White chocolate บังคับรัก คุณชายปีศาจ
บริทลีย์ VS กะทิ
บริทลีย์ : ผมสั่งให้คุณเช็ดมันออกไปซะ อย่าต้องให้ผมตัดมือของคุณมาเช็ดเอง
กะทิ : อะไรว๊า~ เช็ดเองดิเว้ย
บ้านใกล้เรือนเคียงระหว่างครอบครัวมาเฟียอพยพมาจากมาเก๊ากับครอบครัวไทยดั้งเดิมแท้ๆสายเลือดลูกชาววัง เด็กไทยที่ควรจะเรียบร้อยอย่าง กะทิ กลับจัดจ้านและกั๋นก๋าเสียจนทำให้คุณชายจอมหยิ่งอย่างบริทลีย์ต้องฟิวส์ขาดหลายต่อหลายครั้ง
ปัง ปัง ปัง
"เห้ยๆๆ รีบกะจะยิงกันให้ตายจริงๆเหรอเนี่ย" กะทิส่งเสียงโวยวายเมื่อไอลูกชายมาเฟียข้างบ้านดันยกปืนมาไล่ยิงเขาแค่เพราะแอบปีนต้นมะม่วงบ้านมันก็เท่านั้น
"..." บริทลีย์ไม่ตอบอะไรแค่ทำท่าย้ายปลายกระบอกปืนจากกลางลำต้นไม้ขึ้นมาบนกิ่งที่กะทิกำลังยืนอยู่
"อย่ายิงนะเว้ยย ลงแล้วก็ได้เว้ย!!"
ปัง!!
ตุ๊บ!!
"ไอบริทลีย์!! " เสียงกระสุนออกจากตัวปืนมายังกิ่งไม้ที่อยู่เหนือขึ้นไปสักหน่อยจนกะทิตกใจหล่นลงมาดังตุ๊บบนพื้นหญ้า ร่างผอมบางเก็บมะม่วงลูกโตห้าหกลูกขึ้นมาโอบไว้ สายตาอาฆาตมองไปยังไอลูกชายมาเฟียที่ยืนมองเขาด้วยสายตาเรียบเฉยเหมือนมองซากหนูตาย ความหมั่นไส้ทำให้กะทิหยิบลูกมะม่วงที่ตัวเองแอบขโมยมาจับไว้แน่น ฉวยโอกาสที่บริทลีย์เผลอขว้างมะม่วงลูกโตใส่หน้าหล่อๆก่อนจะรีบวิ่งกลับบ้านตัวเองพร้อมประโยคสุดท้ายว่า
"ขี้งกมากก็เอากลับไปกินนะไอคุณชายย!"
"คุณชายครับ คือไปโรงพยาบาลไหมครับ"
"ไม่ต้อง ออกไปได้แล้ว"
"แต่ว่า...."
"ออกไป" หลังจากพ่อบ้านเดินออกจากห้องไป บริทลีย์จับถุงเจลแช่แข็งประคบจมูกตัวเองที่โดนมะม่วงน้ำดอกไม้ลูกโตขว้างเข้าเต็มๆหน้าจากฝีมือคนตัวเล็กแสบคนนั้น
youtube
Guest
