ฉันไม่เข้าใจ คนที่รู้ตัวว่ากำลังจะตายรู้สึกยังไง
และไม่เคยตั้งคำถามกับตัวเองสักครั้ง
จนกระทั้ง.........
คนนั้นเป็นตัวฉันเอง
สามวันแรกเสียไปกับการร้องไห้คนเดียว
ก่อนจะกล้าแชร์มันกับคนสำคัญที่มีแค่ไม่กี่คนในชีวิต
ทั้งสัปดาห์เสียไปกับความเศร้าโศก
......และกินเวลาต่อเนื่องไปอีกทั้งเดือน
แล้วฉันก็ได้พบคุณ
เหมือนดวงไฟดวงเล็กส่องสว่างในความมืดสลัว
ท่ามกลางฟ้าครึ้ม สายฝน กับความรีบเร่งของผู้คนในตอนเช้า
คุณที่ยืนหยุดนิ่งอยู่อีกฟากของถนน
ไม่มีร่ม แววตาเหม่อลอยแลจะดูเศร้าสร้อย
กำลังร้องไห้อยู่รึเปล่านะ....ตอนนี้คุณเปียกไปทั้งตัว
.........ร้องไห้และเปียกปอนเหมือนกับตัวฉัน
โชคชะตาพลิกผัน เธอไม่รอเพื่อใช้ชีวิตวันพรุ่งนี้อีกแล้ว
=======อยากได้โอกาส เมื่อไม่มีอะไรแลกเปลี่ยน ก็ใช้ร่างกายแลก=======
ริมฝีปากครอบยอดปทุมถันที่ชูช่อรอรับสัมผัส ปลายลิ้นตวัดรัวแรงอย่างหิวกระหาย ปลายนิ้วอีกข้างปักหลักที่ยอดสีชมพูที่ว่างปลุกเร้าอารมณ์ไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน
“อ๊าาาาา.......อ๊า ป๊ะป๋า ป๋าขาา....อ๊าๆๆ น้องเสียววว.....อื๊ออออ.....”
หญิงสาวครางเสียงสั่น มือขยุ้มผมคนด้านบนเพื่อระบายความเสียวซ่าน วีระศักดิ์ไล่ขบจูบร่างเนียนนุ่มพรางลากต่ำลงมาช้าๆ เม้มจูบต้นขาเรียวสวยด้านในก่อนตวัดลิ้นซุกไซร้ไปตามกลีบเนื้อนุ่มชื้น
“อ๊า ป๋าขา อ๊าาาาา”
อารมณ์คนตัวเล็กพุ่งทะยานสูงก่อนหยุดลงกะทันหัน เธอลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง ชายหนุ่มผละออกเล็กน้อยจับส่วนไวสัมผัสจ่อกลีบเนื้อนวลนัยน์ตาสัตว์ป่าวาวระยับ สองสายตาประสานกันเต็มไปด้วยความต้องการ ร่างแกร่งด้านบนค่อมกายลงมากระซิบข้างหู
“บอกป๋าสิคะ หนูอยากได้อะไรตอนนี้”
ส่วนกำยำด้านล่างลากผ่านแหล่งน้ำนุ่มชื้นขึ้นลงช้าๆ น้ำฟ้าครางแผ่วสะโพกขยับตอบรับสัมผัส
“เอาน้องแรงงๆ .......อื้ออ......ป๋าขาาาา”
=======อยากได้หัวใจ เมื่อหัวใจเธอแลกไม่ได้ ก็ใช้ร่างกายแลก=======
“เธอมันร่าน ผู้หญิงไร้ค่า”
วาจาว่าร้ายพ่นมาไม่ขาด วาโยอุ้มร่างเล็กขึ้นจากโต๊ะโดยไม่ยอมให้ส่วนด้านล่างหลุดออกจากกัน ส่วนไวสัมผัสกระแทกไม่หยุดระหว่างเดินออกสู่ระเบียงกว้าง
“ครางดังๆสิ ประกาศให้คนรู้ว่าเธอมันร่านแค่ไหน”
น้ำฟ้าน้ำตาไหลริน เธอเลือกแล้ว เลือกที่จะเจ็บเพื่ออยู่ตรงนี้
Guest
