Omegawar(แสงแห่งความหวัง)

youtube 

บทนำ 

ยุคที่เราจะพูดถึงนี้คือยุคที่ 5 ของดินแดน โอเมชิส ชึ่ดผ่านไปนานมากแล้วในเวลานี้ ดินแดนต่างๆก็ถูก 

เปลี่ยนแปลนไปตามกาลเวลา แต่ยังคงมีดินแดนโบรานที่ยังเชื่อว่าเป็นถิ่นที่อยู่ของ มังกร ชึ่ดอยู่ติดขอบ 

ทะเลด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ของโลกเก่า แม้ว่าจะติดขอบทะเลแต่ก็ล้อมรอบไปด้วยภูเขา หินแหลม ยาว 

ขนาดต่างๆ แถมถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาทำให้ไม่มีใครกล้าสำรวจ มีเพียงแค่บันทึกจากหนังสือปกดำ 

เรื่องยุดมืดที่เล่าถึงการต่อสู่ระหว่าง มนุษย์ พราย อสูรร้าย มังกร ที่ถูกเก็บบันทึกไว้ในหอศักดิ์สิทธิ์ของพวก 

นักบวส กลางทะเลทราย ถึงอย่างไรก็ดีตำนานที่เล่าต่อๆกันมานานสุดก็แค่ยุคบุกเบิก(ยุคที่3) มังกรหรือ 

เหล่าอสูรคงเป็นได้แค่เรื่องเล่า ข้างกองไฟหรือนิทานคณะละครสัตว์สนุกๆเท่านั้น อย่างไรก็ตามในแถบ 

หุบเขาโลกเก่าเลยลงมาในแถบทุ่งราบก็มีผู้คนจากอาณาจักรใต้พากันมาตั้งถิ่นฐานในแถบบริเวรนี้ ทำให้ที่นี้มีท่าเรือสำคัญในการแลกเปลี่ยนสินค้าจาก ทวีปอื่นๆ แต่ถึงอย่างนั้นที่นี้ก็มีเพียงแค่ป้อมเล็กๆตั้งอยู่ใกล้กับป่าโลกเก่าทางตะวันออกเฉียงใต้ ที่ป่าแห่งนี้เป็นที่อยู่อาศัยของพวก ครึ่งมนุษย์หรือพูดง่ายๆคือพวกนี้คือเผ่าพันธครึ่งคนครึ่งสัตว์ ผู้คนในดินแดนนี้ต่างพากันเรียกพวกนี้ว่า ฮาฟ พวกฮาฟนั้นไม่มีที่มาอย่างแน่ชัดบางก็ว่าพวกอสูรในยุดมือที่แท้จริงอาจเป็นพวกนี้ก็ได้ แต่ถึงอย่างนั้นพวก ฮาฟก็ไม่ได้มีรูปร่างหน้าตาหน้าเกลียดทีเดียว พวกนี้หน้าตาก็เหมือนๆมนุษย์ปัจจุบันแบบเรานี้แหละแค่มีใบหูและหางตามแต่รูปร่างของสัตว์ที่เป็น ชึ่ดพวกฮาฟปัจจุบันไม่ค่อยมีให้เห็นแล้วบางก็ว่าเป็นแค่นิทานไว้หลอกเด็กหรือบางทีพวกนี้อาจจะอาศัยอยู่ในป่าโลกเก่าที่ๆชึ่ดมนุษย์ไม่สามารถเข้ามารบกวนก็เป็นได้ 

2 ว่าด้วยการปกครองใน โอเนชิส 

ในดินแดนโอเนชิสนี้มี 5 อาณาจักร 

1คาเมน 2ไรค์ 3กาลิน 4เดริไนน์ 5โฟร์นิกซ์ 

1คาเมน 

คืออาณาจักเล็กๆทางตอนเหนือพวกนี้สืบเชื้อสายมาจากมนุษย์ยุคแรกทำให้คนพวกนี้มีอายุยืนยาวกว่ามนุษย์ทั่วไปถึง50ปีว่ากันว่าบางคนมีอายุยืนถึง170ปีทีเดียว ราชาดูรันที่5คือตำนานความภาคภูมิใจของชาวคาเมนที่นำพาผู้คนขับไล่ อสูรร้ายและนำพาแสงสว่างมาสู่ดินแดนอีกครั้ง(อ้างอิงจากหนังสือปกดำว่าด้วยยุดมือและบันทึกประวัติกษัตริย์คาเมน) 

