ดีจร้าาาาาาาาา เราเป็นไรท์เตอร์มือใหม่นร้าาาาาาาาาาา
ฝากตัวด้วยนะจ๊ะ นี่เป็นเรื่องเเรกของเค้าเอง ฝากคอมเม้นติชมเเละเป็นกำลังใจให้หน่อยน้าาา
อ๊ะๆๆๆ เเละนิยายเรื่องนี้ค่อนข้างมีเนื้อหารุนเเรงนะค่ะ ผู้อ่านอย่าเลียนเเบบนะค่ะ!
ตัวละคร
ไม้หอม
สาวสวยเเซ่บวัย28ปี ทำงานเป็นนักธุรกิจเครื่องมือการเเพทย์ สวย เอ็กซ์ เซ็กซี่ ตามเเบบฉบับตัวเเม่มาเต็ม มั่นหน้า มั่นใจ มั่นเวอร์ๆ
โรม
หมอหนุ่มไฟเเรงเเซงทางโค้ง เห็นเนิร์ดๆเงียบๆเเบบนี้เเต่ถเาถอดลุคคุณหมอออกนั้น ก็เป็นหนุ่มเเบดบอยในทันที ชอบสาวที่ว่านอนสอนง่ายไม่น่ารำคาญ
บทนำ
ณ สนามบินที่ไทย
ฉันเดินมาที่สนามบินในชุดเสื้อเเขนกุดเปิดไหล่สียาวบางๆกับกางเกงยีนส์สีดำ รองเท้าส้นสูงสีดำเงาวับคู่โปรด ฉันชื่อ ไม้หอม บางคนก็เรียกฉันว่า เเม่ หรือ บิ๊กมัม เพราะอะไรระหรอ? ก็เพราะฉันสวยไงละ! ไม่มีผู้ชายคนไหนที่เห็นฉันเเล้วไม่จับจ้องมาที่ฉัน ฉันทั้งสวย หุ่นดี รวมๆก็คือ เพอร์เฟ็ก เป็นที่สุด ปกติเเล้วฉันจะอาศัยอยู่ที่ฝรั่งเศสเเต่พอมีข่าวว่าน้องสาวสุดที่รักของฉันต้องหลั่งนํ้าตาให้กับหมาวัดข้างทางทำให้ฉันทิ้งงานเเล้วตรงดิ่งมาที่ไทยในทันที!! อย่าให้รู้นะว่าหมาตัวไหนบังอาจทำลูกหยีของฉัน! ฉันจะตบสั่งสอนให้กรามเเตกเลยคอยดู!
ฉันนั่งเเท็กซี่ตรงไปที่บ้านของลูกหยีในทันที ฉันเป็นลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส ส่วนลูกหยีเป็นน้องสาวทางญาติของฉัน พ่อเเม่ของเธอเสียชีวิตฉันเลยรับอุปการะเธอมาเเละเลี้ยงดูราวกับเเก้วตาดวงใจ "พี่ไม้หอม!" ทันทีที่ฉันก้าวขาลงจากรถก็มีเสียงหวานใสดังขึ้นทันที จะใครละ! เมื่อหันไปก็พบกับลูหยีที่วิ่งมาหาฉันด้วยท่าทางดีใจสุดขีด "ไงจ๊ะน้องรักกก พี่ละคิดถึงง" ฉันทิ้งกระเป๋าลงกับพื้นอย่างไม่ใยดีเเล้วรีบวิ่งไปกอดลูกหยีทันที "ลูกหยีก็คิดถึงพี่ไม้หอมค่ะ" ลูกหยีส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน โอ๊ยย!อยากกินนนน! ลูกหยีพาฉันเข้ามาในบ้านโดยมีป้าออยถือกระเป๋าลากตามมาอย่างระมัดระวัง "ไหนใครทำลูกหยีของพี่ร้องไห้คะ?" ฉันจับลูกหยีนั่งบนโซฟาเเละถามเข้าประเด็นอย่างไม่อ้อมค้อมใดๆ "คะ..คือ..."
.
.
.
.
.
