“เหี้ย” สอง แสนสุขก่อสร้าง ร้องอุทานเมื่อเห็นว่าหมัดฮุคที่ตัวเองเหวี่ยงออกไปพลาดเป้าแบบไม่เฉียดเลยสักนิด คู่ต่อสู้ถึงกับยิ้มออกมาเมื่อดักทางการโจมตีของเขาได้อย่างถูกต้อง
ศอกขวาของนักมวยมุมแดงถูกโยนเข้าใส่ปลายคางของสองอย่างจัง โลกทั้งใบเหมือนจะหมุนกลับทาง เชือกล้อมเวทีมวยเหมือนบิดเบี้ยวไปมาก่อนทุกอย่างจะมืดสนิท ภาพสุดท้ายที่สองเห็นก็คือการบิดตัวของคู่ต่อสู้เพื่อเหวี่ยงลูกเตะระยะประชิดอันเป็นไม้เด็ดของเขา
...
...
สติของสองกลับคืนมาพร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย เขาขยับตัวไม่ได้และหายใจไม่ออก
“อะไรวะ เคยโดนน็อคมาหลายครั้ง ไม่เคยเป็นหนักขนาดนี้นี่หว่า” สองเริ่มตื่นตระหนกเพราะเขาหายใจไม่ได้มาหลายวินาทีแล้ว เขาพยายามดิ้นรนอย่างรุนแรงแม้ว่าร่างกายจะปวดร้าวทุกครั้งที่ขยับตัว จนกระทั่งเขารู้สึกว่าสิ่งที่พันธนาการร่างกายเขาไว้เริ่มคลายลงจึงรวบรวมกำลังงอตัวลุกขึ้นสุดแรง
สองรู้สึกเหมือนผีที่โผล่ขึ้นมาจากหลุมฝังศพเมื่อร่างกายได้สัมผัสกับอากาศอันเยือกเย็นยามค่ำคืน ความจริงก็ไม่ผิดไปจากความรู้สึกของเขาเท่าไร เพราะเขาเพิ่งจะดันเอาดินปากหลุมซึ่งกลบฝังเขาไว้เมื่อไม่กี่นาทีก่อนขึ้นมากองรอบตัว พระจันทร์ในคืนข้างขึ้นและตาข้างหนึ่งที่ยังเปิดได้ช่วยให้เขาเห็นว่าร่างกายอีกครึ่งหนึ่งของเขายังถูกดินกลบทับอยู่
“เฮ้ย นี่เราโดนเตะตายเลยเหรอวะ ตายแล้วฝังแบบไม่จัดงานศพเลยเนี่ยนะ”
สองคิดว่าตัวเองโดนเจ้าของค่ายมวยเอามาฝังหลังต่อยแพ้ ซึ่งก็มีความเป็นไปได้เพราะเขาเป็นคนไม่มีครอบครัว บางทีเขาคงอาการหนักมากจนเจ้าของค่ายไม่อยากลำบากดูแลถ้าเขาเป็นอัมพาตขยับตัวไม่ได้
“แล้วนี่มันป่าช้าวัดไหนวะ” สองเหลียวมองดูซ้ายขวา ทิวทัศน์รอบตัวเขาในเวลานี้ไม่คุ้ยเคยเลยสักนิด
Guest
