เพื่อนรักจัดหนัก

บทที่ 1

เพื่อนซี้มีเสียว

“ว้าววว...ไม่เจอกันนาน นมโตขึ้นเป็นกอง...!?”

เธองี้แทบลมจับเมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาเจอเข้ากับใบหน้าทะเล้นของเพื่อนต่างเพศที่ดักรออยู่ก่อนแล้ว บ้า ไอ้ผมแดงบ้า...ไม่รู้จะด่ามันด้วยประโยคใดดี ก่อนหน้านี้ยังเห็นยืนชมทิวทัศน์เมืองหลวงยามราตรีอยู่เลย ไหง...มายืนยิ้มเผล่อยู่หน้าห้องน้ำเรา หรือว่ามันจะคิดถึงครั้งเป็นเด็ก เพื่อนหัวแดงคนนี้ยิ่งคิดและทำอะไรพิเรนทร์ ๆ อยู่ด้วย

เอมมิกา ร้องกรี๊ดดด...

ยกมือขึ้นทาบอก ตกใจเหมือนเจอผีหลอกเพราะนึกไม่ถึงเพื่อนมาร์คจะยืนคอยอยู่หน้าห้องน้ำ ดูสิ ตัวโตยังกับยักษ์ปักหลั่น หาใช่เจ้าผมแดงที่ผอมกะหร่องสิบห้าปีก่อนซะที่ไหน โกรธตัวเองพอ ๆ กับโกรธเพื่อนหัวดื้อ

เราไม่น่าพาเขามาห้องพักเล้ย...

เอมมิกาพักอยู่คอนโดมิเนียมย่านฝั่งธน ชั้นที่ 21

คนระดับมาร์ค์ วิลเลียม สามารถเช่าโรงแรมระดับห้าดาวสิบดาวนอนได้สบายมาก แต่มันยังยืนยัน‘ฉาน อยาก นอน กับ เธอ...’ถ้าไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าแก่ตบปากมันเจ่อไปแล้ว

มาร์ค หรือ นายสามารถ สกลมาร์ค คนนี้สามารถพูดไทยได้ชัดเจน แต่บางครั้งเหมือนไม่เข้าใจประโยคและการใช้คำ การเว้นวรรคหรือช่องว่างระหว่างคำต่อคำ ประโยคต่อประโยค ทั้งที่มีแม่เป็นคนไทยสกลนคร แม้พ่อเป็นคนอังกฤษ และกลับประเทศปิตุภูมิไป 15 ปีแล้ว

จากไปตั้งแต่เธอและเขาอายุ 10 ขวบ

ครั้งเด็ก เป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันที่สุด หัวหกก้นขวิดด้วยกัน เข้าเรียนพร้อมกัน ไปโรงเรียนพร้อมกัน กลับบ้านพร้อมกัน อย่างว่า มร.ปิเตอร์ วิลเลียม พ่อของเขาหาใช่ใครอื่นเจ้านายของพ่อแม่เธอนั่นเอง และบ้านของเธอเองก็อยู่ในบริเวณเดียวกันกับบ้านของเขา

บ้านสวนกว้างใหญ่และรีสอร์ตสุดหรู...

คุณอุ่น ภรรยาของปิเตอร์หรือมารดาของมารค์เป็นคนบ้านเดียวกันกับพ่อและแม่ของเอมมิกา หล่อนเป็นลูกสาวครูใหญ่ เรียนจบแล้วไปต่อโทที่อังกฤษจบและกลับมาบ้านพร้อมสามีสูงวัยที่ว่ากันว่าเป็นมหาเศรษฐีระดับต้น ๆ ของลอนดอน เขารักเมืองไทย รักบรรยากาศ น้ำจิตน้ำใจของชาวภูไทและคนไทย จึงคิดจะปักหลักปักฐานอยู่บ้านภรรยา ประจวบกับพ่อครูประสาทแกมีลูกอยู่แค่ 2 คน ลูกสาวคน ลูกชายคน ภรรยาป่วยด้วยโรคมะเร็งตับตายตอนที่ลูกชายคนเล็กสอบเข้าเรียนต่อโรงเรียนนายร้อยทหารได้ เมื่อจบมาไปรับราชการทหารที่จังหวัดทางภาคเหนือ ตอนนี้ประดับยศพันตรี นาน ๆ ทีจะกลับมาเยี่ยมบ้าน ลุงครูใหญ่ในวัยใกล้เกษียณไม่มีใครอยู่ด้วย เจ็บป่วยหรือจะกินจะอยู่ลำบาก เพราะแกไม่ยอมมีเมียใหม่ คุณอุ่น หรือ อุ่นทิพย์ สุริยานุกุล(สกุลเดิม)จึงชวนสามีย้ายกลับมาอยู่บ้าน ซื้อที่ดินติดถนนใหญ่ ทำเลดี พัฒนาขึ้นเป็นบ้านสวนและสร้างเป็นรีสอร์ตให้คนพักในเวลาต่อมา สไตล์คันทรี ๆ บ้านพักแต่ละหลังสร้างด้วยปีกไม้ ห้องประชุมหรือเรือนรับรองที่สามารถเปิดให้หน่วยงานราชการและเอกชนจัดประชุมสัมมนาได้นั้นสร้างด้วยไม้ประดู่ ชิงชัน เสาแต่ละต้นขนาดคนโอบ เป็นเสาทุบเปลือกที่พอทาสีย้อมไม้เข้า เขื่องขลังอลังการเชียว

