"ห๊ะ...ทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ..ฟาโรห์" เธอหยุดพูด มองสีหน้าเย็นชาของผู้ชายตรงหน้าตัวสั่นเทิ้ม ยิ่งสายตาออกคำสั่งแกมบังคับที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งก็ไม่ชินสักที

"เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ " เขาว่าพลางไขว่ขา กระดิกปลายเท้าเรียกเธออย่างกับทาสรับใช้..

"มะ ไม่มีอะไร.." เธอเดินไปหาด้วยท่าทางหดหู่ สายตาที่จ้องกดดดันจากด้านบน มันทำให้เธอขาสั่นค่อยๆทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างยอมจำนงในขณะที่เขานั่งบนโซฟาด้วยท่าทางพอใจ

"หือ.." เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พลางใช้ปลายเท้าหนาเชิดปลายคางเธออย่างไม่ให้เกียรติ ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชา โน้มมาใกล้จนลมหายใจของเขารดที่หน้าของเธอ

"ต้องเรียกฉันว่าอะไร ยัยสวะ"

"อึก.." เธอสะอึก ยิ่งเขาดันปลายเท้าขึ้น หน้าของเธอต้องถูกมองเชิดอย่างช่วยไม่ได้ ยิ่งจ้องสายตาดุดันเย็นชาราวกลับไม่มีหัวใจก็ยิ่งต้องกัดฟันแน่น ข่มเสียงหัวใจที่เต้นระรัวด้วยความโกรธและกลัว

"มีอะไรให้ริสรับใช้คะ นายท่าน"