ดินแดนแวมไพร์

02/06/17××

“ ฝ่าบาท ” เสียงที่ดังมาจากข้างๆเตียงนอนของ ฟาบาร์เลีย เจ้าชายจากเมืองหลวงของมนุษย์

“ อือ~ ” เขาได้ครางในลำคอด้วยความง่วง “ ข้าขอนอนอีกสักงีบ~ ” เขาลากเสียงยาว

“ แต่ว่า ”

“ ข้าจะนอน!! ” เขาพูดแทรกขึ้นมา ฝ่ายที่มาปลุกสะดุ้งก่อนที่จะตอบกลับไปว่า “ วันนี้ท่าน นานาแยน จะทรงเสด็จไปเมือง ' เยนเบน ' เพื่อไปประชุมเรื่องการบุกเมือง ' แวมเชีย' ”

“ เหอออ ” ฟาบาร์เลียถอยหายใจออกมา “ เดี๋ยวข้าจะลงไป ”

“ เจ้าค่ะ ” ฝ่ายนั้นก็เดินออกไปจากห้อง

เมืองเยนเบน

ณ หอประชุม เยนเบน

“ ถวายบังคมพระยาคะ ” เสียงเจ้าเมืองเยมเบน เขามีนามว่า นาย่าเบล เธอเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดในอาณาจักรนี้ เธอมีเชื่อของแวมไพร์ เธอได้มาจากแม่ของเธอเอง “ พระองค์สวยขึ้นมากเลยเจ้าค่ะ ” เธอยิ้มบางๆให้กับท่านแม่ของฟาบาร์เลีย

“ อย่าชมอย่างงั้นสินาย่าเบล เจ้าเองก็สวยขึ้นมากเลยเหมือนกัน ” เธอตอบกลับตามมารยาท

“ หึหึ่ ” นาย่าบลาหัวเราะออกมาเบาๆ “ เรามาคุยเรื่องการบุกกันเถอะเจ้าค่ะ ”

13:44

หลังจากการประชุม ฟาบาร์เลียก็ออกมาเดินเล่นกับนาย่าเบล ในทุ่งหญ้า แต่ฟาบาร์เลียก็ยังเกร็งๆอยู่ เขาไม่เคยเอาใจสาวแม้แต่น้อย

“ ฟาบาร์เลีย มีอะไรถามข้าได้นะ ” นาย่าเบลพูดออกมาเพื่อไม่ให้บรรยากาศดูเงียบ

“ ข้าไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี ” ฟาบาร์เลียตอบกลับ

“ อือ~ เจ้าอยากฟังเรื่องคนที่ข้ารักไม ” นาย่าเบลถาม

“ ก็ได้นะ ” ฟาบาร์เลียตอบกลับโดนไว

“ เรื่องมันมีอยู่ว่า ข้าหลงทาง...”

ณ เมืองแวมเชีย

“ ฮือๆ ” นาย่าเบลในวัยเด็กที่ได้แต่ร้องไห้ เธอหลงทาง เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำ

“ เจ้าเป็นอะไรไม ” เสียงเด็กชายที่เอ่ยถาม

“ เจ้าเป็นใครนะ ” นาย่าเบลถามด้วยเสียงสั่นกลัว

“ ข้าชื่อ เฟียบัสฟา ข้าเป็นเจ้าชาย ” เฟียบัสฟา ยิ้มให้นาย่าเบล

“ ข้าชื่อ นาย่าเบล ” นาย่าเบลยังคงตอบด้วยเสียงสั่นกลัวเช่นเคย

“ เจ้าไม่ต้องกลัวข้าหรอกนะ ข้าใจดี ฮ่าๆๆ ” เฟียบัสฟาหัวเราะออกมาตามภาษาเด็ก “ ไม่ต้องห่วงข้าจะช่วยเจ้าเอง ”

“ จริงเหรอ ” นาย่าเบลตอบด้วยความดีใจทั้งที “ ขอบคุณนะ หึหึ่ ”

“ หลังจากนั้นพวกข้าก็เล่นด้วยกันมาตลอด ” นาย่าเบลที่เล่าเรื่องความรักของเธอ เธอก็ยิ้มออกมาด้วยความสุข

“ ดีจริงเลยนะ เจ้ายังคงรักเจ้าชายคนนั้นอยู่สินะ ” ฟาบาร์เลียพูดออกมาด้วยความสุขของนาย่าบลาที่ทำใก้เขามีความสุขไปด้วย

