เรื่องราววุ่นๆของผู้หญิงสองคนที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในบ้านเดียวกัน
เมื่ออีกฝ่ายต้องมา "อุ้มบุญ"
ชีวิติเค้าเเละเธอจะวุ่นวายขนาดไหน
พับพราย
พราย พรายภัทรา สุทธิวิเศษ สาวสวยสายเซอที่เพิ่งจบสถาปัตย์เกียรตินิยมอีนดับหนึ่งจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง เป็นลูกสาวคนเดียวทายาทมหาเศรษฐี เจ้าของธุรกิจส่งออกอันดับ 3 ของประเทศ เป็นคนบุคคลิกห้าวๆ เธอเป็นคนฉลาดทะเล้นพูดจากวนประสาทเเละไม่มีความเป็นมาดคุณหนู เป็นคนปากร้ายใจดี ครอบครัวกลัวว่าพรายจะไม่ชอบผู้ชายจึงยื่นคำขาดถ้าไม่มีเเฟนก่อน 3 เดือนพวกเขาจะให้พรายกลับมาทำงานที่บริษัทออกเเบบเเละโรงเรียนสอนศิลปะของเธอ เเต่ถ้าเธอมีเเฟนเป็นผู้ชาย อายุ 30 เธอค่อยเข้ามาสานต่อธุรกิจครอบครัว
นั่นเป็นต้นเหตุที่ทำให้พรายภัทธราได้เจอกับผู้หญิงคนนึงเรื่องวุ่นๆจึงเกิดขึ้น
ปริม ปริมรดา
ปริม ปริมรดา ภูมพิมล หญิงสาวผู้สดใส อ่อนหวาน ขี้สงสัย เธอเพิ่งเรียนจบจากพยาบาลศาสตร์ เป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อพับพรายที่เป็นนายเเพทย์ประจำครอบครัวของเขา เธออยู่เชียงใหม่มาตั้งเเต่เด็กเมื่อเรียนจบ คุณหญิงลดาเเม่ของพับพรายจึงจ้างให้เธอมาคอยดูเเลลูกสาวในเวลาที่พรายภัทราไปทำงานที่บริษัทออกเเบบที่เชียงใหม่ เพราะไว้ใจเธอเพราะถ้าเอาผู้หญิงคนอื่นไปเฝ้าลูกสาวตัวดีคงหว่านสเน่ห์อีกตามเคย โดยมีข้อห้ามว่า ห้ามยุ่งเกี่ยวกับพรายภัทราเด็ดขาด เเต่อีกอย่างคือไปสืบดูความเคลื่อนไหวของพรายภัทรา จึงทำให้เขาไม่ค่อยชอบหน้าเธอสักเท่าไหร่ ถึงเเม้เขาไม่ชอบเธอเเต่เธอก็ต้องมา :อุ้มบุญ: ให้เขาอยู่ดี
ตันหยง
ตันหยง เศรษฐรัฐ พิมพ์พาไทย เป็นคนนิ่งๆสุขุม เซ็กซี่ เพื่อนสมัยมหาลัยของพรายภัทราซึ่งมีใจให้พรายเเละดูเหมือนพราย
ภัทราก็ชอบเช่นกันเเต่ไม่ได้เเสดงอาการเพราะตันหยงเองก็มีคู่หมั้นที่เป็นผู้ชายอยู่เเล้ว
ภพ
ภพ ภูมินตร์ อินทสุนทร เเฟนหนุ่มของตันหยง เป็นคนใจดี อบอุ่น เเละ ขี้เล่น คู่ปรับกับตันหยงถึงเเม้ทั้งคู่จะเป็นคู่ปรับกันเเต่เขาก็ชอบในตัวตัวหยงมาก เป็นผู้ชายที่ค่อนข้างคอยดูเเลปริมรดาเมื่อไม่สบายใจเพราะรู้สึกปริมรดาเหมือนน้องสาวของตน
"ปริมรดาหยุดเดินตามฉันสักที ตั้งเเต่เช้าเธอเดินตามฉันจนฉันไม่เป็นอันทำงานถ้าว่างมากก็ไปหาอะไรทำ นี่ก็คำ่เเล้วเธฮควรจะอยู่ที่ของเธอ" พรายพัทราหันหน้าไปดุหญิงสาวที่เอาเเต่เดินตามเธอทั้งวันตั้งเเต่เธอย้ายมาเชียงใหม่เธอก็ตามติดชีวิติเขากว่าจีพีเอสเสียอีกคงเป็นเพราะคำสั่งเเม่เขาเเน่ๆ
"ไม่ได้ค่ะ ปริมมีหน้าที่ดูเเลคุณพราย ก็ต้องทำตามหน้าที่" หญิงสาวตอบกลับอย่างทะเล้นยิ่งยั่วโมโหของอีกฝ่าย
"ซักผ้ารึยัง
"เรียบร้อยเเล้วค่ะ"
"ทำกับข้าวหล่ะ"
"เรียบร้อยเเล้วค่ะ"
"รดนำ้ต้นไม้"
"เรียบร้อยเเล้วค่ะ" ที่จริงเเล้วมันไม่ใช่หน้าที่เธอเเต่พรายพยายามหางานให้ปริมรดาเพื่อจะไม่ได้ตามติดชีวิติเขามากเกินไป
"ถ้าเธอยังไม่หยุดตามฉันอย่างหาว่าฉันไม่เตือน"เเววตาเจ้าเล่ห์มองไล่ตั้งเเต่หัวจรดเท้า ที่จรองปริมรดาก็สวยมากเหมือนกันเขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
"คุณพรายจะทำอะไรคะ อื้อ..ออ" ริมฝีปากบางจูบลงที่ปากของปริมรดาอย่างดูดดื่ม เรียวริ้นตวัดเข้าในโพรงปาก ริมฝีปากดูดกลืนอีกริมฝีปากบดเคล้าสักพัก ร่างบางยืนนิ่งนี่เป็นจูบเเรกของเธอ ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกเหมือนฝัน ก่อนพรายภัทราจะถอนริมฝีปากออก
"หวานดีชะมัด..ฉันบอกเธอเเล้วนะถ้ายังตามฉันอีกเธอเจอมากกว่านี้เเน่ " พรายภัทรายิ้มกรุ้มกริ่มที่มุมปากก่อนจะเดินจากไปทิ้งปริมรดายืนเเข็งทื่ออยู่คนเดียว...
Guest
