ผีเสื้อสีรุ้ง

คืนพร่างดาวค่อยๆสกาวจรัสแสง เจ้าจันทราลาลับหลังหมู่เมฆ

จู่ๆก็หลงเข้ามา อยู่ในห้องเล็กๆเกรอะฝุ่น

แสงจากเทียนดวงนั้น เคลื่อนเข้ามา พาห่างไป แล้วกลับเข้ามา

หัวใจรุ่มร้อน ใจดวงนั้น กลับเหมือนรู้สึกแสนสงบ

โบนบินลงมาอย่างเชื่องช้า มาสยายปีกอยู่เคียงข้างเธอ

อยากจะเห็นโลกเหมือนเช่นที่เธอมอง สายตาฉันจับจ้องไป

และเมื่อได้สัมผัสปลายนิ้วมือนั้น ไฉนกลับรู้สึกแสนอบอุ่น

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเพียงใด ด้วยกันกับเธอในห้องเย็นเฉียบ

ทำหน้าตาอยากร้องไห้ แล้วมองมาที่ฉันผู้มิอาจโบยบิน

"ถ้าขออะไรได้ ก็อยากให้ลืมไปเสีย" นั้นคือการโกหกครั้งแรกและครั้งสุดท้าย

ตอนถูกโอบกอดอยู่ในอ้อมมือนั้น ทำให้อบอุ่นเหลือเกิน ตาทั้งสองปิดลง

กลีบหิมะที่ปกคลุมท้องฟ้า หยาดโปรยปรายลงมาเงียบเหงา

เธอสอนให้ฉันรู้จักความใจดีมีเมตตา

เธอสอนให้ฉันรู้จักกับความโศกเศร้า

และนั้นเป็นเรื่องสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด

จะไม่มีวันลืมเป็นอันขาด

สักวันหนึ่ง หากเราได้

มาพบกันอีกครา

จะสยายปีกอยู่เคียงข้างเธอ

หิมะเริ่มกลายเป็นฝน ก้อนเมฆสลายตัว เกิดเป็นเส้นรุ้ง

เหมือนกับปีกของฉัน เปลี่ยนเป็นสีแสนงดงาม

#บีวันมัมมู

รูปภาพของตัวละคร ชื่อตัวละคร ลักษณะเด่นต่างๆของตัวละคร และสถานที่รวมถึงบรรยากาศภายในนิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีตัวตนจริงๆเป็นเพียงแต่การจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น