“แม่พุดซ้อน.........แม่พุดซ้อนจ๊า........ฉันคิดถึงแม่พุดซ้อนเหลือเกิน......”
“นั้นเสียงใครกัน? คุณเป็นใคร?” หญิงสาวหน้าสวยโดยไร้เครื่องสำอางแต่งแต้มกำลังยืนอยู่ในที่มืดพร้อมเสียงเรียกที่ไร้ตัวตน มันยิ่งเพิ่มความอยากรู้อยากเห็นหญิงสาวเป็นยิ่งนัก ไม่ใช่ว่าเธอจะฝันแบบนี้เป็นครั้งแรกเธอฝันแบบนี้มาเป็นเวลานานตั้งแต่ยังเล็กก็เป็นได้แต่น่าแปลกที่เธอได้ยินแต่เสียงไม่เคยได้เห็นหน้าของเจ้าของเสียงเลยสักครั้งของชีวิต
_______________________
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวย้อนยุคมาจากจินตนาการขอไรท์เอง
ติดขัดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