2ไรค์ 

คืออาณาจักรทิศตะวันออกเฉียงเหนือมีพรมแดนตะวันตกติดกับ คาเมนส่วนตะวันออกจะติดกับผืนทะเลทรายพวกนี้ปรากฎตัวครั้งแรกในยุค 3หลังจากอพยมผ่านทะเลทรายอันโหดร้ายมาได้พวกนี้ได้ทำการเข้าโจมตียึดเมืองของคาเมนมาเป็นของตนนับตั้งแต่นั้นมา คาเมนและไรค์ก็ได้ทำสงครามกันเรื่อยมา 

3กาลิน 

หรืออาณาจักรของพวกฮาฟ ลึกเข้าไปในป่าโลกเก่าว่ากันว่ามีอาณาจักรของพวกฮาฟช่อนอยู่ในนั้นตามคำบอกเล่าและหนังสือโบรานปกแดงที่เล่าถึงพวกฮาฟไว้ว่าพระราชาของพวกนี้คือสิงโตทองคำที่ครั้งหนึ่งเคยร่วมสงครามยุคมืดแต่ถึงอย่างไรหนังสือก็เขียนบันทึกไว้แค่ไม่กี่หน้าทำให้พวกฮาฟยังคงเป็นปริศนาและข้อถกเถียงกันว่าแท้จริงแล้วพวกฮาฟมีจริงหรือไม่ 

4เดริไนน์ 

คืออาณาจักรทางตอนใต้ที่ใหญ่ที่สุดใน5อาณาจักรเพราะที่นี้คือที่อยู่ของพวกพรายที่ชำนาญการเดินเรือหรืองานฝีมือช่าง ราชา เอลดาร์ ปกครองที่นี้มานานกว่า4000พันปีแล้วหลังจากราชาเอลการอนเสียชีวิตในสงครามยุดมืด 

5โฟร์นิกซ์ 

คืออาณาจักรติดช่องแคบทะเลโยนาฟด้านใต้ เดริไนน์ ที่นี้จะเป็นที่ๆฝึกสอนนักบวสหรือจอมเวท ปกครองโดย ลอร์ดเฮนรี่ที่6แม้ว่าอาณาจักรนี้จะไม่ค่อยมีทหารแต่ก็ส่งบรรดาจอมเวทออกไปยังอาณาจักรต่างๆเพื่อเป็นทหารรับจ้าง 

3 พราย 

พรายหรือเอลฟ์ว่ากันว่าพวกนี้ได้รับคำสั่งจากเทพแห่งแสงให้นำกองทัพจากทวีปตนเองมาช่วยมนุษย์ขับไล่ความชั่วร้ายออกจากโอเมชิส พรายพวกนี้เริ่มมาตั้งแต่ช่วงกลางยุคโลกมืด(อ.ศ.300-330 หรือโอเมชิสศักราชนั้นเอง อ้างอิงจากหนังสือว่าด้วยผู้มาเยือกต่างแดนและบันทึกเรื่องพรายโดย ไชรัปที่2แห่งโฟร์นิกซ์) แน่นอนว่าพวกนี้นำแร่และบรรดาช่างฝีมือดีมาช่วยทำอาวุธให้มนุษย์เพื่อช่วยขับไล่ความมืด อาวุธที่เป็นตำนานมีชื่อว่า ดาบนาร์ซิล ว่ากันว่ามันถูกตีขึ้นด้วยแร่วิญญาติของเทพแห่งแสงสามารถทำลายเวลมนต์ทุกชนิดได้ ราชาดูรันที่5แห่งคาเมนได้ใช้ดาบนี้นำพาผู้คนปลดปล่อยดินแดนจากยุคมืดจนสำเร็จหลังจากนั้นพวกพรายก็เริ่มได้ตั้งรกรากอยู่ดินแดนแห่งโอเอซิสเรื่อยมามีข่าวลือต่างๆมากมายว่า พวกนี้อ้างจะมายึดดินแดนของมนุษย์บางก็ว่าพวกนี้ยังคงทำภารกิจไม่สำเร็จ ยุคมืดอาจจะกลับมาอีกครั้ง พรายพวกนี้รูปร่างสูงผมขาวบางพวกก็มีผมประกายสีทองใบหูแหลม ดวงตาแหลมคมราวกับอินทรี ว่ากันว่าพวกนี้มองเห็นได้ดีเหมือนกับอินทรีแม้ในเวลากลางคืนพรายพวกนี้มีชีวิตเป็นอมตะเพราะได้รับพรจากเทพแห่งแสง แต่ถึงแม้พวกนี้จะเป็นอมตะการกำเนิดของประชากรก็ค่อนข้างต่ำอาจเป็นเพราะพวกพรายชอบมีคู่ครองลงหลักปักฐานกันตอนอายุครบ 1000 ปีก็เป็นได้ 

