พันตรี ปฐพี วัฒนมงคล วัย 35 ปี
นายทหารหนุ่มแห่งกองทัพบก เขาดุ มุ่งมั่น และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง
จอมขวัญ มณีมาศ วัย 25 ปี
คุณครูสาวผู้อารีแต่มีชีวิตอาภัพ เธออ่อนไหวแต่ไม่อ่อนแอและเธอจะไม่ยอมพ่ายแพ้ให้กับโชคชะตา
ผู้พันหนุ่มไม่เคยคิดเลยว่า...ภารกิจปราบขบวนการค้ายาเสพติดของชายแดนทางภาคเหนือ
จะนำเขากลับมาหารักครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตอีกครั้ง
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังพบว่าเหตุการณ์ในวันวาน
ได้ก่อกำเนิดนางฟ้าตัวน้อยๆ ที่กำลังจะแปลงร่างเป็นโซ่ทอง...คล้องหัวใจสองดวงให้รวมเป็นหนึ่งเดียว...
โปรย....
“เรื่องของเรามันจบไปนานแล้วค่ะ กรุณาอย่ารื้อฟื้นขึ้นมาอีกเลย”
เสียงหวานบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉย ความเจ็บปวดในวันวานมันทำให้เธอเติบโตกว่าเดิมขึ้นมาก
“จบแล้วก็เริ่มใหม่ พี่จะไม่ยอมเสียขวัญกับลูกไปอีกแล้ว”
“หนูขิมไม่ใช่ลูกของพี่ กรุณาอย่ามายุ่งกับลูกของขวัญอีก ถ้าหมดธุระแล้วก็เชิญค่ะ ขวัญต้องไปสอนเด็กๆ ต่อ”
“แน่ใจเหรอว่าหนูขิมไม่ใช่ลูกพี่ ในเมื่อดีเอ็นเอมันเด่นชัดอยู่บนหน้าลูกขนาดนั้น”
“ลูกขวัญก็หน้าตาเหมือนขวัญค่ะ เลิกมาวุ่นวายกับเราสองคนซะที สำหรับเรา...แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ”
“มันจะพอได้ยังไง ในเมื่อครั้งเดียวครั้งนั้น มันทำให้เรามีเลือดเนื้อเชื้อไขด้วยกันแบบนี้”
“บอกแล้วไงคะว่าหนูขิมไม่ใช่ลูกพี่!” เธอตวาดลั่น
“ไม่ใช่ลูกพี่แล้วลูกใคร! บอกมาสิว่าคุณครูผู้ใจบุญของคนบนดอยที่ไม่เคยแต่งงานกับใครมาก่อน
และไม่ปรากฎหลักฐานว่าเคยใช้ชีวิตกับผู้ชายคนไหน จะมีลูกกับใครได้ ถ้าไม่ใช่คนที่เธอเสียพรหมจรรย์ให้เมื่อสามปีก่อน!”
“หนูขิมจะเป็นลูกของใครก็ช่าง แต่เธอไม่ใช่ลูกของพี่ ขวัญลืมเรื่องของเราไปหมดแล้ว ได้โปรดอย่ามายุ่งกับขวัญอีก!”
จอมขวัญตะโกนใส่หน้าเขาอย่างเหลืออด ทั้งชีวิตนี้เธอเหลือเพียงแค่ลูกสาวคนนี้เท่านั้นและจะไม่ยอมให้ใครมาพรากไปได้เด็ดขาด
“ลืมงั้นเหรอ พี่ไม่เชื่อหรอก ขวัญลืมพี่ไม่ได้แน่ๆ ไม่เชื่อให้พี่ลองพิสูจน์มั้ยล่ะ”
เขาบอกอย่างมั่นใจพร้อมกับก้าวเท้าเข้าหาเธออย่างต่อเนื่อง
“จะทำอะไรน่ะ อย่าเข้ามานะ! ว๊าย!” จอมขวัญก้าวถอยหลังจนเกือบพลัดตกลงไปในลำธารดีที่เขาคว้าตัวไว้ทัน
“พี่จะพิสูจน์ว่าในหัวใจของขวัญมีแต่พี่คนเดียวเท่านั้น”
“พี่ดิน...อื้อ...”
ปากเล็กถูกเขาบดขยี้ด้วยปากหนาอย่างเร่าร้อน
และวินาทีนี้เองที่เธอต้องยอมรับว่า...เธอไม่เคยลบผู้ชายคนนี้ไปจากหัวใจได้เลย...
Guest
