จะทำยังไงในเมื่อคนที่ผมชอบแม่งเอาแต่ขัดคำสั่ง ต้องร้ายแค่ไหนเธอถึงจะยอมเชื่อฟัง หรือผมต้องมีสิทธิ์มากกว่าคำว่า’เพื่อน’ หรือผมต้องบอกให้เธอรู้ไปเลยว่ะ!
ตุบๆ
“มานี้ดิขนม”
ผมกวักมือเรียกเธอแล้วตับลงบนตักเป็นการเสริมเพื่อให้เธอรู้ว่าผมต้องการอะไร เธอหันมามองผมพร้อมส่ายหน้าปฎิเสธแล้วหันไปหวีผมยาวสีดำเข้มนั้นต่ออย่างไม่สนใจ
“ขนม!”
ผมขึ้นเสียงส่งสัญญาณบ่งบอกเธอกลายๆว่าผมพร้อมระเบิดตลอดเวลาถ้าเธอขัดใจ สบตาเธอผ่านกระจกจนทำให้เธอต้องลามือจากการหวีผมแล้วถอนหายใจดังเฮือก
ครืดดด ตุบ
เธอเลื่อนเก้าอี้ออกเพื่อที่เธอจะได้ลุกมาหาผมแต่แทนที่เธอจะมานั่งบนตัก เธอกลับนั่งขัดสมาธิบนพื้นตรงหน้าผมแทน มือที่หยิบหวีติดมาก็หวีผมต่อ
ผมมองเธอส่งความกดดันให้เธอรู้สึกว่าเธอกำลังทำผมโกรธแต่มันกับตรงกันข้ามเมื่อเธอใช้ดวงตากลมโตคู่นั้นมองผมอย่างซื่อๆ(บื้อ) จนผมทำได้แค่พ่นลมออกแรงๆบรรเทาอาการหงุดหงิดเท่านั้น
เบื่อ! ทั้งอ่อยทั้งออกคำสั่งแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนี้เธอยังไม่เข้าใจ ต้องทำยังไงว่ะถึงจะได้เธอมาเป็นเมีย!