ณ 

.ใจกลางป่าแห่งหนึ่งใกล้ๆกับหมู่บ้าน โอนีส มีรถคารวานกลุ้มหนึ่งกำลังเดินทางเพื่อมาค้าขายที่หมู่บ้านแห่งนี้  

"ท่านแม่ใกล้ถึงรึยัง ฟ้าใกล้มืดแล้วข้ากลัวเหลือเกิน" เด็กสาวมีท่าทีหวาดกลัว เพราะเธอมักได้ฟังนิทานเกี่ยวกับพวกอสูรยุคมือที่มักมาปรากฏตัวในยามค่ำคืน  

"อีกไม่นานหรอก" แม่ของเธอตอบแล้วลูบหัวเด็กสาวเพื่อปลอบใจเธอ  

"แม่เชื่อเรื่องเล่าของพวกผู้เฒ่ารึป่าว?เด็กสาวมีท่าทีหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิมเธอหนุกตักแม่ของเธอโดยหวังว่าพอเธอตื่นขึ้นมาคงถึงหมู่บ้านแบบทุกครั้งที่เธอติดตามพ่อของเธอเพื่อมาค้าขาย  

"โธ่เด็กน้อยผู้น่าสงสาร" แม่ของเธอลูบหัวเธอเบาๆเพื่อกล่อมให้เธอหลับ แต่ทว่าอยู่ๆก็มีเสียงม้าร้อง เสียงคนเอะอะโว้ยว้ายกันข้างนอกแล้วก็มีชายวัยกลางคน คนหนึ่งเปิดม่านขบวนรถรถม้ามาดู 

!!ลูกหลับแล้วหรอ? ชายวัยกลางคนมีสีหน้าไม่ค่อยสู่ดีนัก  

"ข้ายังไม่หลับท่านพ่อ ท่านพ่อมีอะไรหรอเราถึงแล้วหรอ? เด็กสาวมีรอยยิ้มอีกครั้งทันทีที่เห็นหน้าพ่อของเธอ  

"ยังหรอกพ่อว่าเราคงกำลังมีปัญหา ลูกกับแม่ลงจากรถก่อนดีไหม?  

!!!เกิดอะไรขึ้นหรอคุณ? ภรรยาของเขาเริ่มมีสีหน้ากังวง  

"คนส่งข่าวได้รับบาดเจ็บตอนนี้เรากำลังช่วยเขาอย่างเต็มที่ เอาเป็นว่าพวกเจ้าลงมาแล้วกันเราคงต้องหยุดพักกันสักครู่" 

เด็กสาวลงจากรถเธอเดินตามพ่อของเธอไป เธอสังเกตเห็นผู้คนกลุ่มหนึ่งกำลังล้อมผู้ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่กับพื้น ทุกคนที่ล้อมชายคนนั้นมีสีหน้าที่วิตกเป็นอย่างมาก  

"เอาละลูกกับแม่ นั่งรอพ่อที่ต้นไม้นี้ก่อนนะ เดี้ยวพ่อต้องไปช่วยทางนั้นก่อน อยู่กับแม่ลูกทำได้ใช่ไหม?  

"ผู้ชายคนนั้นเขาจะตายไหมท่านพ่อ? เด็กสาวเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาบรรดานิทานของผู้เฒ่าเริ่มทำให้เธอคิดมากขึ้น  

"พ่อไม่รู้หรอกลูก แต่พ่อว่าคงไม่เป็นอะไรหรอก ลูกดูตรงนั้นสิ" เขาขี้ไปยังด้านช้ายของเขา  

"เห็นนั้นไหมแสงนั้นจากที่ไกลๆพ้นป่านี้เราก็ถึงหมู่บ้านแล้วที่นั้นจะช่วยเขาให้หาย ลูกไม่ต้องกังวงนะ อยู่กับแม่นะพ่อต้องไปแล้ว" แล้วเขาก็รีบเดินจากไป 

"เป็นยังไงบ้าง? เขาถามผู้คนที่รายล้อมผู้บาดเจ็บ  

"ไม่ได้อะไรเลยเราไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร แต่เขามีท่าทางหวาดกลัวนัก รอยแผลเขาเหมือนรอยมีดรึดาบข้าก็ไม่แน่ใจบาดแผลมันแปลกๆ? ชายชราในกลุ่มอธิบายให้เขาฟัง  

"งั้นข้าขอคุยกับเขาหน่อย ทุกคนขอทางที" ทุกคนต่างพากันถอยออกมาให้เขา เข้าไปเขามองเห็นสีหน้าผู้บาดเจ็บแววตาเขาหวาดกลัวราวกับเจอสิ่งที่น่าสะพรึ่นกลัวที่สุดในชีวิตที่แม้แต่เขาก็ไม่กล้าคิด เขาจับมือผู้บาดเจ็บจนแน่น จนผู้บาดเจ็บเหมือนว่าเขาได้สติกลับมา ผู้บาดเจ็บดึงเขาเข้าไปใกล้ เขาพยายามพูดบางอย่างกับเขา  

