ไฟรักขย่มกรุงศรี (โล้สปีดโบ๊ท)​

"หรือไม่จริง ชาวบ้านทั่วพระนครเขาลือกันให้คุ้ง ว่ามึงมันหญิงร่าน คั่วคากับชายไปทั่ว!"
'เพี้ยะ!'
    มือคู่สวยฟาดฉาดลงบนใบหน้าคมเข้มของชายร่างสูงตรงหน้าอย่างแรง หลังสิ้นสุดวาจาแสนร้ายกาจที่เขาใช้พ่นคำดูถูกแก่เธอ.. ทั้งที่วันนี้เป็นวันแต่งงานของเราแท้ๆ ทำไมกัน.. แค่อยากให้พูดดีๆให้ได้ยินสักครั้งมันผิดมากหรืออย่างไร...
" แม้วันแต่ง มึงก็ตบกู!!! ได้!! อีการะเกด"
   พ่อเดื่อที่บัดนี่ท่อนบนเปลือยเปล่ารุดเข้่าฉุดร่างบางของหญิงสาว โทสะและราคะมากล้นซึ่งเขาไม่คิดจะเก็บอีกต่อไป
"กรี้ดดดดดดดดดดดด"
   มือหนาบีบที่ต้นแขนของการะเกด ก่อนจะเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียง แล้วจัดการขึ้นคร่อมทันที ไม่สนอีกแล้ว.. ไม่สน.. เพราะนางเป็นของเขาแล้วอย่างไรล่ะ!!
"กรี้ดดดดด ปล่อยกู!! หยุด!!"
"ถ้่ามึงไม่เงียบ กูจักทำเอง!!"
"กรี๊ดดดด.. อุ๊บ"
    ยังไม่ทันที่ร่างบางใต้อาณัติของพ่อเดื่อจะขัดขืน เขาก็ทาบทับริมฝีปากอุ่นร้อนแก่นาง มอบสัมผัสดิบเถื่อนราวสัตว์ป่า ถึงแม้การะเกดจะพยายามเบี่ยงหน้าหนีก็หาได้หลุดพ้นมือหนาที่เข้ามาบีบบังคับสันหน้าของหล่อนไม่ จำต้องยอมรับรสจูบอันขมขื่น เต็มไปด้วยโทสะ
   ลิ้นหนาอุ่นร้อนค่อยเข้าสอดแทรกไปในริมฝีปากบาง กวาดตวัดกวัดเกี่ยวหาความวาบหวามในปากของนาง แต่ก็ไร้ซึ่งสิ่งใด เหตุใดมันจึงได้ว่างเปล่าแก่พ่อเดื่อเช่นนี้ และนั่นยิ่งเป็นการราดน้ำมันลงบนกองไฟ คนเป็นสามีถึงกับโกรธขึ้ง ถอดจูบจากนางและบันดาลโทสะลงที่เตียง
'ปึ้ง!!'
"ตอนนี้มึงเป็นเมียกู!!!!"
"ฮึก..."
   การะเกดถูกมือหนากดทับแขนของนางลงทาบกับเตียง ไร้หนทางสู้อย่างสมบูรณ์ เขารุกเธออีกครั้ง และครั้งนี้... มันทวีความโหดร้าย ดิบเถื่อน แต่ทว่าสัมผัสจากริมฝีปากนั้น.. กับร้อนรุ่มราวไฟนรกที่พร้อมแผดเผานางให้เป็นจุณ
'แควกกกก'
   มือหนาลูบวนไปตามสะโพกและต้นขาเรียวของเธอ ก่อนจะกระชากผ้าถุงนั้นออกจนขาดวิ่น
"โอ้ยยยย"
   แต่แล้วคนร่างสูงก็ต้องชะงัก เมื่อการะเกดสาวเจ้าพยศกัดลิ้นของเขาอย่างแรงจนเลือดซิบ พ่อเดื่อใช้มือหนากระชากหัวนางที่เบี่ยงหน้าหลบ ให้หันมามองตน
"มึงหันมามองกู!!!!!!"
  ใบหน้าหล่อเหลาโกรธขึ้งถึงขีดสุด ก่อนจะเอาคืนโดยการบดขยี้จูบอย่างหนักหน่วง กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง สัมผัสรสของเลือดช่างขมนัก ในขณะที่มือหนาอีกข้างค่อยสัมผัสลูบวนไปตามเรียวขาเปลือยเปล่าของนางไล้ไปจนถึงสะโพก ก่อนจะลากริมฝีปากร้อนรุ่มมายังลำคอระหง เขาลามเลีย เขาดูดดันจนมันขึ้นสีช้ำกุหลาบ สันจมูกโด่งของพ่อเดื่อค่อยไล้ลงมายังเนินอกซึ่งมีผ้าสไบนางปกคลุมอยู่
"มึงจักถอดเอง หรือจักให้กูถอด"
"...."
   การะเกดเม้มปากแน่น หันหน้าหลบสายตาร่างหนาที่คร่อมตนอยู่
"ย่อมได้!!!!"
