ไอ้เด็กแว่นของผม

ร้านหนังสือ

=br=

“ นี่ๆ โทษนะครับ หนังสือที่อยู่ใกล้คุณใช่ หนังสือเกี่ยวกับ บริหาร รึป่าวคับ ”

“ไม่เห็น รึไง”

“โทษคับผม สายตาสั้น ลืมหยิบแว่นมา”

“เออ ใช่!” ยุ่งจริงเลยคนกำลังหาหนังสืออยู่

“รบกวนช่วยหยิบให้หน่อยได้มั้ยคับ ผมหยิบไม่ถึง แฮร่ๆ :)” ส่งยิ้มไปให้แบบเกรงใจ

=br=

=br=

=br=

ร้านกาแฟ

‘แอสเปรสโซ / นมเย็น แก้วนึงครับ’ ไอ่เด็กที่ร้านหนังสือนี้หว่า / คุณที่ร้านหนังสือนิน่า

=br=

“อ๊ะ คุณนี่เอง สวัสดีฮะ วันก่อนขอบคุณนะคับ :)” ยิ้มหวานส่งไป

“ อ อ อื้ม” ทำไมยิ้มน่ารักแบบนั้นว่ะ เดี๋ยวนะ!! น่ารัก ! กับเด็กผู้ชายเนี่ยนะ ชั้นต้องบ้าไปแล้ว

=br=

“ ทำไรอะ ! ”

“อ๊ะ ! ใครครับ ” หันกลับไปมอง เห็นแค่ภาพเบลอๆ วันนี้ไม่น่าลืมแว่นเลย นอกจากจะสายตาสั้นแล้วยังขี้ลืมอีก ร่างเล็กบ่นกับตัวเองเบาๆ

หมับ! ร่างสูงเดินมาใกล้พร้อมกับเอาฝ่ามือแนบลงบนแก้มนุ่มเบาๆ แล้วค่อยๆดึงใบหน้าขาวนั้นเข้ามา ใกล้ จนรับรู้สึกลมหายใจของอีกฝ่าย

“อะ เห็นยัง?”

“ค ค ค คุณนั้นเอง อรุณสวัสดิ์ครับ” ตึกตักๆๆ ใจเต้นแรงไปแล้ว นะ !! คนตัวเล็กกว่าบอกกับตัวเองเบาๆในใจ แก้มค่อยๆ มีสีขึ้น