หมอกยามเช้าลงหนัก มองไกลๆเหมือนบนปุยนุ่นยาวเหยียดสุดสายตา เธอเฝ้ารอแสงแรกแห่ง ณยอดดอย ความเชื่อว่าแสงสีทองนี้ จะชะล้างสิ่งอัปมงคลที่ผ่านมาจนสิ้น เธอไม่ใช่คนงมงายกับเรื่องพรรณนี้หรอกนะ แต่ลองดูก็ไม่เสียหายนี่นา
เธอขยับเสื้อโค้ทหนังสัตว์เทียม ให้ร่างบางอุ่นขึ้น เธอจะไม่แตะต้องอะไรก็ตามที่เสกสรรมาจากการคร่าชีวิตสัตว์น้อย-ใหญ่ ไม่ว่าสัตว์นั้นจะดุร้ายเยี่ยงจระเข้หรือน่าเอ็นแบบหมีขั้วโลกเหนือก็ช่างเหอะ เธอก็มองว่าชาติกำเนิดต้องเท่าเทียมในการดำรงชีพอย่างอิสระ
"กาแฟป่าแก้หนาว รอแสงแรกแห่งปีครับ" เขายิ้มเป็นมิตร
....เราไม่รู้จักกันซะหน่อย...เธอแค่ยิ้มตอบ และรับกาแฟยกโชยกลิ่นหอมละมุน ก่อนจิบเล็กน้อย ขนตางอนกระพริบถี่ๆก่อนหันมายิ้มให้คนข้าง..
"อึ้มม..รสชาติขม กลิ่นหอมได้ใจ"
ผู้ชายอะไร ยิ้มได้ทั้งแก้ม ดวงตาและมุมปาก
"ไม่รู้ว่าคุณผู้หญิงก็คอกาแฟ กาแฟนี้คั่วด้วยใบอ่อนนานหลายชั่วโมงเชียว. และเร่งไฟแรงสุดคั่วอีกห้านาที ก่อนน็อคความร้อนด้วยอุณหภูมิ-5C• เป็นวิธีการคั่วกาแฟแบบชนเผ่าก่อนสิ้นพันธุ์" เขาพูดคุยคล่องปากเหมือนสนิท
"คุณจีบชั้นหรา" เธอแกล้งพูดไปงั้น
"ถึงผมจะประหลาดใจว่า ฤาเทพธิดามาเที่ยวโลกมนุษย์ จนต้องเข้ามาพิสูจน์ดูใกล้ๆ ก็คงไม่ฝันขนาดนั้นหรอกครับ แค่ยิ้มแรกสำหรับกาแฟแก้วนี้ก็ทำให้ผมลืมแสงแรกแห่งปี ขอบคุณครับ เทพธิดา" เขายิ้มทิ้งท้ายแล้วเดินหายไปในเมฆหมอก
ผู้ชายบ้าอะไร ปากหวานหวานซะจนน้ำผึ้งผสมกาแฟป่าจืดไปเลย เอ.....แล้วเขาเป็นใครกันนะ
"คุณ......คุณ.......หยุดก่อน"
.........................................
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของผู้เขียน
ฝากติดตามด้วยนะครับ
Guest
