“ทำไมคะอังทำผิดตรงไหนแค่คุณบอกอัง อังจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง”
“ไม่มีหรอกผมแค่เบื่ออังแล้ว” เขาตอบคำถามของเธออย่างตรงไปตรงมาไม่รักษาน้ำใจ “ผมมีแฟนแล้วอังเป็นแค่คนที่ผมใช้เวลาอยู่ด้วยเพื่อแก้เบื่อตอนที่อยู่ที่นี่เท่านั้นเอง ผมขอโทษอังด้วยที่ต้องตอบตามตรง”
“หมายความว่ายังไงคะ... ระเราเป็นคนรักกันไม่ใช่เหรอ”
“ผมว่าไม่เคยพูดว่าผมเป็นแฟนอังอังคิดไปเองทั้งนั้น”
“แต่คุณบอกว่าคุณรักอังไม่ใช่เหรอคะ”
“ผมไม่เคยบอกว่าผมรักอังเลยแม้แต่ครั้งเดียวผมบอกแค่ว่าผมชอบอัง”
“แต่ผมไม่คิดจะเกินเลยกับอังมากกว่า"เรื่องนั้น" ผู้หญิงที่ผมจะรักจะแต่งงานหรือจะเอามาเป็นแม่ของลูกต้องเป็นคนระดับเดียวกับผมและครอบครัวผมเท่านั้นผมไม่คิดจะคว้าผู้หญิงบ้านๆแบบอังมาเป็นแม่ของลูกอยู่แล้ว”
“คนเลวคุณทำแบบนี้กับอังได้ยังไงคะคุณเห็นอังเป็นของเล่นแก้เบื่อคุณทำแบบนี้ได้ยังไง! คุณทำร้ายใจอังด้วยการกระทำของคุณไม่พอ คุณยังทำร้ายใจอังด้วยคำพูดของคุณอีก คุณมันคนไม่มีหัวใจ!” หล่อนระดมทุบอกแกร่งอย่างเจ็บแค้นซึ่งเวทิศเองก็ไม่ปัดป้องแต่อย่างใดยอมให้เจ้าหล่อนทุบจนพอใจ
เธอทั้งรักและวาดฝันความรักที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอเอาไว้มากแต่ทุกอย่างก็พังทลายลงในคราเดียวด้วยคำพูดแสนดูถูกจากปากเขาผู้ชายที่เธอรัก...
แนะนำตัวละคร
เวทิศ (เวย์) อายุ 27 ปี
Cast : Yibo
อังศุมาลิน (อัง) อายุ 24 ปี
Cast : Son Hwa Min
ภควดี (ผิง) อายุ 24 ปี
Cast : Yoshida
คำโปรย.......
เพราะเวลาที่เขาอยากได้อะไรมักจะต้องได้มันเสมอไม่เว้นแม้แต่เธอ!
รักแรกพบเป็นอย่างไรเขาไม่รู้...
แต่อยาก’กลืนกิน’แต่แรกเห็นนี่แหละที่เขาประสบกับมันอยู่...
เธอยอม.... เพราะรัก
ส่วนเขา.... เธอเป็นเพียงแค่ของเล่นแก้เบื่อ
“แม่ค้าอะไรวะสวยขนาดนี้” เพิ่งมีคำพูดหลุดจากปากเขาหลังจากชื่นชมความสวยของหล่อนจนพอใจ
“คนนี้แหละทีเด็ดของตลาดนี้เป็นหลานเจ้าของที่ดินที่เราซื้อต่อด้วยนะโว้ย”
“อยากกินว่ะ” น้ำเสียงของเวทิศเต็มไปความจริงจัง
“ขนมตาลหรอ?”
“แม่ค้า” ตอบเสียงดังเสียจนเจ้าหล่อนหันมามอง
“เฮ้ยมึงเอาจริงมึงมีแฟนแล้วนะเว้ย” กระซิบถามเพื่อนหนุ่มด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ก็แค่เล่นๆปะวะถ้ามึงไม่บอกผิงก็ไม่รู้ทำอย่างกับไม่รู้ใจกัน” เขาพูดท่าทางไม่หยี่ระ
“ขายเท่าไหร่ครับ” เขาเงยหน้าสบตาเธอ “อ้อโทษทีครับขายกล่องละเท่าไหร่” เขาจงใจพูดจาสองแง่สองง่าม
อังศุมาลินมองเขาด้วยสีหน้าแดงระเรื่อเล็กน้อยกับคำพูดสองแง่สองง่ามแต่นั่นกลับยิ่งทำให้ดูน่ารักและน่าจับมาขย้ำให้หายหมั่นเขี้ยว
“กล่องละยี่สิบค่ะสามกล่องห้าสิบ”
“งั้นผมเหมาหมดเลยให้สามพัน”
เวย์ : อยากกินเนื้อแม่ค้าร้านขนมตาล
เรื่องนี้มี E-book แล้วนะคะ
![]() |
|
# | ชื่อตอน |
---|---|
57 |
| 3 หน้า
|
56 |
| 24 หน้า
![]() |
55 |
| 13 หน้า
![]() |
54 |
| 13 หน้า
![]() |
53 |
| 20 หน้า
![]() ![]() |
52 |
| 16 หน้า
![]() ![]() |
51 |
| 15 หน้า
![]() ![]() |
50 |
| 16 หน้า
![]() ![]() |
49 |
| 11 หน้า
![]() ![]() |
48 |
| 11 หน้า
![]() ![]() |
47 |
| 11 หน้า
![]() ![]() |
46 |
| 14 หน้า
![]() ![]() |
45 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
44 |
| 14 หน้า
![]() ![]() |
43 |
| 14 หน้า
![]() ![]() |
42 |
| 17 หน้า
![]() ![]() |
41 |
| 13 หน้า
![]() ![]() |
40 |
| 13 หน้า
![]() ![]() |
39 |
| 15 หน้า
![]() ![]() |
38 |
| 10 หน้า
![]() ![]() |
37 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
36 |
| 15 หน้า
![]() ![]() |
35 |
| 11 หน้า
![]() ![]() |
34 |
| 11 หน้า
![]() ![]() |
33 |
| 1 หน้า
|
32 |
| 13 หน้า
![]() ![]() |
31 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
30 |
| 13 หน้า
![]() ![]() |
29 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
28 |
| 15 หน้า
![]() ![]() |
27 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
26 |
| 14 หน้า
![]() ![]() |
25 |
| 13 หน้า
![]() ![]() |
24 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
23 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
22 |
| 11 หน้า
![]() ![]() |
21 |
| 15 หน้า
![]() ![]() |
20 |
| 14 หน้า
![]() ![]() |
19 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
18 |
| 13 หน้า
![]() ![]() |
17 |
| 14 หน้า
![]() ![]() |
16 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
15 |
| 13 หน้า
![]() ![]() |
14 |
| 14 หน้า
![]() ![]() |
13 |
| 13 หน้า
![]() ![]() |
12 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
11 |
| 11 หน้า
![]() ![]() |
10 |
| 13 หน้า
![]() ![]() |
9 |
| 12 หน้า
![]() ![]() |
8 |
| 1 หน้า
|