=pc=‘ยามแรกรักขนาดน้ำต้มผักยังว่าหวาน’
ข้าไม่เคยเชื่อในคำกล่าวนี้มาก่อน จนได้มาเจอด้วยตนเอง เหตุใดโชคชะตาจึงได้กลั่นแกล้งข้าถึงเพียงนี้ ใยจึงได้มาพรากความรักครั้งแรกของข้าไปกัน
“โจวเฟิงลี่”น้ำเสียงทุ้มต่ำที่แสนจะอบอุ่นและอ่อนโยนของชายผู้เป็นที่รักยิ่ง เอ่ยเรียกข้า
“มีเหตุอันใดหรือเพคะท่านพี่”ข้าเอ่ยถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
“เจิ้นจะแต่งตั้งฮองเฮา”สิ้นสุดคำนั้น ใจของข้าแทบจะเต้นเป็นลิงโลด หวังอยู่ลึกๆว่าท่านพี่จะเลือกนางให้เป็นฮองเฮาคนที่พร้อมจะเคียงข้างและรักที่สุดของฮ่องเต้ เคียงคู่กันไปตราบนานเท่านาน ดั่งเช่น หงษ์และมังกร
แต่แล้วจู่ๆใจของข้าก็หนักอึ้งคล้ายจะหยุดเต้น สัมผัสได้ถึงหยาดน้ำใสที่คลอหน่วยอยู่ที่ขอบตา เมื่อได้รับรู้ว่าคนที่จะขึ้นเป็นฮองเฮานั้น
มิใช่นาง
“เจิ้นจะแต่งตั้งหลงเฟยอี้กุ้ยเฟยขึ้นเป็นฮองเฮา เจ้ามีเหตุขัดข้องอันใดหรือไม่โจวเฟิงลี่”
ถ้าหากข้ามีเหตุขัดข้อง ท่านจะสนใจคำของข้าหรือไม่
ถ้าหากข้าขัดใจท่าน ไม่ตามใจท่านเสมอมาท่านจะยังเอ็นดูข้าอยู่หรือไม่
ถ้าหากข้ามิอยากให้ท่านแต่งตั้งนางผู้นั้น ท่านจะมองข้าเป็นหญิงน่ารำคาญหรือไม่
หากเป็นเช่นนั้น ข้ายอมถูกลดความสำคัญและเฝ้ามองท่านพี่มีความสุขกับนางผู้เป็นที่รักดีกว่าถูกท่านพี่รำคาญ
แม้จะต้องกล้ำกลืนแค่ไหนข้าก็ต้องยอม
“สุดแล้วแต่ท่านจะตัดสินพระทัยเลยเพคะฝ่าบาท”
“ดี”เอ่ยเพียงเท่านี้ ท่านพี่ก็เดินออกไป
ออกไปไกลจนไม่หวนกลับคืน ออกไปจากตำหนัก**เฟยหลิง(กระดิ่งลม)**ของพวกเราไป ไม่สิ ตอนนี้มันเป็นแค่ของข้าแต่เพียงผู้เดียวแล้ว ตั้งแต่ยามที่ผู้ที่สั่งให้สร้างมันเดินจากไป
น้ำเสียงที่แสนจะอบอุ่นและอ่อนโยนอันใดกัน
หลอกลวงสิ้นดี!
Guest
