วินาทีนั้นตาคมเฉี่ยวก็เปิดขึ้น เรียกสายตาให้ผมไปมองดวงตาสีดำสนิทนั่น มันดูเหมือนทองฟ้ายามค่ำคืนที่มืดสนิท แต่ผมชอบ ผมชอบท้องฟ้าตอนกลางคืน ยิ่งมองก็ยิ่งเบลอ ทำไมคนตรงหน้าถึงมีอะไรบางอย่างที่ผม…ปฏิเสธไม่ได้
“ไปกันเถอะ” ผมพูดอะไรออกไปนะ เหมือนเชิญชวน รึเปล่า ผมก้มหน้าลง เพราะรู้สึกอายที่พูดอะไรแบบนั้นออกไป
แต่แล้วก็มีมือมาจับผมที่ยาวระหน้ายามผมก้มหน้าขึ้นไปทัดที่ข้างหู ผมเงยขึ้นมองคนตรงหน้า ทำไม ถึงรู้สึกเขินกันนะ ผมเริ่มเข้าใจผู้หญิงแล้วล่ะ
“อืม ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”
พึ่งลงเรื่องแรก เป็นกำลังใจให้หน่อยน้าค้าาา
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน เป็นชายรักชาย
อาจมีฉากไม่เหมาะสม
ฝากติดตามด้วยนะคะ ออกอีโรติคนิดหน่อย55555