อะแฮ่ม สวัสดีครับ
ผม... ไม่นะ ผมลืมบท // ปาบททิ้ง
มันเฟคไป ผมขอด้นสดเลยละกัน พวกคุณๆมนุษย์ทั้งหลาย โลกนี้น่ะมาถึงจุดจบ แค่กๆๆ โทษที ยัง ยังไม่ถึงครับ ถึงผมจะมีเพื่อนๆเกลื่อนถนน แต่คุณไม่ต้องห่วง พวกเขาไม่มีแรงมากพอจะฉีกทึ้งคุณหรอกนะ
อะเร๊ะ... แต่พวกเขามีท่อนเหล็ก มีดพก สากกะเบือ ถาดเหล็ก แม้กระทั่งไม้ตียุงที่พร้อมจะถือมันใส่เกียร์หมาวิ่งสี่คูณร้อยไล่ล่าคุณ
อ่าาา แต่ไม่ต้องห่วงครับผมเนี่ยเป็นซอมบี้ตัวน้อยๆกับวิทยุเก่าๆเครื่องนึง เป็นไงล่ะ! ดูน่าคบหาใช่มั้ย ใช่แล้ว!!ผมคือซอมบี้ครับ จะพูดให้ถูกก็คือผู้เกิดใหม่
ตัวผอมกะหร่องอย่างนี้ จะขาดสารอาหารอยู่มะรอมมะร่อ ผมควรหาทางสร้างบ้าน เอ...หรือยึดบ้านดีน้าาาา เกษตรพอเพียงก็ดูจะเหมาะกับวัยรุ่นอย่างผมดีนะครับ
ไม่พูดอะไรมาก หากคุณอยากจะศึกษาการใช้ชีวิตซอมบี้อย่างจริงจังแล้วล่ะก็... คุณเข้ามาอ่านผิดเรื่องแล้วล่ะครับ
แก่นหาสาระไม่มี ไม่ต้องพูดถึงความรู้คนอย่างผมยังไม่มีผมจะเอาอะไรให้พวกคุณละครับ! เอาเถอะ อย่างน้อยก็มาเอาใจช่วยซอมบี้ตัวน้อยๆคนนี้ด้วยกันเถอะครับ ผมขอ
//
นิยายเรื่องนี้แต่งสนองนี้ดตัวเองล้วนๆ ติได้แต่เบาๆนะคะ ไรท์จิตใจอ่อนแอออออ