“ไม่ว่าจะนรกหรือสวรรค์ ฉันก็จะตามนายไป แม้เส้นทางจะถูกละเลงไปด้วยเลือดของผู้บริสุทธิ์ เพราะคนอย่างฉันไม่มีสามัญสำนึกอะไรเถือกนั้นอยู่แล้ว” ชายหนุ่มผมดำเอ่ย ดวงตาสีดำรัตติกาลฉายแววจิตสังหาร ในมือจับดาบที่ฉโลมไปด้วยเลือดของหญิงสาวที่ตนรักอย่างสุดหัวใจ
ชายหนุ่มผมทองเบิกตากว้างมองชายหนุ่มผมดำผู้เป็นทั้งเพื่อนและผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ ที่ลงมือสังหารเจ้าหญิงแห่งวาเรนเซียร์ ด้วยความรู้สึกคาดไม่ถึงว่าเพื่อนรักจะกล้าสังหารแม้กระทั่งหญิงสาวที่เป็นคนรัก เพื่อตนได้ถึงเพียงนี้
“ลีโอเนียร์…ฉันกำจัดขวากหนามของนายในการครองราชย์แล้วนะ” ชายหนุ่มผมดำยิ้มน้อยๆ แต่ทว่าดวงตาสีดำรัตติกาลกลับไม่ได้ยิ้มตาม มันเต็มไปด้วยความแข็งทื่อและเคว้งคว้าง ดำมืดยิ่งกว่าความมืดมิดใดๆ ภาพหญิงสาวตรงหน้าที่ที่มีเลือดไหลริน ค่อยๆหายใจรวยริน
“อ..อ อเลน” นิ้วขาวสวยจากร่างของหญิงสาวที่บัดนี้ถูกฉโลมด้วยเลือด กำลังยื่นมาทางชายหนุ่มผมดำช้าๆ ซึ่งสร้างความเจ็บปวดให้อเลนอย่างแสนสาหัส ทั้งๆที่คิดว่าตัดใจได้แล้วแท้ๆ
อเลนหันหน้าหนีไปอีกทาง มือกระชับดาบในมือแน่นเพื่อจะซ้ำให้ตายสนิทอีกครั้ง
“ฉันไม่โทษเธอหรอก…” ริมฝีปากบางสวยเอื้อยเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
“ลิเลียน่า…” น้ำตาของชายหนุ่มหลั่งรินเอ่ยเรียกชื่อของเธอเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ปลายมีดจะทิ่มแทงไปที่คอหอยของเธอ
_______________________________________________________________________________________________
เร็วๆนี้
ติดตามผลงานอื่นๆได้ที่
เทพเเห่งกาล
เทพเเห่งกาล
Guest
