เรื่องราวของหนุ่มวิศวะสุดเรียบร้อยกับลูกชายร้านขายหมูหน้าซอย  ที่ไม่ว่าเขาจะไปซื้อหมูมาให้แม่ทำกับข้าวทีไรต้องเจอเด็กคนนี้เต๊าะทุกเช้าเย็น  เห็นกันมาตั้งแต่เด็กจนโต  น้องมันก็ชอบพี่มันมาตั้งหลายปีไม่เคยเลิกลา  จากการที่พี่ต้องเทียวออกไปซื้อหมูที่ร้าน  พักหลังๆโทรกริ๊งเดียวก็มาเสิรฟให้ถึงเตียง

โดนน้องหยอดมุขทีไร อิพี่แทบแดดิ้นตายอยู่ตรงนั้น!!

ยกที่ 1

"วู้วววว ผู้บ่าววว"

เสียงเล็กตะโกนดังลั่นเมื่อเห็นพี่ยอร์ชสุดที่รักขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านหน้าร้าน พาให้ลูกค้าหันขวับมามองยอร์ชเป็นตาเดียวว่าใครคือ'ผู้บ่าว'ของเจ้าตัวแสบ เล่นเอายอร์ชอายจนไม่กล้าผ่านตรงนั้นไปหลายวัน

ยกที่ 2

"เทียน ไข่ไก่แผงนี้เบอร์อะไร แม่สั่งมาให้เอาเบอร์ 0"

"แผงนั้น 0 ผมก็ 0"

"ศูนย์อะไรของมึง?"

"062-51454xx โทรมานะ อยากคุยด้วย"

ให้เบอร์ธรรมดาโลกไม่จำ!!! ร่างสูงยกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองฉาดใหญ่เหมือนคนปวดประสาทเต็มที ทว่าใจเจ้ากรรมกลับจำเบอร์น้องมันได้ทุกตัวซะอย่างงั้น

ยกที่ 3

"ไหนหมูที่สั่ง? ทำไมมาตัวเปล่าวะ"

"วันนี้ร้านปิดพี่ลืมเหรอ มีแต่'หมูกะโจ๊ก'น่ะเอาไหม?"

หมูกะโจ๊ก...พอได้ผวนคำก็ถึงบางอ้อทันที ยอร์ชยกยิ้มมุมปากอย่างกรุ้มกริ่ม นับถือความใจกล้าที่น้องมันกล้าพูดจาส่อแววทะลึ่งกับเขาถึงในห้องนอน

หนุ่มวิศวะที่ไม่ได้ชิคเหมือนลุคภายนอก

-เจอแมลงสาปก็วิ่งหนี   -เจอจิ้งจกก็กรีดร้อง   -เรื่องชกต่อยน่ะเหรอ เหอะ อย่าหวัง

...นอกจากหื่นใส่น้องไปวันๆ พี่มันก็ไม่เก่งอะไรอีกเลย...

หนุ่มมัธยมปลายที่ไม่ได้เปราะบางเหมือนลุคภายนอก

-อ่อยเก่งที่หนึ่ง   -เผ็ดและดุจนพี่กลัว   -เรื่องต่อยตีขอให้บอก

-สามารถจับแมลงสาปและจิ้งจกด้วยมือเปล่าได้เมื่อพี่ยอร์ชต้องการความช่วยเหลือ

...เด็กตัวเล็กที่มีความหวังสูงสุดคืออยากได้พี่ยอร์ชเป็นสามีแม้ว่าต้องขโมยหมูที่ขายไปให้พี่ยอร์ชฟรีๆ ก็ยินดีทำ...