'แควกกกก'
"โอ้ยยยยย"
    ร่างบางร้องดังเหตุเพราะพ่อเดื่อกระชากสไบและผ้าพันอกออกทั้งหมด มันเสียดกับผิวนวลของการะเกดจนขึ้นสีแดงช้ำ เขาทึ้งผ้าทิ้งลงข้างเตียงเผยให้เห็นยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่อชวนลิ้มลอง
"งามนัก"
    พ่อเดื่อยิ้มร้ายก่อนจะก้มลงใช้ริมฝีปากร้อนแนบลงกับยอดอกของการะเกด
"อ๊าาา อื้ออ อ๊างงง"
   หญิงสาวเผลอร้องครางเมื่อเขาตวัดลิ้นร้อนคอยหยอกล้อเล่นกันกับเม็ดชมพูใสของนาง มือหนาอีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่าง เลื่อมาขยุ้มขยำเค้นคลึงอกสวยอีกข้างอย่างเต็มไม้เต็มมือ พ่อเดื่อทำสลับเรื่อยๆจนการะเกดแทบอ่อนระทวยร้องอย่างไม่เป็นภาษา
"อ๊ะ.. อ๊าาาา"
    ชายร่างหนาไม่ปล่อยให้หล่อนได้หยุดพัก เขามอบความเสียวซ่านให้โดยการไล้ริมฝีปากร้อนลงจากหน้าอกมายังเนินสาวที่ตอนนี้เปลือยเปล่า สองมือหนายังคงเค้นขยั้นเต้าอกอย่างรุนแรง ถึงจะเจ็บ.. แต่ทำไมกัน.. ถึงได้รู้สึกว่ามัน...
"อ๊าาาาาาา อ๊าส์ คะ.. คุณพี่..อื้อออ"
   แต่แล้วการะเกดก็เผลอร้องครางเสียงดังอีกครั้ง เมื่อพ่อเดื่อไล้ริมมฝีปากลงมาลามเลียยังกลีบกุหลาบอูมๆสีขาวนวล น้ำใสที่ไหลออกมาช่างน่าลิ้มลองจนชายหนุ่มเองก็อดไม่ได้ที่จะลองชิมความหวานนั้น
"มึงรู้ไหมการะเกด.. สิ่งที่กูโปรดมากกว่าน้ำจัณฑ์ คือน้ำสวาท หึ"
    ว่าจบชายหนุ่มก็ทำการดูดเม้มอย่างคนกระหาย ลามเลียเม็ดไตระรัว ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนกวาดเกี่ยวน้ำหวานนั้นอย่างคนช่ำชองค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปยังรูสวาทของนาง แล้วเล่นกับรูรักของนางที่ร้อนดังไฟโลกีย์ การะเกดดิ้นแทบขาดใจตัวบิดเกร็งเพราะความเสียวซ่าน
"หวานเหลือเกินแม่สาวน้อย.. ออเจ้าช่างหวานไปทั้งตัว"
     เขาจับเรียวขาสวยสองข้างแยกออกให้กว้างที่สุด แต่การะเกดเองก็ยังขัดขืน พยายามจะหลบถอยหนีแค่ไหนก็ไม่เป็นผล
"เมื่อไหร่มึงจักยอมรับกูเสียที!!!!"
  พ่อเดื่อเห็นคนใต้อาณัติตัวเองยังคงไม่ยอมให้แก่เขาก็เกิดบันดาลโทสะ สอดใส่เข้าไปในรูสวาทของการะเกดอย่างแรง พรวดเดียวจนสุดลำ แม้หล่อนจะร้องจนแทบขาดใจเขาก็หาได้สนใจไม่
"โอ้ยยยยย กรี้ดดดดดด เจ็บ"
"ซี๊ดดดดดดด"
   การะเกดน้ำตาเล็ดด้วยความจุก ในขณะนั้นเองก็มีเลือดข้นไหลออกจากช่องสาว พ่อเดื่อจึงนำผ้าขาวมาเช็ดเลือดตรงนั้น ก่อนจะโยนมันลงจากหน้าต่างให้เป็นหลักฐานแก่ญาติผู้ใหญ่
"ออเจ้ายังบริสุทธิ์ แล้วเหตุใดจึงบ่ายเบี่ยงมิอยากร่วมรักกับกู!!! "
   มือหนาจับที่สะโพกของนาง ก่อนจะโถมตัวเข้าใส่นางไม่ยั้ง ขยับเข้าออกด้วยความเร็วและแรงจนสร้างความเจ็บร้าวให้แก่หญิงสาว
"เหตุใด!!! มึงจึงไม่ยอมรับกู!!!"
"อ๊า อ๊าาา อ๊าาาาา"
"เหตุใด!! จึงไม่มีใครยอมรับกู แม้แต่เมีย!!!! ก็ยังไม่ยินยอม... ทำไมกันวะ!"
