ตรวนรักปฏิญญา

เขาเคยรักเธอมาก .. แม้แต่ชีวิตก็ให้ได้

แต่มาวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว นับตั้งแต่วันนั้น วันที่เธอเลือกจะเป็นคนทรยศ!

เสียงตึกตักวิ่งสนั่นดังลั่นดังมาเข้าหูของชายหนุ่ม คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันก่อนที่คนเป็นเจ้าของ

จะลุกออกไปเปิดประตูห้องของตนที่ถูกเคาะเสียงดังมาจากด้านนอก

"เสียงดังอะไรกันนังส้ม"เขาตะคอกถามเด็กรับใช้ที่ยืนหอบอยู่ตรงหน้า ไม่ยอมพูดจาบอกเล่าว่าเกิดเรื่องใดขึ้น

ส้มหน้าซีด ไม่กล้ารายงานเรื่องที่รับรู้มาให้ชายหนุ่มทราบ เนื่องจากว่าไม่รู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มอยู่ในอารมณ์ที่ดีมากพอหรือไม่

"คุณพลอย คุณพลอยจะคลอดแล้วค่ะคุณสิงห์!"  แต่ในที่สุดเด็กส้มก็ต้องเอ่ยบอกไป

นัยน์ตาของชายหนุ่มมีแววตกใจ แต่เขาก็ระงับมันไว้ได้ และไม่ได้แสดงออกไปมากนัก

"ไม่ใช่เรื่องของฉัน" เขาตอบเสียงแข็ง ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าคนส่งข่าวปังใหญ่

ทิ้งให้คนด้านนอกงงงวยอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้ดี

วรรณสิงห์เดินกลับเข้ามาภายในห้องนอนของตัวเอง เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเกิดความหวาดกลัวจนตัวสั่น

ร่างสูงเดินโซเซไปที่เตียง จากนั้นก็เลือกที่จะนั่งลงเพราะกลัวว่าตัวเขาเองจะล้มพับไปซะก่อน

มือเรียวยาวถูกคนเป็นเจ้าของยกมันขึ้นมาลูบใบหน้าขาวซีด .. เมื่อในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่เขาจะได้เป็นพ่อคนแล้ว

ความห่วงใยในตัวเด็กมีมากมาย ร่ำๆ อยากจะวิ่งลงไปดูให้เห็นกับตาว่าเหตุการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง

แต่พอนึกถึงคนเป็นแม่แล้วเขาก็ไม่อยากที่จะแสดงความห่วงใยออกมาให้มากนัก

เมื่อในหัวใจเต็มไปด้วยความโกรธ ความเกลียด และขยะแขยงในการกระทำที่ผ่านมาของเธอ

"ตายไปได้ซะก็ดี"

ปากพูดไปอย่างนั้น หากแต่หัวใจกลับรู้สึกไหววูบยามเมื่อนึกถึงใบหน้าแสนหวานคนแม่ตัวดี

แต่ความรู้สึกนั้นก็เกิดขึ้นได้ไม่นานนัก มันถูกเขาลบออกด้วยความเลวระยำที่เธอได้ทำกับเขาไว้

เขาหลับตานิ่ง รู้สึกตื่นเต้นเหลือเกินที่จะได้เห็นหน้าลูกของตัวเอง

และความรู้สึกนั้นก็ตีกันกับความห่วงใยในความปลอดภัยของคนเป็นแม่ ที่ฝังอยู่ในจิตใจลึกๆ  ของเขา

เธอจะเป็นอย่างไรบ้างนะ .. ปฏิญญา