โปรยวิมารหวาม ซีรีย์ หวาม
“ใครใช้ให้เธอเสนอหน้าเข้ามาในห้องฉัน เพชรพริ้ม!” โนแลนเปิดประตูห้องน้ำหลังจากชำระร่างกายตัวเองเสร็จกลับต้องนิ่วหน้าอารมณ์เสียเมื่อเห็นยัยเด็กเพชรพริ้มเข้ามานั่งชูคออยู่บนเตียง เหอะ น่าทุเรศสิ้นดี! หล่อนไม่รู้ตัวบ้างหรือไงว่าเขานั้นแสนจะเกลียดหล่อนมากมายขนาดไหน
“เอ่อ คุณป้าท่านให้พริ้มมาเรียกพี่โนแลนไปทานข้าวค่ะ” เพชรพริ้มตอบเสียงอ่อยพลางก้มหน้าก้มตาหลบสายตาชิงชังที่ปิดไม่มิดของโนแลน คิดแล้วได้แต่น้อยใจว่าทำไมโนแลนถึงเกลียดเธอนัก
ยังไม่ทันที่เธอจะได้คิดต่อว่าทำไมโนแลนถึงแสนจะเกลียด โนแลนก็เข้ามาประชิดตัวพร้อมกับบีบต้นแขนจนเธอมองเขาน้ำตาไหลซึม
“ตอแหลสิไม่ว่า คิดว่าฉันมองเธอไม่ออกหรือไงว่าตั้งใจมาอ่อยฉันถึงในห้อง แต่ขอโทษนะ ฉันไม่นิยมกินของเน่าๆ จำใส่หัวเธอเอาไว้เพชรพริ้ม”
*********************************************************************************************
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน! นิยายเรื่อง วิมารหวาม เป็นเรื่องแรกของนามปากกาปริมณ์ บางคนอาจจะงง เอ๊ะ วิมารต้องเขียนว่าวิมานรึเปล่า ปริมณ์ใช้คำว่ามารเป็นการเล่นคำของนิยายเรื่องนี้นะคะ ฝากคุณโนแลนคนเลวกับน้องพริ้มไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะค๊า สัญญาว่าคุณโนแลนจะร้ายยิ่งกว่าคำว่ามารในชื่อเรื่องเลยค่ะ ฮา
ปล. ปริมณ์จะอัพนิยายอาทิตย์ละหนึ่งตอน สามารถติดตามปริมณ์ได้ที่แฟนเพจ นามปากกา : ปริมณ์ คอมเมนต์ให้กำลังใจปริมณ์ด้วยน๊า ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ ^______^
นามปากกา : ปริมณ์
นามปากกา : ปริมณ์
Guest
