ลิขิตรัก สัญญาจ้าง

บทนำ 

"หลิน ลูกช่วยแต่งงานกับซันเพื่อทดแทนบุญคุณที่เค้าช่วยเหลือพ่อของเราได้ไหม" เสียงหวานเศร้าของผู้เป็นแม่เอ่ยกับบุตรสาวอย่าจริงจัง 

"แม่แต่หลินไม่รู้จักผู้ชายคนนั้นเลยนะคะ อีกอย่างเค้าก็ไม่เคยเห็นหน้าหลินสักครั้ง" หญิงสาวตอบปฏิเสธอย่างทันควัน แต่ต้องเงียบลงเมื่อผู้เป็นพ่อเดินเข้ามาใกล้ แล้วมองด้วยแววตาเข้มขรึม 

"ยังไงลูกก็ต้องแต่งไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิน พ่อเลือกแล้วบุญคุณในครั้งนี้พ่อไม่มีทางชดใช้ได้หมดแน่ เห็นแก่พ่อสักครั้งนะลูก" 

"หลินยังเรียนไม่จบนะพ่อ อีกอย่างหลินก็มีความฝัน พ่อจะมาตัดความฝันของหลิน เพื่อคนๆนี้เพียงคนเดียวเหรอค่ะ" หญิงสาวตอบเสียงสั่น น้ำตารื้นขึ้นมาที่ขอบตาทั้งสองข้าง 

"พ่อให้เวลาลูกทำใจแค่สองอาทิตย์ หลังจากนั้นลูกก็ต้องแต่งงานกับซันทันที" พูดจบก็เดินออกจากบ้านไปทันที 

"แม่ทำไมพ่อถึงต้องบังคับหลินขนาดนี้ แม่ต้องช่วยหลินนะ" 

"ลูกครั้งนี้แม่คงช่วยลูกไม่ได้จริงๆ แม่รักลูกนะหลิน" ดึงตัวบุตรสาวเข้ามากอดอย่างแนบแน่น พลางลูบหัวอย่างรักใคร่เอ็นดู อีกไม่กี่วันข้างหน้าหญิงสาวในอ้อมมกอดของตนจะต้องแยกไปอยู่กับใครอีกคนที่หล่อนเจอหน้าเพียงครั้งเดียวเท่านั้น คิดมาถึงตรงนี้หัวใจคนเป็นแม่ก็แตกสลาย เป็นห่วงสภาพจิตใจของบุตรสาวที่เอาแต่ร้องไห้ภายในอ้อมกอดของหล่อน 

"แม่หลินไม่อยากแต่ง หลินอยากมีชีวิตอิสระฮึก...ฮือ" 

"แม่รู้ แต่ในเมื่อทางฝั่งโน้นเค้าต้องการแบบนี้แม่ก็หมดทางเลือกแล้วจริงๆ แม่ขอโทษนะลูกที่ปกป้องหนูเหมือนทุกครั้งไม่ได้ 

"แม่..ฮึก..หลินไม่อยากแต่ง" 

สองอาทิตย์แห่งความทรมานของหญิงสาวค่อยๆคืบคลานมาถึงอย่างช้าๆ หลินดูเงียบกว่าปกติ สีหน้าเศร้าสร้อย จนผู้เป็นแม่ถึงกับทรมานไปด้วย หญิงสาวไปลองชุดแต่งงานลำพังโดยไม่เจอว่าที่สามีเลยสักครั้ง ไม่มีการติดต่อใดๆมาทางครอบครัว เหมือนการแต่งงานในครั้งนี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น มีแต่ทางพ่อแม่ของเขาเท่านั้นที่มาหาพ่อแม่ของตนเป็นระยะๆ 

"หนูหลิน เป็นยังไงบ้างลูกเรียนหนักหรือเปล่า ทำไมหน้าเราถึงไม่สดใสขนาดนี้" หญิงสาวไหว้คุณหญิงเขมอัปสรอย่างนอบน้อมขณะเดินเข้ามาในบ้านหลังเรียนเสร็จ 

"สวัสดีค่ะ คุณท่าน" 

"จะมาทงมาท่านอะไรกัน อีกไม่กี่วันก็จะแต่งกับตาซันแล้ว เรียกแม่เถอะลูก" หญิงสาวยิ้มเจื่อนก่อนจะนั่งลงบนโซฟาใกล้ๆแม่ของตน 

"เป็นไงบ้างลูกลองชุดไปถึงไหนแล้ว"คุณทัศนัยเอ่ยถามว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเอ็นดู 

"ตอนนี้เหลือปรับแก้อีกนิดหน่อยค่ะคุณพ่อ น่าจะใกล้เสร็จแล้ว" 

"ดีเลยลูก งั้นวันนี้ออกไปรับชุดพร้อมตาซันเลยแล้วกัน จะแต่งกันแล้วยังไม่ว่างมาเจอหน้าเจ้าสาวเลยสักครั้ง" พูดอย่างรู้สึกผิดพร้อมแสดงสีหน้าลำบากใจไปทางพ่อแม่ของหญิงสาว 

"ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ ถ้าพี่ซันไม่ว่างหนูไปรับชุดเองได้ค่ะ" 

"ไม่ได้นะค่ะ พี่ทัศ ยังไงวันนี้ตาซันต้องมารับหนูหลินนะคะ" 

"พี่โทรไปบอกแล้ว อีกสักพักคงมาถึงทีนี่" 

"ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่นะคะ เดี๋ยวหนูขึ้นไปเก็บกระเป๋าหนังสือบนห้องก่อนนะค่ะ" หญิงสาวพูดจบก็เดินเลี่ยงขึ้นห้องนอนอย่างทันที 

"ตื่นแล้วเหรอ"เสียงทุ้มใกล้ๆหู เรียกหญิงสาวที่เผลอหลับให้สะดุ้งโหยง ก่อนจะกระเด็นตกเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว 

"คุณเป็นใคร เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง ออกไปนะไม่งั้นฉันจะร้องให้คนมาช่วย" ตั้งท่าจะกรีดร้องแต่ต้องหยุดลงทันทีเมื่ออีกฝ่ายย่างสามขุมพร้อมกับเอามือมาอุดปากเธอไว้ 

"ถ้าอยากร้องก็ร้อง แต่รับรองคงไม่มีใครมาช่วยแน่เพราะพ่อแม่เธอกับพ่อแม่ฉันเพิ่งออกไปทานข้าวกันเมื่อกี้" 

"พ่อแม่นาย งั้นนายคือซันเหรอ" ไม่จริงอีตาโรคจิต บุกเข้าห้องคนอื่นนี่คือคนที่ฉันจะแต่งงานเหรอ ถึงจะหล่อแต่ก็ดูเข้าถึงยากเกินไป 

"คงไม่ต้องตอบมั้ง รีบแต่งตัวฉันจะไปรอที่รถ ถ้านานเธอก็ไปเอาชุดเองก็แล้วกัน" พูดจบก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูเสียงดัง 

"นิสัยเสีย" เธอว่าก่อนจะรีบแต่งตัวเพื่อลงไปหาคนเอาใจที่อยู่รออยู่ด้านล่างอย่างเลี่ยงไม่ได้