“ยินดีด้วยนะตาพีได้มีครอบครัวกับเขาสักที รักกันนานๆนะลูก มีอะไรก็ค่อยพูดกันละ แล้วก็ดูแลหลานของแม่ให้ดีๆด้วยนะ รักลูกนะ” เสียงสาววัยทองเอ่ยอวยพรลูกชายอันเป็นที่รัก พูดพร้อมกอดเบาๆ
“ครับ จะพยายาม” พีหรือ ปฐพี เวลเดล พูดกับมารดาหรือ คุณหญิงพรนภา เวลเดล ภรรยาผู้บังคับบัญชาของ ท่านประภาค เวลเดล ครอบครัวนี้ทางประภาคเป็นลูกครึ่งอังกฤษ-ไทยจึงใช้นามสกุลผู้เป็นบิดา
“นิ! พูดจาให้มันดีๆหน่อย ไว้หน้าฉันบ้าง นอกจากจะท้องก่อนแต่งแล้วยังจะทำฉันขายหน้า” คุณหญิงพรนภากัดฟันพูดเบาๆ สีหน้าดูหงุดหงิดแต่พอนึกถึงหน้าหลานก็พลอยหายโกรธ
“หนูเพลา แม่ฝากด้วยนะลูก เชื่อฟังพี่เขานะ แม่เชื่อว่าอีกหน่อยทุกอย่างจะดีขึ้นเอง”พรนภาหันมากอดหอมแก้มเจ้าสาวของคืนนี้ นฤดี เวลเดล ยิ้มตอบพร้อมพยักหน้าน้อยๆ
อีกคนที่เป็นเจ้าบ่าวมองอย่างมั่นไส้ ‘เกลียดนัก ผู้หญิงอะไรแรกๆก็ทำเหมือนดี เรียบร้อย ที่ไหนได้!!’
ปล.นิยายนี้แต่งเองครั้งแรกโปรดเมตตา🙏🏻 พิมพ์ผิดไปบ้างก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะเจ้าคะ จะลงให้ฟรีไปก่อนนะคะ ฝากติดตามด้วยค่าาา❤️