเขายิ่งเจ้าชู้หนักเข้าไปอีกสิบเท่า ขนาดเพื่อนรักอย่างมาวินกับเดย์จะเอ่ยปากเตือนหลายครั้งก็ไม่ยอมฟัง จนวันหนึ่งเกิดเหตุการณ์มีผู้หญิงเข้ามาตบตีแย่งชิงชายหนุ่มถึงในบ้าน ทำให้ 'คุณนายเจิน' แม่ของคิงเอือมระอากับพฤติกรรมแบบนี้ของลูกชายเป็นอย่างมาก วันหนึ่งเธอได้เจอกับ 'เหม่ยหลิน' เพื่อนสนิทที่เป็นลูกครึ่งไทย-ไต้หวันและต้องสะดุดตากับ 'ชิงหลง' ลูกชายของเหม่ยหลินเข้าอย่างจังก็ผู้ชายอะไรหน้าตาสวยหวานอย่างกับผู้หญิง และแล้ว'คุณนายเจิน' ก็คิดอะไรดี ๆ ออก เธอขอร้องให้ 'เหม่ยหลิน' ช่วยเกลี่ยกล่อม 'ชิงหลง' ให้ยอมแต่งงานกับ 'คิง' เพื่อที่จะดัดนิสัยไอลูกชายตัวดีมันสักหน่อยอยากเจ้าชู้ดีนัก
-คิง-
ความเจ้าชู้เป็นเหตุให้แม่บังเกิดเกล้าบอกว่าจะให้ผมแต่งงานกับผู้ชายด้วยกัน บ้าไปแล้วแม่ผม ไม่มีทางซะหรอกที่คนอย่าง ไอคิงจะยอมง่าย ๆ แต่แม่ขู่ว่าจะตัดผมออกจากกองมรดกพันล้านหากผมไม่ยอมแต่ง สุดท้ายผมก็ยอมไปดูตัวว่าที่เจ้าสาว โอ้โหทันทีที่เห็นหน้าครั้งแรกผมรู้เลยนรกอยู่ตรงหน้าแล้ว ขี้เหล่โคตร ๆ ผมเห็นหน้ามันลอกเป็นขุยแดงเห่อไปหมดแถมยังบวมอย่างกับไปใช้ครีมอะไรแล้วแพ้อย่างนั้นแหละ ผมว่ามันคงอัปลักษณ์มากจริง ๆ ถึงได้ปิดบังอำพรางหน้ามาขนาดนั้น จะให้ผมแต่งกับผู้ชายก็ว่าเหลือทนแล้ว นี่ยังจะอัปลักษณ์อีกแบบนี้ผมเห็นจะไม่ไหว
"เอ่อ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ..." คิงยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"ครับ..." ชิงหลงยิ้มน้อย ๆ ให้
"เอ่อ...ผมขอคุยกับชิงหลงเรื่องงานแต่งหน่อยได้มั้ยครับ...." คิงหันไปถามแม่ของเขา
"ได้จ๊ะ...จะเอาตรีมงานแบบไหนยังไงก็ไปปรึกษากันดูนะลูก..." คุณนายเจินพูดยิ้ม ๆ
"ครับแม่..." คิงยิ้มแห้ง ๆ ออกมา
"ชิงหลง...ไปสิลูกไปคุยกับพี่เขา..." เหม่ยหลินแม่ของชิงหลงอันหลังลูกชายให้เดินตามคิงไป
ชิงหลงหันหน้ากลับมามองเหม่ยหลินนิดก่อนจะยอมเดินตามคิงออกไป "เรื่องอะไรจะพูดก็ว่ามา..." ชิงหลงเอ่ยถามเสียงห้วน
ชิงหลง
ผมกลับมาอยู่เมืองไทยได้ไม่กี่วัน แม่ของผมก็นัดเจอเพื่อนสมัยเด็กที่ไม่ได้เจอกันมานานกว่าสิบปี ซึ่งผมก็ไปกับแม่ด้วย วันนั้นผมรู้สึกแปลก ๆ เพราะเพื่อนแม่เอาแต่จ้องหน้าผมไม่วางตา แล้วผมก็ต้องตกใจที่แม่มาบอกผมว่าเพื่อนแม่เขาอยากให้ผมแต่งงานกับลูกชายของเขา เฮ้ย!! บ้าดิ ผมเป็นผู้ชาย ถึงหน้าผมจะหวาน แล้วผมของผมก็ยาวสลวยแต่ผมแมนทั้งแท่งนะครับ แน่นอนว่าผมปฏิเสธหัวชนฝาไม่มีทางที่ผมจะยอม แต่แม่ก็บอกว่าลองไปเจอหน้ากันดูก่อน ซึ่งเรียกง่าย ๆ ว่าการดูตัวกันนั่นแหละ วันนั้นผมกะว่าผมจะปฏิเสธต่อหน้าทุกคนเอาให้อายกันให้ถ้วนหน้า พอถึงวันผมดันแพ้สบู่ขั้นรุนแรงจนหน้าผมนี่ทั้งบวมทั้งลอกจนดูแทบไม่ได้ ผมต้องเอาผ้าปิดปากปิดเอาไว้พร้อมกับใส่แว่นดำอำพรางเพราะมันบวมจนตาผมแทบจะปิด ทันทีที่ถึงสถานที่นัดดูตัวผมก็เห็นกับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งอยู่กับน้าเจิงทำให้ผมรู้ทันทีว่าน่าจะเป็นคนที่ชื่อคิงอะไรนั่น ผมเห็นสายตาที่มันมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเบะปากใส่มันทำให้ผมรู้สึกหมั่นไส้มันจริง ๆ มันขอผมพูดคุยเป็นการส่วนตัวซึ่งผมก็ตกลงอยากพูดอะไรก็พูดมาผมก็มีเรื่องจะพูดกับมันเหมือนกัน
ทันทีที่ลับตาคน "กูจะพูดกับมึงตามตรงนะ...กูไม่ได้ชอบผู้ชาย..." คิงเริ่มเปิดประเด็น
ชิงหลงมองหน้าชายหนุ่มนิ่งแล้วพูดออกมา "ฮึ...กูก็ไม่ได้ชอบผู้ชายเหมือนกัน..."
"แล้วอีกอย่างนะ..." คิงมองหน้าชิงหลงอย่างพินิจพิจารณา "หน้าตามึงไม่ผ่านว่ะ...."
ชิงหลงขมวดคิ้วยุ่งเข้าหากันอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้ยินคำพูดนี้ออกมาจากปากของคิง "มึงว่าอะไรนะ..."
"ผู้หญิงสวย ๆ นมใหญ่ ๆ กูยังเลือกเลย...ว่าคนไหนมีสิทธิ์จะควงกู...แล้วจะอะไรกับผู้ชายหน้าปลวก ๆ ตัวเท่าควายอย่างมึง...ไม่มีทางที่กูจะยอมแต่งด้วยหรอก..."
ชิงหลงถึงกับเลือดขึ้นหน้า "ฮึ...กูก็ว่าจะไม่แต่งกับมึงเหมือนกัน..."
"ก็ใช่ไง...มึงไปบอกแม่มึงกับแม่กูเดี๋ยวนี้เลยว่ามึงไม่แต่ง...เพราะกูพูดจนปากจะฉีกแล้วว่ากูไม่แต่ง..." คิงพูดเสียงเข้มออกมา ซึ่งชิงหลงก็พยักหน้าแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะโดยมีคิงที่เดินตามมาติด ๆ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดีใจที่ตัวเองจะไม่ต้องแต่งงานแล้ว
แม่ ๆ ทั้งสองคนก็มองสีหน้าของทั้งคู่ที่ต่างก็ยิ้มแย้มแจ่มใสจึงเอ่ยถามออกมา "ไปคุยอะไรกันมาลูก..." คุณนายเจินเอ่ยถามเป็นคนแรก
"ไปคุยเรื่องงานแต่งงานของเราทั้งสองคนครับแม่..." คิงตอบด้วยน้ำเสียงสดใส
"ว้าว...ดีจังเลย...ว่าแต่ลูกทั้งสองตกลงจะแต่งกันใช่มั้ย...ตอบแม่ให้ชื่นใจหน่อยสิจ๊ะ" คุณนายเจินถามออกมาด้วยความตื่นเต้น
คิงยิ้มกว้างออกมา "นายตอบพวกแม่ ๆ ไปสิ...ว่าเราสองคนตกลงกันว่ายังไง..." เขาผายมือให้กับชิงหลงเป็นคนตอบพร้อมกับอมยิ้มอย่างผู้มีชัย
ชิงหลงกรอกตามองหน้าแม่ตัวเองสลับกับคุณนายเจินก่อนจะตอบเสียงเรียบออกมา "ครับ...เราไปตกลงกันมาว่า...." ชิงหลงเว้นจังหวะการพูดเล็กน้อย "เราจะแต่งงานกันครับ" คำตอบของชิงหลงทำให้คิงที่ยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ถึงกับอึ้งในคำตอบ ชิงหลงเหลือบตามองคนตัวสูงเล็กน้อยก่อนจะแสยะยิ้มที่มุมปากออกมา 'แล้วมึงจะได้รู้ว่าวิวาห์ไฟมันเป็นยังไง...ไอคิง...'
เนื่องจากนิยายเรื่องนี้มีฉาก NC และมีเนื้อหารุนแรงจึงขอติดเรทไว้นิดหนึ่งนะคะว่าไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชน
Guest
