KEY WORD รหัสข้ามรัก (ฉบับนิติศาสตร์: ฮ่องเต้)
บทนำ
ตาย...ผมต้องตายแน่ๆ
ผมกำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต เบื้องหลังคืองูสีแดงตัวใหญ่ที่กำลังเลื้อยตามผมมาติดๆ กำลังของมันไม่ลดทอนลงไปเลยสักนิด ในขณะที่ขาของผมเริ่มหมดเรี่ยวแรงลงเรื่อยๆ
ผมเหนื่อย...และปวดหนึบที่ขาไปหมด
ทำไมกัน...ทำไมผมต้องมาวิ่งหนีไอ้สัตว์เลื้อยคลานในเวลาที่ฟ้ายังไม่สางแบบนี้ด้วย!!
บรรยากาศมืดๆ แถมรอบข้างยังเย็นเฉียบ แบบนี้...ยิ่งทำให้ใจของผมระส่ำระส่ายมากขึ้น
และเมื่อผมหันหลังกลับไปมอง ก็พบว่าไอ้งูตัวนั้นยังคงไม่ลดละความพยายามที่จะไล่ตามผม ตาโตๆ ของมันที่ทั้งดุดันและน่ากลัวเอาแต่จ้องมายังผมอย่างไม่ให้คลาดสายตา ราวกับว่าผมคือเป้าหมายหนึ่งเดียวของมันในเวลานี้!!
จนกระทั่ง...
พลั่ก!!
ผมสะดุดล้ม...!!
อาจจะเป็นเพราะขาของผมที่หมดแรงเอาดื้อๆ อาการปวดตุ้บๆ เริ่มแล่นขึ้นมาตามข้อเท้า น่องและขาของผมทีละนิด สายตาของผมยังคงจ้องไปยังงูตัวใหญ่สีแดงอย่างไม่ละสายตาด้วยความกลัว
มันค่อยๆ เลื้อยเข้ามาช้าๆ และใกล้ผมที่พยายามกระเถิบดันตัวเองไปข้างหลังทีละนิด ก่อนที่มันจะเข้าประชิดตัวผมอย่างรวดเร็วจนผมเผลอร้องออกมาเสียงดังลั่น!!!
ผมคิด...ว่าผมคงไม่รอดแน่ๆ !!!
ผมจึงได้แต่หลับตารอรับความเจ็บปวด รู้สึกถึงเงาใหญ่ๆ กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้...ทีละนิด
“พี่เต้ครับ...” เสียงใครบางคนเอ่ยเรียก เสียงที่ไม่คุ้นหูผมเอาเสียเลย “...พี่เต้”
ผมสูดลมหายใจเข้าลึก รวบรวมความกล้าและค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามอง...
เด็กผู้ชาย...ในชุดนักเรียน
ใบหน้าของเขาเข้าใกล้ผมมากเสียจนผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่ทำให้ใจของผมเริ่มระส่ำระส่ายอีกครั้ง ดวงตาคมสบลึกเข้ามาในตาของผม...ราวกับต้องการสื่อสารอะไรบางอย่าง
ก่อนที่ริมฝีปากหนาได้รูปจะค่อยๆ ขยับ...
“เป็นของผมนะครับ...”
“...!!!”
“...!!!” ผมสะดุ้ง...ลืมตาพรึบขึ้นมาหลังจากรู้สึกวืดไปชั่วขณะ
แต่ทว่า...
“รีบตื่นทำไมวะ?”
ผมหันไปมองค้อนใส่เจ้าของกล้องโปรฯ ที่เพิ่งจะแอบถ่ายผมไปหมาดๆ มันส่งเสียงในลำคออย่างคนขัดใจ ก่อนจะลดกล้องลง
“แอบถ่ายอะไรกูอีกวะ!” ผมร้องโวยวาย ชักสีหน้าหงุดหงิดใส่มันเต็มที่ ตรงข้ามกับไอ้ซันที่สีหน้าโคตรจะสะใจที่กล้งผมได้
“ก็มันน่าถ่ายไว้นี่หว่า...” ก่อนที่มันจะยื่นกล้องมาให้ผมดู
ผมนิ่วหน้า หรี่ตามองไอ้จอเล็กๆ ที่กำลังฉายภาพผม...
“ไอ้เชี้ยซันนนนนน!!!!”
ผมร้องลั่น กะโจนเข้าตะปบกล้อง ทว่าไอ้เจ้าของมันดันมือไวกว่าทำให้ผมถึงกับวืด หน้าเกือบทิ่ม!!!
ก่อนที่มันจะหัวเราะลั่นอย่างสะใจที่ผมทำเรื่องน่าอายเข้าอีกจนได้!!
