ฉันเป็นคนของแสงอุษา ( นารูโตะเป็นคนแสงอุษา เป็นผู้หญิง)

อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊ แง แง อุแว๊        เสียงเด็กน้อยที่พึ่งคลอดส่งเสียงร้องออกมาเพื่อเป็นสัญญาณบอก"ลูกของพ่ออกมาแล้ว"การเกิดของเด็กคนนี้ทำให้คนเป็นพ่อและแม่ดีใจจนน้ำตาไหลไม่หยุดเหมื่อนได้เพรชก้อนใหญ่"555นี้ผมได้เป็นพ่อคนแล้วใช่ไหมครับเนี้ย"คุณหมอเดินมาพร้อมกับอุ้มเด็กในมื่อ

"ดีใจด้วยเด็กผู้หญิงคนนี้น่ารักดีจัง"คุณหมอกำลังเดินไปหาผู้เป็นแม่ที่ให้กำเดินมา"นะ..นารูโตะ"มินาโตะเดินมาและมองไปทางนารูโตะความน่ารักของทำให้มินาโตะอดใจไม่ไหวที่จะเอามือไปจับ"อย่าจับนะ!!ให้คนเป็นแม่ดูหน้าลูกก่อนสิ"คุณหมอตะคอกใส่มินาโตะและเดินไปหาคุชินะ

คุณหมอวางนารูโตะไว้ข้างๆคุชินะที่เป็นแม่คนแล้ว"นะ..นารูโตะในที่สุดก็ได้เจอกันแล้วนะ"คุชินะอย่างดีใจพร้อมหันไปมองหน้าลูกของตน"เธอพักผ่อนไปเถอะนะ"คุณหมอเดินห่างออกจากคุชินะไปเพื่อให้เธอได้พักผ่อนไหนขณะที่มินาโตะและคุชินะกำลังดีใจอยู่นั้นก็  "โอ๊ย!!!!!!"จู่ๆหมอก็สลบไปมินาโตะหันมามอง"แกเป็นใคร"ตอนนี้ลูกของเขาถูกอุ้มโดยชายใส่หน้ากาก

"นามิคาเสะ มินาโตะ โฮคาเงะรุ่นที่4เอายัยร่างเก้าหางนั้นมาไม่งั้นเจ้าเด็กนี้ตาย"มินาโตะมองด้วยสายตาโกรธและปนสงสัย

:มันเข้ามาในรังลับได้ไงเนี้ยหมอนี้มันเป็นใครกัน:ในขณะเดียวกันนั้น"อ๊ากกกกกกก"อักขระแปลกๆขึ้นตามตัวคุชินะผนึกเก้าหางเริ่มอ่อนลง"บอกให้ส่งร่างสธิตนั้นมา"ชายสวมหน้ากากหยิบคุไนมาจอนารูโตะและโยนนารูโตะขึ้นไปข้างบน แว๊บ! แว๊บ!

มินาโตะว๊าบมาอยู่ที่ห้องและวางนารูโตะบนเตียง"รอพ่อก่อนนะนารูโตะเดียวพ่อจะกลับไปช่วยแม่"พูดจบก้วีาบไปหาคุชินะ

ตุม! ตอนนี้เก้าหางได้ออกจากตัวคุชินะแล้วจึงทำใหหมุ่บ้านเกิดความเสียหายตอนนี้ชายสวมหน้ากากก็ได้สู้กับมินาโตะ

....................................................................................ตัดฉับ ฉับ ขก พิมพ์555

"นี้คุชินะฉันจะผนึกเก้าหางไว้กับนารูโตะละ"มินาโตะพูดกับคุชินะที่กำหลังหมดแรงทั้งสองคนคุชินะยิ้ม"อื้มเพื่อปกป้องหมู่บ้านละนารูโตะละก็"มินาโตะหันมามองคุชินะและเริ่มผสานอิน>ผนึกซากอสูญ "นี้คิดว่าจะผนึกข้าใส่เด็กคนนั้นนะหรอ!!ข้าไม่ยอมหรอกตายไปสะรุ่น4"เก้าหางใช้ขาห้าแทงคุชินะและมินาโตะ

