เพลิงพิรุณอาบไอรัก
ตอน ศิษย์น้องที่รัก
หน้าต่างบานใหญ่เปิดกว้าง สายฝนสาดเข้ามาในห้องสลัว สองร่างที่นอนกอดก่ายกันบนตั่งริมหน้าต่างกลับมิอนาทร ไม่มีช่องว่างของอากาศระหว่างบุรุษทั้งสอง ความแตกต่างของร่างกายจะอนาทรไปไยเมื่อได้แนบชิดเป็นหนึ่งเดียว ริมฝีปากแนบแน่น ปลายลิ้นที่เลาะเล็มมุมปากบางสอดลิ้นเข้าโพรงอันหอมหวานแล้วเกาะเกี่ยวกัน
เสียงครางรัญจวนดังจากร่างเล็ก พอใจในอ้อมกอดและสัมผัส ความอบอุ่นจากร่างร้อนช่างดียิ่งนัก ศิษย์พี่ไม่เคยให้เขาต้องหนาวเหน็บลำพัง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ศิษย์พี่ไม่เคยทิ้งเขาไว้ลำพัง
“ศิษย์พี่ กอดข้าให้แน่นอีก แน่นขึ้นอีก”
อ้อมกอดรัดแน่นตามคำขอ
“เจ้าช่างชมชอบให้กอดยิ่งนัก”
“ข้าชอบอ้อมกอดของท่าน” ศิษย์น้องหันกลับไปหา หรี่ตาอย่างรัญจวนเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าขยับของร้อนเสียดสีสิ่งนั้นของเขา
“แล้วจุมพิตของข้าเล่า” ริมฝีปากร้อนแนบชิดปากบางสีกลีบบัว ดูดดุนราวหยอกเย้าแล้วเลื่อนลงสู่ทรวงอก
ศิษย์น้องแหงนหน้าเริด มือกำศีรษะทารกหิวโหยในร่างผู้ใหญ่ “ชอบ อืม ข้าชอบ ข้าชอบมาก โอย อืม” ร่างงามบิดไปมาเมื่อทารกเจาเล่ห์เลื่อนลงเบื้องล่างเพื่อค้นหาความโอชะยิ่งกว่า เสียงลามกยามที่ส่วนล้ำค่าถูกกลืนกินทำให้เขาร้อนไปทั้งร่าง สมองขาวโพลน ไม่รับรู้สิ่งรอบกาย จวบจนมือใหญ่กร้านกุมกระชับมือเขาแล้วกดลง ก่อนขยับเอวเสือกกายเข้าช่องทางคับร้อน
ดวงตางามที่เบิกกว้างจ้องมองคนที่นอนทาบทับตน ทั้งตกตะลึง ทั้งคาดไม่ถึง
“ท่าน..ท่าน...เพราะอะไร...ไหนท่านบอกว่า...อ๊า”
เสียงร้องทำให้เจ้าของร่างกำยำยิ่งกำมือเรียวแน่นขึ้น ใช้ร่างอันหนาและใหญ่ราวกำแพงของตน กดผู้ที่ดิ้นรนขัดขืนไว้
“อภัยให้ข้าด้วย ข้าทนไม่ไหวแล้ว ข้าทนไม่ไหวเวลาแล้วจริงๆ”
ผู้เป็นศิษย์พี่พร่ำบอกอย่างร้อนรน กระเสือกกระสนอัดทวนยาวแหลมที่อัดแน่นด้วยปรารถนาสิบสามปีเข้าใส่ ประหนึ่งในกายที่รุกเข้านี้คือปลอกอันอบอุ่นที่รอคอยมานาน
เสียงก่นด่าดังอยู่ไม่นานก็เงียบ กลายเป็นเสียงร้องครางครวญสลับกับการร้องอ้อนวอนเจียนขาดใจ แต่กลับถูกกลบทับด้วยเสียงเนื้อกระทบเนื้อ อากาศอันอบอ้าวชื้นแฉะขับเหงื่อโซมกาย กอดกายในความเปียกลื่น การบดเบียดยิ่งขับไอรักระอุ
“ช่างดีเหลือเกิน หลิงหลง เจ้าช่าง...อาห์...ดีเหลือเกิน” หนุ่มกำยำพร่ำเพ้อ แหงนหน้าหลับตาแน่น กายสั่นสะท้านกับการได้ปลดปล่อยน้ำรักอันร้อนระอุ กกกอดผู้ที่ทุรนทุรายตะกายขึ้นสวรรค์พร้อมเขาด้วยเสียงร้องแหลม ความสุขที่ทำให้แทบขาดใจเช่นนี้ไม่อาจจบได้เพียงคราเดียว เขาจับร่างเปียกชื้นให้หันข้าง โอบกอดไว้แนบอก
“ศิษย์พี่ ท่านจะทำอะไรอีก” เสียงอ่อนล้าสั่นระริก หางตาหลั่งรินน้ำใส คนที่เลี้ยงดูเขาอย่างน้องชายในไส้ ถนอมปานบุปผางาม วันนี้กลับลงมือขยี้อย่างบ้าคลั่ง เพราะอะไรกัน