“กูชอบจัง เวลามึงละเมอเนี่ย....” มันเว้นจังหวะแล้วยื่นหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหูผมต่อว่า “...โคตรเอกซ์เลยว่ะ”
“ไอ้เหี้ยยยยย!!” และมือที่ผมกะจะสัดใส่มันสักป๊าบก็วืดอีกระรอก เหตุเพราะมันถอยห่างออกไปด้วยความไวแสงประหนึ่งรู้ทันความคิดผม
“ลบเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!!” ผมโวยวายใส่มันอีกหน ภาพในคลิปนั้นมันไม่ไดน่าดูสักนิดเลยครับ!! แถมยังติดเรทจนออกอากาศไม่ได้เลยด้วย
“กูถามมึงจริงๆ เหอะ มึงฝันอะไรอยู่วะ ถึงได้นอนจูบกระเป๋าตัวเองแถมยังทำเสียง อื้อๆๆ อีก ฮ่าๆๆ”
“หุบปากไปเลยไอ้ซัน!!”
“เอาน่า มันเรื่องปกติไม่ใช่หรือไงวะ ฮ่าๆๆ”
“มึงเลิกพูดเรื่องนี้สักที ไม่เห็นหรือไงคนอยู่เต็มเลยเนี่ย” ตอนนี้ผมอยู่ใต้ถุนตึกคณะนิติศาสตร์ที่เต็มไปด้วยนักศึกษาจำนวนมาก ซึ่งกำลังช่วยกันเตรียมงานรับน้องกันอย่างเป็นจริงเป็นจัง
“ไอ้เชี้ยเต้!” ผมสะดุ้งโหยง หันไปมองไอ้ตัวการที่ตะโกนซะลั่นตึก เล่นเอาซะไอ้พวกปีสองที่มาช่วยกันทำอุปกรณ์ใช้สำหรับงานรับน้องหันมามองกันเป็นแถว
“เหี้ยอะไรมึงวะ!!” ผมหันไปด่าไอ้นิวที่กำลังวิ่งโร่เข้ามาหาผมที่โต๊ะ ความจริง ผมไม่ได้มาช่วยอะไรเขาหรอก แค่มานั่งเล่นเกมเฝ้าไอ้พวกปีสองปีสามก็แค่นั้น ก็ผมอยู่ปีสี่แล้วนี่ครับ ผมควรจะได้พักบ้าง หลังจากต้องทำอะไรพวกนี้มาสองปีเต็มแล้ว
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเผลอหลับไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ไอ้ตอนที่ถูกถ่ายคลิปทุเรศๆ นั่นไปแล้ว!!!
“มึงเห็นสเตตัสน้องรหัสมึงหรือยัง” น้ำเสียงและท่าทางของไอ้นิวดูตื่นเต้นผิดปกติ ขณะที่ผมยังคงนั่งหน้าโง่ ไม่รับรู้เรื่องราวใดๆ ทั้งสิ้น
“ทำไม มีอะไร” น้ำเสียงของผมติดจะหงุดหงิด เหตุเพราะความวัวยังไม่ทันหาย ความควายเหมือนจะเข้ามาแทรกอีกแล้ว
“นี่เว้ยยยยยย” และมันก็ยื่นมือถือมาให้ผมดู “แม่ง ไวฉิบหาย ตอนแรกกูคิดว่าจะเป็นมึงซะอีกที่สละโสด”
หน้าจอมือถือโชว์หน้าเฟสบุ๊คของยิ้ม น้องรหัสปีสามที่ขึ้นสถานะในเฟสว่ากำลังคบกับไอ้ลัคกี้ หลานรหัสตัวแสบของผม
และจู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงใครบางคนพุ่งเข้ามากระแทกโสตประสาตของผมเข้าเต็มๆ
เสียงพูดที่ทำเอาผมรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว
เฮ้ย สายรหัส178 คณะเรามีอาถรรพ์นะเว้ย เขาว่าเป็นสายรหัสกินกันเอง จะกี่รุ่นๆ ก็แม่งได้แฟนในสายรหัสตัวเองหมดทุกคนเลยว่ะ มึงไม่เชื่อ ก็รอพิสูจน์ได้เลย
เป็นประโยคบอกเล่าจากลุงรหัสของผมเอง และพี่แกก็พิสูจน์ให้เห็นด้วยการมีแฟนเป็นพี่รหัสของตัวเองไปแล้วเรียบร้อย คบกันตั้งแต่พี่รหัสของผมอยู่ปีหนึ่ง จนตอนนี้เรียนจบ ทำงานและดูเหมือนว่าจะมีแพลนแต่งงานปีนี้เลยด้วย
“สรุปว่า...ก็เหลือมึงคนเดียวแล้วสินะครับ” ผมหันขวับไปมองไอ้นิว ส่งสายตาอาฆาตไปให้มัน
“พ่องมึงดิ!!”
