เป็นได้แค่ส่วนเกิน...ก็ยอม

"  ฮ่าๆๆ เรามาสู้กันให้สนุกไปเลยดีกว่าคุโรโร่ ลูซิเฟอร์ นายรู้มั้ยว่าชั้นรอเวลามานานแค่ไหน เพื่อที่จะได้สู้กับคนเก่งๆ เก่งจนน่าขยำทิ้งอย่างนาย " ร่างสูงพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนคนโรคจิตรแบบสุดๆ

" ผมเองก็ใช่ว่าไม่อยากสู้ด้วยนะครับ แต่ผมคงจะสู้กับนายไม่ได้อีกแล้วล่ะ " ร่างบางพูดด้วยสีหน้าเศร้าและขณะที่กำลังจะเดินหนี

ฟิ้ว ~  ไพ่ใบบางเฉียบก็บินเฉียดใบหน้าจนเกือบโดน

" อย่ามาถ่วงเวลาน่า! รู้มั้ยว่าชั้นเสียเวลามากแค่ไหนกว่าจะหานายเจอ มาสู้กันได้แล้ว " ร่างสูงพุ่งเข้าต่อยท้องของร่างโปร่ง แต่ร่างโปร่งเบี่ยงตัวหลบทัน ดูเหมือนว่าร่างสูงจะรู้ทันจึงเข้าล็อคคอและเตะขาอีกฝ่ายจนล้มลงและอัดซ้อมอีกฝ่ายจนน่วม

" ลุกขึ้นมาสิ ถ้าทำชั้นโมโหเมื่อไหร่ล่ะก็นายคงได้ตายคาเท้าชั้นแน่ "

............

............

............

............

ดีจ้า ฝากผลงานใหม่ด้วยนะ หวังว่าคงจะชอบกัน สัญญาเลยว่าจะแต่งให้จบ และจะไม่ยอมแพ้ถึงแม้จะลงช้ายังไง ก็ช่วยรอช่วยติดตามกันด้วยนะ ใกล้จะปิดเทรอมแล้วช่วงนี้จะลงช้าหน่อยนะ แต่ก็จะสู้ๆเพื่อผู้อ่านที่น่ารัก คิดยังไงก็ช่วยคอมเม้นกันนิดนึงก็ยังดีนะ รออ่านได้เลยจ้า