"คุชินะเหลือเวลาไม่มากแล้วละจะบอกไรก็รีบบอกนะ อึก..อึก"มินาโตะสำลักเลือดออกมา"นารูโตะ อย่าเลือกกินนะลูกต้องกินเยอะๆแล้วก็โตไว้ๆต้องอาบน้ำทุกวันนะลูกรักตอนกลางคืนก็นอนเยอะๆอย่านอนดึกแล้วลูกก็ต้องสร้างมิตรไว้นะไม่ต้องเยอะแยะมากมายก็ได้แค่เพื่อนที่เชื่อใจกันได้จริงๆไม่กี่คนก็พอลูกต้องตั้งใจเรียนแล้วก็เรื่องสามขอห้ามของนินจาส่วนเรื่องผู้ชายก็หาคนที่เหมือนพ่อนะลุกแล้วก็ระวังอาจารณ์จิไรยะไว้ด้วยละนารูโตะจากนี้จะมีทั้งความสุขและความทุกข์อีกมากมายลูกจะต้องเป็นห่วงตัวเองและยึดหมันในความฝันแล้วก็มั่นใจว่าตัวเองจะทำฝันให้เป็นจริง แล้วก้ แล้วก็ แล้วก็ แม่อยากจะสอนอะไรลูกอีกหลายอย่างอยากอยู่ด้วยกันนานกว่านี้ แม่รักลูกนะนารูโตะ ขะ..ขอโทษนะมินาดตะฉันใช้เวลาหมดแล้ว"คุชินะพูดไปร้องไห้ไป"ไม่เป็นไรหรอกสิ่งที่พ่ออยากจะพูดก็เหมือนที่แม่พูดและพ่อรักลูกนะนารูโตะ>คาถาผนึก:ลาก่อนนารูโตะพ่อรักลูกนะ

คุชินะมินาโตะล้มลงกับพื้น"ท่านรุ่น4!!!!"นินจาที่ยืนดูเหตุการณ์ก็วิ่งเข้ามาแต่ว่า"แหม๋ เด็กคนนี้น่าเอ็นดูจริงน่าฉันจะเอาไปเลี้ยงเอง หึ"ชายสวมหน้ากากพูดออกมาพร้อมกับแสยะยิ้มให้"นายเป็นใครเด็กนั้นฉันคงให้นายไม่ได้หรอกนะ"โฮคาเงะรุ่น3วิ่งเข้าไปหาชายสวมหน้ากากเพื่อรับตัวนารูโตะกลับ"แหม๋ลาก่อนนะ"พูดจบชายสวมหน้ากากก็หายไป

...........................................................................................................................................

3ปีผ่านไปเร็วเหมือนโกหก

ณ ป่าแห่งหนึ่งมีบุคล2คนกำลังเดินทางไปไหนที่ที่ไม่มีใครรู้เป้นสถานที่ลับ"นี้พี่โอบิโตะ"นารูโตะกระตูกชายเสื้อของอีกฝ่ายโอบิโตะมองลงมาแล้วยิ้มเป้นการตอบรับก่อนจะถาม"มีไรหรอครับนารูโตะจังของพี่"โอบิโตะย่อตัวลงมาเพื่อให้เท่ากับความสูงของนารูโตะ"หนูเหนื่อยจังเดินมานานแล้วนะ"นารูโตะพูดก่อนจะเบะปาก"งั้นพี่ให้ขี่คอเป็นไง"นารูโตะจากหน้าบึ้งกลายเป็นรอยยิ้มที่สดใสเหมือนคนสำคัญของโอบิโตะ"จริงหรอค่ะงั้นตกลงค่ะ"โอบิโตะยิ้มก่อนจะยกคนตัวเล็กมานั้งบนคอของตนขึ้นมาได้สักพักเจ้าตัวเล็กก็เผลอหลับไปซะละ

โอบิโตะเดินมาจนถึงหน้าถ้ำหินหนึ่งก่อนจะปลุกคนตัวเล็กที่หลับอยู่บนคอเค้า"นี้นารูโตะถึงแล้วนะ"โอบิโตะเขย่าคนตัวเล็กให้ตื่น"คะ..ค่ะตื่นแล้วค่ะ"โอบิโตะอุ้มคนตัวเล็กลงมาจากหัวเขา"ที่นี้ที่ไหนหรอพี่โอบิโตะ"โอบิโตะยกมือขึ้นมาและประสานอินจากนั้นหินที่ปิดปากถ้ำก็เปิดออก"เข้าไปกันเถอะ"โอบิโตะพูดแล้วจูงมือคนเล็กๆเข้าไป"ไงมาแล้วหรอโอบิโตะ"

.................................................................................................................................

จบง่ะ