“เฮ้ยๆๆ อย่าเพิ่งกระวนกระวายไป ไม่แน่นะเว้ย สายรหัสมึงปีนี้ อาจจะ...” มันทำท่ามโนตามคำพูด “...สวย เซกซี่ หุ่นเซี๊ยะ น่าเจี๊ยะก็ได้นะเว้ย!!”
ท่าทางของไอ้นิวมันดูกระดี๊กระด๊าเต็มที่ ทำอย่างกับมันจะได้เอง
“หุบปากไปเลยมึง ไร้สาระ”
และมันก็ทำตาโต อ้าปากกว้าง ทำตกใจกับสิ่งที่ผมพูด เล่นใหญ่ตามนิสัยของมัน
“มึง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะเว้ย กูเห็นพี่ๆ มึงแต่ละคนก็คบกันเองทั้งนั้นอ่ะ แถมยังไปรอด แต่งงานมีลูกไปแล้วนะโว้ยยยยย”
บางทีผมก็เกลียดความปากมากของมัน
จะตอกย้ำอะไรนักหนาวะ!!
ยอมรับครับ ว่าผมก็แอบกลัวในระดับหนึ่ง
“มันก็แค่เรื่องบังเอิญล่ะโว้ยยยยยย” ผมตะโกนใส่หน้าไอ้นิว ทำทีเป็นไม่ใส่ใจกับสิ่งที่มันพูด
“เอ้อ เดี๋ยวกูจะรอดู” ไอ้นิวท่าเบะปากหมั่นไส้ ก่อนจะพูดแบบลอยๆ “ได้ยินมาว่ารหัสนักศึกษารุ่นหกศูนย์ประกาศแล้วนี่หว่า สงสัยจะต้องเข้าส่องน้องรหัสซะหน่อยแล้วววววว”
แต่ผมรู้ว่ามันตั้งใจ!!
ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่ากระโดดถีบฉิบหาย!
ประกอบกับเสียงเล็กเสียงน้อยที่มันทำยิ่งน่าจับทุ่มลงพื้นซะฉิบ!
“ไอ้สัสนิว ไปเล่นไกลๆ กุเลยไป้!!”
“คร้าบๆ เกล้ากระหม่อมขอทูลลาฮ่องเต้” และมันก็วิ่งเเจ้นหนีผมที่ลุกขึ้นกะเตรียมเตะมันให้เต็มแรง ส่วนไอ้ซันก็ตีเนียนเดินไปถ่ายรูปที่อื่นต่อ
ผมเลยได้แต่จิ๊ปากใส่ อย่างหัวเสียสุดๆ
แต่พอหันกลับมาที่โต๊ะและเห็นโน้ตบุ๊คที่ผมเล่นเกมค้างเอาไว้ อะไรบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัว
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำพูดของไอ้เชี่ยนิว หรือสถานะคบกับบนเฟสบุ๊คของสายรหัส ผมถึงได้หาเรื่องใส่ตัว หาเหาใส่หัวด้วยการเปิดเว็บไซต์ค้นหารหัสนักศึกษาของมหา’ลัย และพิมพ์รหัสนักศึกษาของตัวเองเข้าไปในช่อง เปลี่ยนแค่เลขรุ่นของผมจากห้าเจ็ดเป็นหกศูนย์ และกดปุ่มค้นหา
เพียงเท่านั้น ข้อมูลทั้งหมดก็ปรากฏ
นายธิติกร นันทพรหม รหัสนักศึกษา 600921178
นักศึกษาชั้นปีที่ 1 คณะนิติศาสตร์
อาจารย์ที่ปรึกษา xxxxxx xxxxxxxxxxx
เหี้ยยยยยยยยยย
เชี่ยยยยยยยยยยยยย
ฉิบหาย! ควายล้านตัว!!!
นายธิติกร นันทพรหม!!!
นายธิติกร!!
นาย!!
นำหน้าด้วยคำว่า นาย!!
สายรหัสคนต่อไปของผม...
ก็เป็น...ผู้ชายอ่ะดิ!!!!!!!!!
เฮ้ย สายรหัส178 คณะเรามีอาถรรพ์นะเว้ย เขาว่าเป็นสายรหัสกินกันเอง จะกี่รุ่นๆ ก็แม่งได้แฟนในสายรหัสตัวเองหมดทุกคนเลยว่ะ มึงไม่เชื่อ ก็รอพิสูจน์ได้เลย
มึงไม่เชื่อ ก็รอพิสูจน์ได้เลย !?
Guest