อยู่ ๆ ครอบครัวของมาร์ค ย้ายกลับประเทศ เหตุผลลึก ๆ เธอไม่ทราบ ได้ยินจากปากพ่อตาของ มร.ปิเตอร์ว่าเขาไม่ชอบใจระบบการศึกษาไทย เท็จจริงอย่างไรไม่รู้ ที่เธอได้เรียนต่อจนจบปริญญาด้วยความเมตตาของพ่อแม่เพื่อนมาร์ค

ปัจจุบันพ่อแม่ของเธอ ยังคงดูแลบ้านสวนและบริหารงานรีสอร์ตแทนเจ้าของตัวจริง

จะว่าไปฐานะความเป็นอยู่ของเธอและมาร์ค ต่างกันราวฟ้ากับก้นเหว ครอบครัวเธอแทบไม่มีอะไรเลย บ้านที่ดิน ยังต้องอาศัยคนอื่นอยู่ น้อง ๆ ของเธอไม่ได้เรียนต่อ พ่อให้ช่วยงานต่าง ๆ ที่บ้านสวน มีเธอคนเดียวเท่านั้นที่เรียนจบแล้วปลีกตัวออกมาหางานทำที่เมืองหลวง งานเลขานุการที่เธอทำอยู่ ไม่ได้หนักหนาอะไร ที่หนักใจสุด ๆ คือ ท่านประธานฯ จะให้ทำหน้าที่เกินตำแหน่งเลขาฯ ต้องคอยหลบหลีก ระมัดระวังตัวทุกฝีก้าว

เอมมิกาและมาร์ค ติดต่อถามไถ่กันตามประสาเพื่อน นาน ๆ ที่จะส่งข่าวครั้ง แม้ว่าโลกทุกวันนี้ราวลัดฝ่ามือก็ตามที อยู่ ๆ เขาบอกจะกลับมาเยี่ยมเมืองไทย ให้ไปรับที่สนามบินสุวรรณภูมิด้วย เวลา 23.30 น.

มาร์ค วิลเลียม หรือนายสามารถ  สกลมาร์ค เดินทางมาคนเดียว ไม่ได้บอกว่าจะพักอยู่เมืองไทยและไปที่บ้านสวน สกลนครกี่วัน บอกแต่ว่าอยากมาเยี่ยมเพื่อนที่ชื่อว่าเอมมิกา พรหมสากล ให้นานที่สุด จะว่าไปมาร์คมีเพื่อนร่วมรุ่นหรือร่วมชั้นประถมฯอีกหลายคน อีกอย่างหน้าตาหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อและรวยอย่างเขา ไม่อดคนจะให้พานำเที่ยวหรือกินดื่ม แต่เขากลับยืนยันและเจาะจงว่า

ต้องเป็นเธอ...

เธอผู้ซึ่งไม่ได้สวยหยาดฟ้ามาดินอะไร  ผิวออกจะคล้ำ ๆ ด้วยซ้ำ ดีหน่อยที่ตาคม ผมยาว ฟันขาว ยิ้มทีโลกสว่าง ทรวดทรงก็งั้น ๆ แต่มาร์คกลับยืนยันว่า

เพื่อนฉาน สวยทีซู้ดดด...

มาร์คมักพูดสำเนียงฝรั่งพากษ์ไทยทั้ง ๆ ที่ออกเสียงชัดที่สุดคนหนึ่งหรือว่าที่ประเทศไม่ค่อยได้พูด วัน ๆ ใช้แต่ภาษาพ่อ จึงลืมภาษาแม่ไปไม่น้อย จะใช้ที กลับผิด ๆ ถูก ๆ

ประโยคที่เขาพูดกับเอมมิกาหน้าห้องน้ำนั้นไม่ได้ทะเล้นหรือหยาบโลนอะไร เขาตั้งใจจะบอกว่า “ไม่เจอกันนานนม โตขึ้นเป็นกอง” เพียงแต่การหยุดวรรคผิดที่ผิดทางไปหน่อย คนฟังจึงหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก ยามเอมมิกาโกรธหรืออายมาร์คบอกว่าน่ารัก น่าจูบที่สุด และตอนนี้เขาเองตะลึงกับส่วนสัด รูปทรงของเพื่อน

จ้องเนินอกสาวแทบตาถลน พอ ๆ กับน้องชายที่ตื่นตัวจนปวดหนึบ-หนึบ...