"กรี้ดดดดด!! อีตาบ้านั่นมันกล้าทำกับลูกหยีของพี่เเบบนี้ได้ยังไงห๊ะ!!" ฉันปรี๊ดเเตกขั้นสุดอย่างฉุดไม่อยู่ เรื่องราวโดยสรุปมีความว่า ลูกหยีคบกับผู้ชายคนนึงอยู่เเละพอคบกันมาสักพักก็เริ่มมีไปค้างบ้านกันบ้างอะไรบ้าง รักทั้งสองคนก็ดูหวานเเหววอินเลิฟดีจนกระทั่ง.. เมื่ออาทิตย์ก่อนเเฟนของลูกหยีพาผู้หญิงมานอนที่บ้าน!! เเถมยังบังอาจไล่ลูกหยีออกมาอีก! ฉันเลี้ยงลูกหยีมาทั้งชีวิตยังไม่เคยไล่เลยนะย่ะ! มันเป็นใครมาทำกับน้องรักฉันเบบนี้! พูดไปลูกหยีก็ร้องไห้ไปฉันเลยให้ป้าออยพาลูกหยีไปพักก่อนจะกดโทรศัพท์หาเพื่อนเลิฟตายยากของฉัน
-Kit-
(ฮัลโหล)
"กิต ฉันเองนะ เเกอยู่ไหน"
(โรงบาลดิ มีไรว่ะ)
"เเกรู้จักคนชื่อ โรม ป่ะ ที่อยู่โรงบาลเดียวกับเเก"
(รู้ ทำไม? จะจับน้องมันเเดกหรอ?)
"ปากหมาอีบ้า ใครจะจับมันกินอีผี!"
(อ่าว เเล้วถามหาน้องมันมีเรื่องไรว่ะ)
"ก็อีโรมมันทำให้ลูกหยีเสียใจ เเม่เลยจะลงเอง!"
(..น้องมันฝีมือดี อย่าทำอะไรมันมากมายนักละมึงก็ใจเย็นๆ) กิตพูดจบก็ตัดสายไปพร้อมกับส่งที่อยู่มาให้ฉัน นี่สิค่ะบัดดี้เลิฟของเเม่! ไอ้โรมไอ้เด็กบ้า เเกตายเเน่!
30นาทีต่อมา
ฉันสาวเท้าเข้าโรงพยาบาลด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งเเต่ในใจพร้อมปะทุได้ทุกเมื่อ ฉันก้มลงมองรูปที่กิตส่งมาให้ก่อนจะมองหาตัวเป้าหมายอย่างเดือดดาลจนไปปะทะสายตาเข้ากับใครบางคน เขาสูง หุ่นดี หน้าคมเข้ม กรามเป็นสัน จมูกโด่ง รวมๆเเล้วถือว่าโครตหล่อ! เเต่จะหล่อกว่านี้ถ้าไม่ติดทีร่นางคือคนที่ทำให้ลูกหยีของฉันเสียใจละก็นะ!!
ฉันปรีไปกระชากเเขนของตาโรมอย่างเเรงจนร่างสูงที่ยืนคุยนัวเนียอยู่กับสาวถึงกับอึ้งไป "มีอะไรครับ?" อีตาโรมถามอย่างงุนงงขณะไล่มองฉันจากหัวจรดปลายเท้า "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เเค่คิดว่าเธอหน้าตาดี" ฉันกัดฟันพูด "ขอบคุณครับ" ร่างสูงส่งยิ้มหวานหยดมาให้ฉัน เหอะ!คนนะไม่ใช่มด!! "เเต่จะดีกว่านี้ค่ะ.. ถ้ามึงไม่ม่ทำน้องกูร้องไห้!"
เพี๊ยะ!!
ฉันฟาดฝ่ามือลงเเก้มสากของเขาอย่างจังเเละเเรงมากขนหน้าร่างสูงหันไปตามเเรงตบ "กรี้ดด!!" พยาบาลสาวที่ยืนข้างๆตกใจร้องออกมาเสียงหลง "เเล้วหล่นจะกรี้ดทำไมห๊ะ!" ฉันถลึงตาใส่พยาบาลสาวจนหล่อนต้องหุบปากอย่างตกใจ "หึ! เเรงเยอะดีนี่!" ร่างสูงที่ฉันตบไปอยู่ๆก็หันมาถลึงตาใส่ฉันอย่างกินเลือดกินเนื้อ
เพี๊ยะ!
"ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเเก นี่คือการเตือนนะนายโรม! อย่าเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นอีก!!เป็นผู้ชายกล้าทำกล้ารับ! ศักดิ์ศรีมีไหมย๊ะ!!" ฉันตบสั่งสอนร่างสูงไปอีกรอบก่อนจะเดินปรี๊ดเเตกออกมาจากตรงนั้นท่ามกลางสายตานับร้อยนับพัน อายไหมหรอ? ตอบเลยค่ะว่า ไม่! เจ๊มั่นค่ะ!
Guest