'ปึก ปึก ปึก'
    พ่อเดื่อเร่งจังหวะเร็วขึ้น แรงขึ้นจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังเส่งแซ่ไปทั่วห้อง... เขาไม่คิดจะปราณีนางแม้แต่น้อย เสียงร้องครางของการะเกดระงมประสมกับเสียงทุ้มที่ครางเคล้าไปกับนางเช่นกัน
" ซี๊ดดดด อ่าาาาส์"
" อ๊าาาา อื้อออ"
" ยัง.. ยังไม่พอ"
" จะ.. อ๊่่าาา ทำกระไร"
     พ่อเดื่อจับการะเกดพลิกหันหลังให้นางนอนคว่ำลงกับเตียงโดยไม่ได้ถอดลำเรือสำเภาใหญ่นั่นออกแม้แต่น้อย เมื่อได้ท่าที่พึงใจพ่อเดื่อแล้วเขาจึงเริ่มกระแทกเข้าออก เข้าออกโล้ร่างเล็กนั้นอีกคลา และคราวนี้ชายหนุ่มเพิ่มความแรงขึ้นอย่างไม่มีการยั้งใดๆ ทุกการกระแทกเข้าทำเอาการะเกดนางเจ็บท้องน้อย ด้วยเพราะมันทั้งหนักหน่วง รุนแรง เต็มไปด้วยไฟราคะที่โหมเข้าใส่ตัวนางไม่หยุด... ช่างใจร้ายเหลือเกิน...
"ยอมรัก.. กูเสียที!!!"
'ปึก ปึก ปึก ปึก'
    ชายร่างหนาซอยเข้าเน้นๆด้วยความแรงจนการะเกดถึงกับแทบสิ้นสติ หล่อนจวนเจียนจะถึงแล้ว...
"อ๊าาา/อ่าห์!!!"
    ทั้งสองร้องครางเสียงดังออกมาพร้อมกัน เมื่ออารมณ์ห้วงราคะแตะถึงจุดสูงสุด พ่อเดื่อปล่อยน้ำรักเข้าช่องหวานจนมันเจิ่งนองไปตามร่องของการะเกดเต็มไปหมด เมื่อเสร็จกิจเขาก็แลเห็นว่านางนอนนิ่งไม่ไหวติง หายใจหอบหนัก จึงพลิกร่างบางให้นอนหงาย ก่อนจะจัดการให้นางหนอนซบลงกับอกหนากำยำของเขา พ่อเดื่อดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างเปล่าเล่าเปลือยของทั้งคู่ ก่อนจะกระซิบกับนางด้วยเสียงทุ้มต่ำ
"กูเป็นผัวมึงแล้วหนา การะเกด"
"...."
"พูดกับข้าสักคำเถิด"
"คุณพี่..น้องเคยบอกมิใช่ฤๅ ว่าน้องยอมรับแลเคารพคุณพี่"
"แล้วเหตุใดออเจ้าจึงมิยินยอมพี่ในคลาแรก"
"น้องเพียงใคร่อยากให้คุณพี่ร่วมรักกับน้องด้วยความรู้สึก... รัก..."
"....."
"ข้ามิเคยได้รับความรักเลย นับ๑๐ปีแล้ว"
"พี่ขอโทษหนา..."
     พ่อเดื่อกอดนวลละออเขาเขาแน่น ก่อนจะพรหมจูบแผ่วเบาลงบนหัวใหล่บาง แล้วจึงไล่ขึ้นไปกระซิบข้างหู
" ให้พี่... แก้ตัวเถิดหนา.. ยาใจของพี่"
"ข้าเหนื่อยแล้ว"
"ไว้รุ่งสาง.. พี่จักมอบให้เจ้าอีกคลา.. ด้วยความรักทั้งหมดที่มี.. พี่สัญญา"
    ว่าจบร่างสูงก็กระชับอ้อมกอด ก่อนจะไล้สันจมูกโด่งพรหมจูบไปยังคอระหง การะเกดหลับตาลง... ถึงคลาแรกจะโหดร้าย.. แต่จริงๆมันก็ดีมิใช่ฤๅ :)


**สาระจากนักเขียน**
   นี่ยังจะมีสาระในฉากแบบนี้อีกรึ 55555 มีค่ะ เนื่องจากตอนที่แล้วที่อาขุนปานถามหาพรหมจรรย์ มันเป็นวัฒนธรรมของคนสมัยโบราณค่ะ ต้องใช้ผ้าขาวเช็ดเลือดพรหมจรรย์แล้วโยนออกนอกห้องให้ญาติผู้ใหญ่ดูว่าเนี้ยย นางยังซิงนะจ้ะ

***Ps. กลัวโดนด่ามากเจ้าค่ะ และกลัวโดนแบน สุดท้ายนี้หมดแรงค่ะ แต่งไปก็เกร็งตามไป โอ้ยยยยยย
    

หากต้องการติดตามแต่เริ่ม http://www.joylada.com/story/5ac78a933a06ef0001d3c89b อยู่ในแอพ joylada นะคะ