“ครั้งนี้ข้าจะไม่ทำเจ้าเจ็บ ข้าสัญญา”
เสียงแหบพร่าดังชิดใบหู หลิงหลงหลับตาแน่นเมื่อต้นขาถูกยกขึ้น ลิ้นร้อนไล้เลียลำคอเขา ขบกัดย้ำเขี้ยวอย่างลุ่มหลง มือใหญ่บีบคลึงทรวงอก อีกมือตะโบมลูบคลำไปทั่ว ราวสัตว์ป่าที่ฝังกรงเล็บลงบนเนื้อโดยไม่สนใจความเจ็บปวดของเหยื่อ
“อ๊า อื้ม” หลิงหลงร้อนผ่าวไปทั้งหน้า พยายามเอี่ยวหน้าหันมองผู้ที่อัดสิ่งนั้นเข้ามาในกายเขาจากด้านหลัง น้ำรักที่ยังชุ่มในร่องร้อนของเขาทำให้ปลายทวนที่ทั้งร้อนและใหญ่โตของศิษย์ผู้พี่ ค่อยๆ รุกคืบเข้ามา และความใจร้อนของอีกฝ่าย ไม่นานก็เสยพรวดเข้ามาจนมิด ทำให้เขาต้องร้องออกมาอย่างตื่นตกใจ อีกทางนึงมันสร้างความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่ใช่ความทรมาน เขาอ้าปากพะงาบ คล้ายจะขาดอากาศหายใจ ในอกมีความรู้สึกชนิดหนึ่งบังเกิด มันวนอวลในร่าง เร่งเร้าให้เขาทำอะไรสักอย่างเพื่อหนีความทรมานนี้ ต่อสู้หรือถอยหนี เขาควรเลือกทางไหน แต่ไม่นานความคิดทั้งหมดก็หายไปจากสมอง เมื่อร่างทั้งร่างสั่นคลอนราวมือยักษ์เขย่า
“อ๊า พอแล้ว ศิษย์พี่ ข้า..ข้าไม่...” หลิงหลงร้องลั่นกับการขยับจ้วง ศิษย์พี่คนนี้ของเขาอารมณ์รุนแรง ฝีมือดาบดุดัน ทว่าตลอดมาให้ทั้งจุมพิตและอ้อมแขนอันอ่อนโยนต่อเขา มิคาดคิดสักนิดว่ายามนี้เทพบุตรกลับไม่ต่างจากเทพกระทิงที่ขวิดเขาราวเป็นภูผาใหญ่ หลิงหลงร้องจนไร้เสียงร้อง กายอ่อนเปลี้ย จ่อมจมกับการทำรักอันรุนแรง และในความรุนแรงนี้เขาก็บรรลุจุดสูงสุดไม่อาจนับครั้ง ขณะที่คิดว่าคงต้องจบชีวิตด้วยน้ำมือคนที่เฝ้าถนอมเขา อุทกสวรรค์ก็พลันหลั่งรินในร่างอีกครั้ง กระนั้นทวนอันโอฬารก็ยังคงเคลื่อนขยับ
“ข้าจะ...ฆ่าท่าน ถ้าท่านยังไม่หยุด ข้าสาบานว่า...อืม” เสียงก่นด่าหายไปเมื่อโพรงปากถูกแท่งร้อนสอดใส่เข้ามา หลิงหลงปรือตามองแล้วหลับตาแน่นทันที กายร้อนวูบวาบ ไม่อาจขัดขืนกับการเคลื่อนขยับ กลิ่นคาวอวลกลิ่นเครื่องเทศทำให้เขามึนเมา ในความมึนเมามีความระทึก เขาดูดกลืนอุทกสวรรค์อีกครั้งและอีกหลายครั้งที่ต้องรองรับด้วยภายในร่าง ด้วยเรือนร่าง อีกทั้งต้องจัดการความทรมานด้วยตนเอง
ราตรีที่เคยสั้น ไฉนคืนนี้ช่างยาวไกลยิ่งนัก
/
//เรื่องสั้นเรื่องแรกของเล่มใหม่นี้ค่า ก็จะแนวยุทธภพบ้าง แนววังบ้าง คละกันไปตามอารมณ์คนเขียน แต่ที่แน่คือ เน้นหื่นละเมียด 5555/แต่ละเรื่องไม่ยาวมากนะ คล้ายๆ เรื่องสั้นแนวสยองที่ออกไปก่อนหน้านี้น่ะค่า
//เรื่องสั้นเรื่องแรกของเล่มใหม่นี้ค่า ก็จะแนวยุทธภพบ้าง แนววังบ้าง คละกันไปตามอารมณ์คนเขียน แต่ที่แน่คือ เน้นหื่นละเมียด 5555/แต่ละเรื่องไม่ยาวมากนะ คล้ายๆ เรื่องสั้นแนวสยองที่ออกไปก่อนหน้านี้น่ะค่า
Guest
