The Legend of Traveler : จุดหมายของการเดินทาง คือ ความตาย [NC 17+]

The Legend of Traveler [NC 17+]

จุดหมายการเดินทาง คือ ความตาย

"ชีวิตคือการเดินทาง เราทุกคนมีจุดเริ่มต้นที่เหมือนกัน จุดจบที่เหมือนกัน แต่สิ่งที่ต่างกันคือ ประสบการณ์และชีวิตที่ได้รับในระหว่างการเดินทางไปยังจุดหมาย ถ้าสิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่พิเศษ ถึงแม้ปลายทางจะเป็นความตาย ฉันก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ"

-สหายนักเดินทาง-

เมื่อหลายปีที่แล้ว ฉันตื่นขึ้นมาอยู่กลางป่าในขณะที่ความทรงจำนั้นว่างเปล่า จำได้เพียงชื่อเท่านั้น ฉันเริ่มที่จะสงสัยว่า ตนเองเป็นใคร? มาจากไหน? แล้วทำไมต้องเสียความทรงจำ? นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเริ่มออกเดินทาง เริ่มแรกก็ไปเป็นทหาร หลังจากนั้นก็เป็นครู หาเงินตั้งต้นแล้วก็ออกเดินทาง ไปที่นู่นบ้างที่นี่บ้าง ไปในสถานที่ที่ตนไม่เคยไป ตระเวนไปทุกที่ ลองมันทุกอย่าง ทำมันทุกวิถีทาง ที่มันจะช่วยในการนำความทรงจำที่สูญหาย กลับมา

แต่พักหลังๆมานี้ฉันเริ่มที่จะไม่สนใจในความทรงจำนั่นแล้ว และเริ่มใช้ชีวิตเหมือนนักผจญภัยทั่วไป ดื่มเหล้าเมาสุรา นอนกับหญิงอื่นไปทั่ว รับงานเพื่อเงิน

จนกระทั่งในวันหนึ่ง....ที่ฉันได้พบเด็กสาวปริศนาในป่าใหญ่ บางอย่างในตัวฉัน ทำให้รู้สึกคุ้นเคยกับเธอเหลือเกิน แม้เราจะเคยเจอกันครั้งแรกก็ตามที.....

....ทำไมกันนะ?

รายระเอียด
   ในนิยายชุด The Legend of Traveler จะเล่าเรื่องโดยแยกออกเป็นบท แต่ละบทจะมีเป้าหมายระยะสั้นแตกต่างกันไป โดยที่เป้าหมายระยะยาวจะยังคงเดิมในทุกๆบท เฉลี่ยหนึ่งบทจะมีมากกว่าสิบตอนยกเว้นบทนำ ที่จะมีอยู่เพียงสามตอน

(มีมากกว่าห้าบท แต่เพื่อไม่ให้เป็นการ รกหูรกตาจนเกินไป ตอนนี้จึงเห็นว่ามีอยู่เพียงห้าบท)

บทนำ เป็นเพียงหนึ่งในความทรงจำวัยเด็ก ที่แบล็คได้เสียมันไป เขาจำอะไรในสิ่งที่เกิดขึ้นในบทนำไม่ได้เลย

ใช้การเล่าในมุมมองบุคคลที่ 1 ผ่านความคิดของตัวละครหลัก โดยจะสลับมุมมองกันไป จากตัวละครหนึ่ง ไปอีกตัวละครหนึ่ง (ในกลุ่มตัวหลักเท่านั้น)

*[NC 16+ / 17+ / 18+]*

จะเขียนไว้อยู่เสมอ หากในตอนนั้นๆ....

มีฉากการฆ่า หรือทรมานอย่างรุนแรงอยู่ จึงขอเตือนเอาไว้ก่อนที่จะเข้าไปอ่าน รวมถึง ฉากล่อแหลม กิจกรรมทางเพศ ฉากตายโหด ซาดิสม์ ต่างๆนาๆ ตามความเหมาะสม

เราไม่ห้าม เราแค่เตือน โปรดใช้ จักรยาน ในการอ่าน

เตรียมตับเอาไว้ให้ดี เพราะเราจะไม่ปรานีคุณ

ทักทาย

สวัสดียามเช้า เที่ยง หรือเย็น ทุกท่านทั้งหลาย ผมนักเขียนธรรมดาๆคนหนึ่ง ซึ่งแน่นอน ยังเป็นมือใหม่อยู่ นี่คือนิยายเรื่องแรกที่แต่งขึ้นอย่างจริงจังและตั้งใจ อยากจะให้ผู้อ่านทั้งหลายตั้งใจไปกับมัน อาจมีผิดพลาดไปบ้างแต่ก็จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดครับ เพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาดนั้น.......

.......ขอฝากตัวด้วย

ปล. ไม่เก่งใช้คำภาษาไทยเท่าไหร่(โดยเฉพาะคำราชาศัพท์) ถ้ามีคำผิดฝากบอกด้วยนะ มาแสดงความคิดเห็น ติชมกันได้ รักทุกคนคร้าบบบบบ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อ้อ แล้วก็ ใครอ่านแล้วงง ตกลงจะใช้สรรพนามอะไรกันแน่ เดี๋ยวก็ ข้า เดี๋ยวก็ เรา เดี๋ยวก็ ฉัน

อยากบอกไว้กันงง ว่ามันเป็นสำเนียงของแต่ละเผ่าพันธุ์ ที่ใช้ในการสื่อสาร เช่น

ออร์คมักจะใช้คำโบราณ เช่น ข้า เจ้า

มนุษย์มักใช้ ฉัน เธอ นาย

เพื่อให้เข้าง่าย ในการสื่อว่า สำเนียงภาษาแตกต่างกัน แต่ยังพูดเข้าใจกันได้ เลยทำแบบนี้ ดีกว่าไปนั่งสร้างภาษาใหม่ แล้วเขียน "อู่ๆ อา อี มโล สะ ยนา" อะไรแบบนี้

มันไม่อิน -*-

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------