รอยราคีจอมมารร้าย

รอยราคีจอมมารร้าย

(Black dragon)

เพราะเขามองว่าเธอร้าย

และคอยจ้องจะเข้าหาเขาอยู่ตลอด

เธอจึงพยายามหนีห่างสุดกำลัง

แต่ก็เหมือนยิ่งหนีไปไกลแค่ไหนก็ยิ่งใกล้คนอันตรายอย่างเขาไปทุกที

ชานป๋อเสียน

แพทย์หนุ่มผู้บริหารโรงพยาบาลในเครือ ฮ่องกง ดรากอน

ผู้ที่ปักใจเสมอว่าความคิดที่เขามองใครไม่เคยฟิดพลาด

ชลนที (น้ำ)

แพทย์หญิงประจำโรงพยาบาล บีเจซีอินเตอร์เนชันแนล

ที่มาที่ไปขอคู่พระนางเริ่มเกลียดกันมีเค้าจากเรื่องนี้ค่ะ อ่านรอพลางๆ ได้เน้อ

รอยราคีมาเฟีย

พลอยบุหลัน

www.mebmarket.com

รอยราคีที่มาเฟียอย่างเขาฝากฝังไว้ในเรือนกายแสนยากเย็นที่จะลบเลือนยิ่งพยายามลืมเท่าไหร่ ยิ่งต้องจดจำมากมายเท่านั้น.........................."เอ๋... ปล่อยฉันก่อนค่ะ ห้ามจับตัวฉัน ฉันแค่ชงเหล้าให้คุณดื่มเท่านั้นนะ" เสียงบอกคนที่กำลังกอดและซบหน้าหล่อเปี่ยมเสน่ห์กับร่องอกอวบอิ่มของหล่อน...เควินยิ้มที่ความรู้สึกของหล่อนช้าเหลือเกินที่เพิ่งจะมาสั่งห้ามเขาตอนที่หล่อนอยู่บนตัวเขาได้เป็นนาน จนเขากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับร่างแน่งน้อยของหล่อนไปถึงไหนต่อไหน..."ต้องย้อมใจอีกสักแก้วหน่อยไหมสาวน้อย... ถึงจะได้เลิกเล่นตัว" บอกพึมพำ ก่อนจะกระดกบรั่นดีในแก้วเข้าปากก่อนจะโน้มดวงหน้าสวยของหญิงสาวเข้าหาเขา เพื่อบรรจงจูบหล่อน  ร่างบอบบางถูกรั้งให้นอนลงไปพร้อมกับบรั่นดีขมแสบร้อนคอที่ส่งผ่านเรียวปากของเขาถูกกลืนไปในลำคอจนแทบสำลัก...หลังจากนั้น...ความรู้สึกล่องลอยเหมือนฝันที่วาบหวามก็บังเกิด...ผิวกายสัมผัสได้ว่ามีมือร้อนที่ไล้ลากไปตามผิวกายทุกตารางนิ้วนั้นหญิงสาวไม่ได้รับรู้ได้ชัดว่า คือความฝันหรือความจริง... รู้เพียงแต่ว่าหล่อนดิ้นพล่านเร่าร้อนทรมาน ภายใต้ริมฝีปากเจือกลิ่นแอลกอฮอล์และฝ่ามือร้อนรุ่มของเควินที่สำรวจนวดเคล้นไปทั่วทั้งกายจะว่าเขากำลังโรมรันหล่อนแต่มันก็ดูรางเลือนจนแทบแยกไม่ออกว่านี่คือความจริงหรือความฝันกันเเน่...รู้แต่ว่าหล่อนกำลังเมามันและวาบหวามยิ่งกว่าเมารสเมรีเสียอีก มุกลดาภาวนาด้วยสติที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดว่าให้สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้เป็นเพียงแค่ความฝัน แต่...ทำไม มันถึงรู้สึกเหมือนเกิดขึ้นจริงเหลือเกิน

รอยราคีมาเฟีย

พลอยบุหลัน

www.mebmarket.com

รอยราคีที่มาเฟียอย่างเขาฝากฝังไว้ในเรือนกายแสนยากเย็นที่จะลบเลือนยิ่งพยายามลืมเท่าไหร่ ยิ่งต้องจดจำมากมายเท่านั้น.........................."เอ๋... ปล่อยฉันก่อนค่ะ ห้ามจับตัวฉัน ฉันแค่ชงเหล้าให้คุณดื่มเท่านั้นนะ" เสียงบอกคนที่กำลังกอดและซบหน้าหล่อเปี่ยมเสน่ห์กับร่องอกอวบอิ่มของหล่อน...เควินยิ้มที่ความรู้สึกของหล่อนช้าเหลือเกินที่เพิ่งจะมาสั่งห้ามเขาตอนที่หล่อนอยู่บนตัวเขาได้เป็นนาน จนเขากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับร่างแน่งน้อยของหล่อนไปถึงไหนต่อไหน..."ต้องย้อมใจอีกสักแก้วหน่อยไหมสาวน้อย... ถึงจะได้เลิกเล่นตัว" บอกพึมพำ ก่อนจะกระดกบรั่นดีในแก้วเข้าปากก่อนจะโน้มดวงหน้าสวยของหญิงสาวเข้าหาเขา เพื่อบรรจงจูบหล่อน  ร่างบอบบางถูกรั้งให้นอนลงไปพร้อมกับบรั่นดีขมแสบร้อนคอที่ส่งผ่านเรียวปากของเขาถูกกลืนไปในลำคอจนแทบสำลัก...หลังจากนั้น...ความรู้สึกล่องลอยเหมือนฝันที่วาบหวามก็บังเกิด...ผิวกายสัมผัสได้ว่ามีมือร้อนที่ไล้ลากไปตามผิวกายทุกตารางนิ้วนั้นหญิงสาวไม่ได้รับรู้ได้ชัดว่า คือความฝันหรือความจริง... รู้เพียงแต่ว่าหล่อนดิ้นพล่านเร่าร้อนทรมาน ภายใต้ริมฝีปากเจือกลิ่นแอลกอฮอล์และฝ่ามือร้อนรุ่มของเควินที่สำรวจนวดเคล้นไปทั่วทั้งกายจะว่าเขากำลังโรมรันหล่อนแต่มันก็ดูรางเลือนจนแทบแยกไม่ออกว่านี่คือความจริงหรือความฝันกันเเน่...รู้แต่ว่าหล่อนกำลังเมามันและวาบหวามยิ่งกว่าเมารสเมรีเสียอีก มุกลดาภาวนาด้วยสติที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดว่าให้สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้เป็นเพียงแค่ความฝัน แต่...ทำไม มันถึงรู้สึกเหมือนเกิดขึ้นจริงเหลือเกิน