แก่งแย่งชิงดีชิงเด่น แย่งชิงความรัก แย่งชิงความโปรดปราน
ไม่เคยมีในหัวของเธอ แต่เมื่อเข้ามาจริง ๆ สามสิ่งนี้คือสิ่งสำคัญ แล้วเธอจะผ่านมันไปได้ไหม
กับการเป็นบุพผาในวังหลังแสนน่ากลัวนี้
'โปรยย'
“กลัวหรือ?”
“พะ เพค่ะ!” เหมยเฟิ่งลี่ก้มหน้า ไม่ยอมสบตาเวยเฉียงหมิน เธอพยายามหลบหลบสายตาจากเขา ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนแตะต้องเธอมากถึงเพียงนี้
“กั่วเหรินนึกว่าเจ้าจะเก่งกว่านี้เสียอีก” คำเยาะเย้ยจากองค์จักรพรรดิหนุ่ม ทำให้เหมยเฟิ่งลี่เลือดขึ้นหน้า กล้ามองสบตากับเขาอย่างลืมตัว
ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาต้องการเห็นจากนางในตอนนี้
“หม่อมฉันไม่ได้เก่งอะไรเลยเพค่ะ” เธอบอกเขาอย่างใจเย็น ก่อนที่เขาจะเชยคางของนางขึ้นมาสบสายตากับเขาอย่างแผ่วเบา
“ริมฝีปากของเจ้าไงที่เก่ง คืนนั้นเจ้ายังพูดอวดเก่งอยู่เลยมิใช่หรือ" เขามองเข้าไปในดวงตาของนาง ก็รู้ว่านางกำลังโกรธอยู่ไม่น้อย ใบหน้าที่แดงระเรื่อ มิใช่เขินอายเขาแต่อย่าใด เพียงแต่นางกำลังโกรธเขาอยู่ต่างหากล่ะ!
น่าสนใจทีเดียว...
"หม่อมฉันขออภัย หม่อมฉันมิรู้ว่าชายชุดดำคนนั้นเป็นพระองค์ ขอต้าหวางทรงอภัยให้หม่อมฉันด้วยเพค่ะ" เหมยเฟิ่งลี่กล่าวอย่างอ่อนโยนแม้ในใจของเธอจะโกรธเขาจนจะรุกเป็นไฟได้อยู่แล้วก็ตาม
"หึ อย่างันหรือ"
"เพค่ะ"
เสียงที่น่าเกรงขามของเขาทำให้เธอเริ่มตัวสั่น เขาจะมาไม้ไหนกับเธอ เธอไม่อาจรู้ได้เลยสักนิด
"หึ ดีดี แต่มีอีกคำพูนหนึ่ง ที่คืนนั้นเจ้าเป็นคนเอ่ยกับกั่วเหรินว่า...เจ้าเป็นสนมคนโปรดของกั่วเหรินใช่หรือไม่” เขาถามย้ำกับสิ่งที่นางเคยพูดวันนั้น ยังไม่คิดที่จะสนใจกล่าวอภัยให้นางในทันที
เหมยเฟิ่งลี่รู้ทันที ว่าตอนนี้เขากำลังจะเอาคืนเธอกับเรื่องราวในวันนั้น เขามันร้ายกาจมากจริง ๆ
"..."
นางจึงเลือกที่จะเงียบและปล่อยให้เขาพร่ำพูดอยู่เพียงคนเดียว
"งันวันนี้ได้โอกาศแล้ว ทำไมไม่ทำให้กั่ยเหรินโปรดปรานเจ้าอย่างที่เจ้าเคยพูด จริง ๆ เสียเลยล่ะ หืม! "
ตัวละคร
เวยเฉียงหมิน
องค์จักรพรรดิ์แห่งแคว้นหย่งไท่
มีรูปโฉมหล่อเหลา ไร้หัวใจ ไม่สามารถรักใครได้
สนมทุกคนคือหมากของพระองค์ และช่วยผ่อนคลายความใคร่เท่านั้น
"หึง หื่น โหด และ ป่าเถื่อน คงมีแต่นางที่ได้เห็นเขาในมุมนี้"
เหมยเฟิ่งลี่(ยุคปัจจุบัน)
เธอเป็นสาวยุคใหม่ ดื้อ และ ซุกซน แต่ต้องมาตายเพราะตกท่อ
ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็เข้ามาอยู่ในร่างใครไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ หน้าเหมือนกันเป๊ะเลย
"ยุคจีนโบราณที่ไม่คุ้นเคย จะผ่านมันไปได้ไหมคงต้องลุ้นกันอีกที"
เหมยเฟิ่งลี่(ยุคโบราณ)
บุตรีเสนาบดีกรมการคลัง มีรูปโฉมงดงาม รักเดียวใจเดียว
เมื่อได้รับราชโองการเข้าวังหลวง จึงคิดฆ่าตัวตาย เพราะต้องพรากจากคนรัก
จึงเป็นโอกาศให้เหมยเฟิ่งลี่ เข้าสู่ร่างของเธอ
"หากต้องพรากจากคนรัก นางขอยอมสิ้นชีวาเสียเดี๋ยวนี้"
# ชื่อ ตัวละคร เนื้อเรื่อง ไม่เกี่ยวข้องกันใด ๆ ทั้งสิ้น เป็นเพียงเรื่องสมมติที่ไรท์คิดเอง ไม่มีความเป็นจริงอิงประวัติศาสตร์แต่อย่างใด อาจจะจินตนาการเกินความจริงบ้างเป็นบางตอน ไรท์ต้องขออภัย ณ ที่นี่ ด้วยจ้า
ป.ล.เป็นนิยายจีนโบราณเรื่องแรก ที่ไรท์เขียน สำนวนหรือคำพูดไม่เป็นทางการอาจไม่ดีเท่าที่ควร ไรท์ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ
#ติชมได้นะคะ ให้กำลังใจกันเยอะๆด้วยน๊าส์^^
ฝากเพจ ฟู่ชางเป่า ด้วยนะคะ ^^
คลิก
v
Guest
