บทนำ
“ พี่ไม่รัก มายด์แล้วหรอค่ะ อย่าทิ้งมายด์ไปเลยค่ะ“ มายด์หรือมารียา พูดพร้อมกับกอดขาชายคนรักของเธอ
“ ปล่อย พี่เถอะมายด์ อยู่อย่างนี้ จะเอาไรกิน ทุกวันนี้เงินยังไม่พอใช้เลย“
พี่“ จะมายด์ทำยังไงค่ะ ทุกวันนี้มายด์ก็ทำงานตอนเช้า ทำพาสไทม์ตอนเย็นอีก จากที่ทำงานมาก็ไม่ใช่ใกล้ ที่ทำทั้งหมดไม่ใช่เพราะรักหรอค่ะ “ เธอตอบไปแบบนั้น เธอต้องตื่นเช้าเพื่อไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งซึ่งไกลจากที่พัก ฝ่ารถติด แล้วเลิกงานเธอยังต้องกลับมาทำงานพาสไทม์รับจ้างล้างจาน ไปช่วยทำขนม กว่าจะกลับมาก็ราวจะห้าทุ่มได้
“ ก็นี่ไง พี่ไม่อยากให้มายด์เหนื่อย“
“ ไม่จริง พี่เบื่อมายด์ ไม่รักมายด์แล้ว“
“ พี่เคยบอกมายด์แล้วนี่ เราไม่คู่ควรกันอยู่แล้ว มายด์เลือกแบบนี้เอง ถึงเวลาที่เราไปกันไม่ได้ มายด์ก็ต้องปล่อยพี่ไป....................................................ลาก่อน“
พี่มาร์ค หญิงสาวร้องไห้ออกมา เมื่อแฟนหนุ่มเดินออกจากห้องไป
18 ปีที่ผ่านมา
“ ไม่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อย่านะ“ เธอฝันไป ฝันผู้ชายคนนั้น คนที่ทำร้ายกันซ้ำๆ เป็นแบบนี้ตลอด 18 ปีที่ผ่านมา
“ แม่ค่ะ เป็นรัยคะ เปิดประตูให้มิร่าหน่อยค่ะ แม่“ สาวน้อยวัย 17ปี ถามแม่ของเธออยู่นอกห้อง
“มิร่าสงสัยว่าแม่ของเธอเป็นอะไร แม่ของเธอเป็นแบบนี้ตั้งแต่เธอจำความได้ แต่ไม่จะถามกี่ครั้ง แม่ก็ไม่เคยตอบ
“ มิร่า หรอลูก ค่ะแม่ แม่ไม่มีรัยหรอกลูก แค่ฝันร้ายนิดหน่อย“
“ เออ ค่ะแม่“
“ ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ไปเรียนเช้านิ“
“ ค่ะ “ เธอต้องรู้ให้ได้ว่าแม่ของเธอเป็นอะไร แล้วพ่อของเธอละ เป็นใคร ทำไมถึงได้ปล่อยเธออยู่กับแม่ตามลำพังแบบนี้
Guest
