โปรดรัก | Please

โปรดรัก | Please

แนะนำตัวละคร

โอ

อายุ 26 ปี ทำธุรกิจเกี่ยวกับผับบาร์

ขี้หงุดหงิด ใจร้อน เจ้าอารมณ์

"กูไม่เลิก"

#อิมเมจเซฮุน

อิม

อายุ 20 ปี กำลังศึกษาอยู่ปี 2 นิเทศศาสตร์

เป็นสาวประเภทสองแปลงเพศแล้ว  เรียบร้อย ยิ้มหวาน

"ฮึก อย่าทำอิม"

#อิมเมจเยบิน

บุคคลในภาพเป็นเพียงตัวละครสมมุตินะคะ

บทนำ

ความรัก... ที่เหมือนจะรักข้างเดียว

มหาลัย

ครืด ครืด ครืด

ฉันกำลังนั่งทำรายงานกับเพื่อนๆใต้ตึกคณะ อยู่ๆก็มีสายเข้า

"คะ พี่โอ" พี่โอคือคนที่ฉันรัก..เขาข้างเดียว และเราอยู่ด้วยกันมาปีกว่าแล้ว

ฉันกับพี่โอเจอกันเมื่อปีที่แล้วตอนวันสงกรานต์ที่สีลม พี่โอเข้ามาขอเบอร์และเราก็คุยกันจนตกลงคบกันเป็นแฟน และพี่โอก็รู้ว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงแท้ตอนเราคบกันได้สองเดือน ตอนนั้นพี่โอเห็นบัตรประชาชนเลยทำให้ความแตก เราทะเลาะกันหนักมากๆเลย พี่โอไม่กลับห้องเป็นอาทิตย์เขากินเหล้าอยู่ที่ผับของตัวเองทุกวัน ฉันเองก็ไม่กล้าไปใกล้เพราะว่ารู้สึกผิดที่ไม่บอกความจริงตั้งแต่เริ่มความสัมพันธ์ แต่จนแล้วจนรอดเราก็ปรับความเข้าใจกันจนถึงทุกวันนี้

"อยู่ไหน ทำไมไม่กลับห้อง" พี่โอพูดเสียงเรียบตามสไตล์ฉันชินแล้วล่ะ

"อิมอยู่มอ ทำรายงานคะ"

"จะกลับตอนไหน"

"คงอีกสักพัก พี่โอมีอะไรรึเปล่า" เป็นปกติเวลากลับห้องช้าพี่โอจะโทรมาเช็ค

"อยู่กับใคร" เสียงเริ่มกดต่ำ

"กับมิ้งแล้วก็เทียคะ แค่นี้นะคะอิมจะเร่งทำงานแล้วจะรีบกลับ รักนะคะ" ฉันทำเสียงหวานออดอ้อนไปให้ปลายสาย เพราะถ้าบอกว่ามีเพื่อนผู้ชายอีกคนคือบอย เรื่องไม่จบแน่

"อืม"

ปลายสายตัดไปแล้ว หลายคนสงสัยว่าฉันแปลงเพศหรือยัง แปลงแล้วคะ แปลงได้ปีกว่าๆแล้วก่อนวันที่จะเจอพี่โอด้วยซ้ำ และถ้าถามว่ามีอะไรกันหรือยัง ก็มีแล้วคะ ตั้งแต่คบวันแรกเลย แต่อย่ามองฉันไม่ดีนะคะ อารมณ์มันพาไปคะ ถ้าถามถึงนิสัยพี่โอก็ สไตล์ผู้ชายลุยๆ แบดๆ อารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด แต่ฉันก็ยังรักพี่เค้า ก็ทำไงได้ละคะคนมันรักไปแล้วนิ

ผ่านไปสองชั่วโมง

"เย้ เสร็จสักที" ิเสียงของมิ้งดังลั่นไปทั่วใต้อาคาร

"เก็บของกับบ้านกันดีกว่า ง่วงจะแย่" เทียเจ้าแม่นอนเอยขึ้น

"ขอบใจนะบอยที่วันนี้มาช่วยพวกเรา ถ้าไม่ได้บอยพวกเราแย่แน่ๆ" ฉันหันไปพูดกับบอยที่ยืนขึ้นเก็บของ

"สบายมากอิม เรายินดี" บอยยิ้มอบอุ่นแล้วเอามือมายีหัวฉัน

"หัวยุ่งหมดแล้ว" ฉันทำหน้ายู่แล้วจัดทรงผม

"แหมๆ ถ้าไม่ติดว่าอีอิมมีพี่โอแล้วนะ ฉันคิดว่าพวกแกคบกันซะอีก" เสียงกระแนะกระแหน่ของมิ้งดังขึ้นทำให้ฉันและบอยหยุดการกระทำ

"บ้า เราเป็นเพื่อนกัน" ฉันพยายามแก้ตัว

ฉันกับบอยเราเป็นเพื่อนที่อยู่คนละคณะ ซึ่งบอยอยู่วิศวะ เรารู้จักตั้งแต่เรียนโรงเรียนชายล้วนแล้ว บอยคือเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเลยละ

"จ้า เพื่อนก็เพื่อน ฉันกับเทียกลับแล้วนะ บาย" ว่าเสร็จทั้งสองก็เดินออกไป เพราะว่าเทียกับมิ้งเป็นรูมเมทกัน

"งั้นเราไปส่งอิงนะ" บอยแย่งกระเป๋าแล้วเดินไปที่รถของเขาทันที แล้วฉันจะค้านได้ยังไงละ

บอยออกรถได้สักพักก็เริ่มชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย เราค่อนข้างสนิทกันเพราะว่าเรียนห้องเดียวกัน บอยคอยปกป้องฉันตลอดเพราะว่าชอบมีคนมาแกล้งฉันบ่อยๆ ด้วยความที่เรียนชายล้วนแล้วฉันก็ตุ้งติ้งด้วยพวกห้องท้ายเลยชอบล้อเราประจำ

"อิม เราหิวอะ กินข้าวกับเราก่อนนะ"

บอยตีไฟเลี้ยวแล้วจอดข้างฟุตบาท ที่มีร้านบะหมี่ตั้งอยู่

"อื้มได้สิ"

21.00 น.

คอนโอ โอ

ปึก ฉันเปิดประตูเข้าห้องตามปกติ แต่เวลาไม่ปกติ ก็มันเหตุสุดวิสัยนี่หนา

"ไปร่านที่ไหนมา!"