!!!หนี......กลุ่ม....ควันดำ"แล้วเขาก็สิ้นใจไป  

!!เกิดอะไรขึ้นเขาพูดว่าไง? มีเสียงชายคนหนึ่งจากผู้รายล้อม  

"เขาบอกกับข้าว่า ให้หนีกลุ่มควันดำ?? มีเสียงพูดคุยต่างๆน่าๆกันไป แต่ทันใดนั้นพวกม้าต่างก็พากันตื่นตระหนก ทำให้บรรยากาศชวนขนลุกยิ่งนัก 

!!!นั้นอะไรนะ?? ชายคนหนึ่งชี้ไปในป่าลึก มันเคลื่อนไหวไปมาไม่มีทิศทาง มันคือกลุ่มควันดำมันพุ่งเข้ามาหาฝูงชนด้วยความรวดเร็ว  

!!!หนี ทิ้งข้าวของไว้รีบวิ่งไปที่หมู่บ้าน"!!! แต่ทว่าก็สายไปเสียแล้วพวกมันตกลงสู่พื้นปรากฏร่างเหมือนมนุษย์แต่ร่างกายพวกมันกลับเป็น กลุ่มควัน มันชักดาบออกมาไล่ฆ่าพวกเขาอย่างเลือดเย็น บางคนก็ถูบสูบเลือดไปจนหมด เขารีบวิ่งไปที่ขบวนรถของเขาเพื่อหยิบดาบจากนั้นก็วิ่งไปที่ต้นไม้ เขามองเห็นพวกมันตัวหนึ่งกำลังจะทำร้ายลูกเมียของเขา ชายวัยกลางคนรีบวิ่งไปสุดชีวิตเขาฟันเข้าไปที่ร่างของมัน แต่ดาบของเขาทะลุผ่านไปราวกับฟันอากาศ 

มันหยุดชะงักอยู่กับที่ !!!!!วิ่งงงงงงงง วิ่งไปที่หมู่บ้านพาลูกหนีไป!!!!! ภรรยาเขารีบอุ้มลูกหนีไปเธอบอกให้ลูกของเธอหลับตาไว้ ภาพที่เธอเห็นครั้งสุดท้ายคือสามีเธอกำลังถูกพวกมันล้อมไว้  

เธอได้แต่ภาวนาว่าเธอจะวิ่งออกจากป่าแห่งนี้ได้ อีกเพียงไม่กี่สิบก้าวแสงสว่างอยู่ข้างหน้า แต่ทว่าความหวังก็ดับสูญมีพวกมันตัวหนึ่งโผล่จากดินมาดักหน้าเธอไว้ เธอนั่งลงกับพื้นน้ำตานอง เธอได้แต่คิดว่านี้คือจุบจบของครอบครัวเธอหรอ สามีเธอสละชีวิตเพื่อให้ลูกๆของพวกเธอรอด  

เธอตัดสินใจวิ่งฝ่ามันไปสำเร็จเธอทะลุผ่านมันไปได้ แสงสว่างอยู่ข้างหน้านี้เอง แต่เจ้าสิ่งนั้นก็ไม่ปล่อยเธอผ่านไปง่ายๆมันใช่ดาบแทงไปที่ขาของเธอ บาดแผลนี้มันเจ็บปวดเกินที่เธฮจะทนได้เธอตัดสินใจโยนลูกเธอออกไปข้างนอก !!!หนีไป ไปที่หมู่บ้านไม่ต้องห่วงแม่!!!! 

!!!ไม่นะท่านแม่ข้าจะไม่ทิ้งท่าน!!! !!!อย่าโง่ไปหน่อยเลย รีบไปชะไปขอความช่วยเหลืออย่าได้กลับเข้ามาในป่า อยู่ในแสงสว่างไว้!!! แล้วเธอก็ถูกลากเข้าไปในป่าเหลือเพียงแค่ลูกของเธอที่นั่งร้องไห้เพียงลำพัง 

เด็กสาวตัดสินใจลุกขึ้นแต่ก่อนที่เธอจะวิ่งไปก็มีเสียงพวกมันดังออกมาจากในป่า เสียงพวกมันแหบแห้งเสียงที่พวกมันพูดไม่ใช่ภาษามนุษย์ !!!กูร์กัสเต อริกันโบ เซซาโรเว กัสดาร์กูร์!!!