“ อื้ม ข้าหวังความข้าจะต้องเจอเขาอีกแน่ ” นาย่าเบลยิ้มบางๆ

“ ข้าไม่ได้สนใจเรื่องนี้หรอกนะ ”

“ อื้ม เดี๋ยวเจ้าก็จะสนใจเอง ข้าเชื่อ ” นาย่าเบลกุมมือฟาบาร์เลียแน่น แทนคำพูดให้กำลังใจ

“ อื้ม~ ” ฟาบาร์เลียลากเสียงยาว

“ เอะ! นั้นมันอะไรนะ ” นาย่าเบลก็ชี้ไปทางทหารกลุ่มใหญ่ที่ทำวิ่งมาทางพวกเขาสองคน

“ ไปเร็ว!! ” ฟาบาร์เลียดึงมือนาย่าเบล แน่กลับเธอยังคงยืนนิ่ง

“ ทหาร จัดการ ” นาย่าเบลพูดกับทหารสองนายที่ยืนอยู่ข้างๆนาย่าเบล

“ เจ้า! ” ฟาบาร์เลียตาโตด้วยความตกใจ

ปั่ง!!

เสียงไม้ที่กระทบที่หัวของฟาบาร์เลียอย่างแรงจนทำให้ฟาบาร์เลียลงไปนอนกับพื้นหญ้า

ณ เมืองแวมเชีย

“ ให้ตายเส่~ ” เสียงบ่นของ เฟียบัสฟา เจ้าชายแห่งเมืองแวมเชีย ชายหนุ่มที่เป็นแวมไพร์เต็มตัว

“ เดี๋ยวเขาก็ตื่นน้า~ อย่าร้อนใจไปเลย ” นาย่าเบลเข้าไปเกาะแขนของเฟียบัสฟา

“ ถ้าเขาไม่ตื่น พวกข้าจะแย่เอานะ ” เฟียบัสฟาพูดออกมาด้วยความเครียด

“ น้านะ อย่างไปพวกเราจะต้องได้เมืองเยนเบนแน่ ” หลังนาย่าเบลพูดจบเธอก็ยิ้มออกมาให้เฟียบัสฟาเห็น

“ ยิ้มอะไรของเจ้า ”

“ เอิ่ม...ข้าแค่อยากยิ้มเอง ”

“ เจ้ามันบ้า ” เฟียบัสฟาสะบัดมือเล็กๆที่เกาะแขนเขาออก

“ เจ้าชอบเป็นแบบนี้อ่ะ ” นาย่าเบลทำหน้าบึ้งตึงและกอดอก

“ เหอออ ” เฟียบัสฟาถอยหายใจครั้งใหญ่ “ อะไรเจ้า ข้ายังไม่ได้ทำเจ้าแม้แต่น้อย ” เฟียบัสฟาพูดด้วยเสียงเรียบ

“ หึย! ข้าพูดเจ้าไม่รู้ความหรอก! ” หลังนาย่าเบลพูดจบ เธอก็เดินออกไปจากห้องนอนของทาส

เฟียบัสฟาที่มองชายร่างบางที่นอนอยู่เตียงเป็นระยะ แต่ไม่ช้าฟาบาร์เลียก็เริ่มรู้สึกตัว เขาลุกขึ้นมาด้วยความปวดที่หัว เขาหันไปมองคนตรงหน้าโดยไม่ได้รู้ว่ามีคนอยู่

“ เจ้าคือใคร ” ฟาบาร์เลียพูดด้วยเสียงสั่น

“ เหอออ จะรู้ไปทำไมกัน ” เฟียบัสฟาตอบด้วยเสียงกวน

“ ตอบข้า!! ” ฟาบาร์เลียขึ้นเสียงโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

“ ข้าเหรอ ” เฟียบัสฟาเลิกคิ้ว “ ข้า เฟียบัสฟา เจ้าชายแห่งเมืองแวมเชีย ” หลังที่เฟียบัสฟาพูดจบ ฟาบาร์เลียก็ตาโตขึ้นมา

“ เจ้าพูดว่า เมืองแวมเชีย ” ฟาบาร์เลียเสียงสั่น

“ ใช่ ” เฟียบัสฟาเลิกคิ้ว “ ...เฮ้ย!! เจ้า!! ” ฟาบาร์เลียก็ลงไปนอนกับเตียงอีกครั้ง