Intro
ในเมืองแห่งความวุ่นวายและรถติด ใจกลางกรุงนิวยอร์ก ยังมีหญิงสาวคนหนึ่งที่ตอนนี้เธอกำลังเดินตามทางฟุตบาทมุ่งหน้าเข้าไปรั้วมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่ขึ้นชื่อของรัฐ
ในคลาสเรียน anatomy
อาจารย์บรรยายเกี่ยวกับร่ายกายของมนุษย์ ว่ามีส่วนประกอบต่างๆ
"เคทเทอรีน เล๊นส์ อธิบายสิว่าทำไมมนุษย์ จึงมีสรีระที่เหมาะกับการเดินสองเท้า" เคทเทอรีนลุกขึ้นตอบ
"ถึงแม้ว่าเราจะมีรยางค์คู่หน้าเหมือนสัตว์ชนิดอื่นๆ แต่มือและแขนทั่งสองข้างนี้มีหน้าที่ในการหยิบจับสิ่งของมากกว่าใช้ในการเดิน" เคทเทอรีนตอบอย่างมั่นใจก่อนที่เธอจะนั่งลงเพื่อฟังการบรรยายต่อ หลังจากที่จบคลาสซึ่งเป็นวิชาสุดท้ายของวันนี้ จากนั้นเคทเทอรีนได้เดินไปตามซอยแคบๆ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยมากนักก่อนจะไปถึงบ้านพักที่หนึ่ง เธอเดินไปเคาะประตูบ้านก่อนจะมีหญิงวัยชราคนหนึ่งเดินมาเปิดประตูให้
“สวัสดีมาดามมาร์กัส”เธอเดินตามผู้หญิงคนนั้นเข้าไปข้างใน ก่อนจะเข้าไปข้างในห้องๆหนึ่งที่มาชายชรานอนอยู่บนเตียง หลังจากนั้นเธอก็ทักทายเขาเล็กน้อยก่อนจะทำการกายภาพบำบัดให้กับชายชราโดยมีมาดามมาร์กัสเป็นคนช่วย หลังจากที่ทำเสร็จ มาดามก็ชวนเคทเทอรีนไปนั่งดื่มชาที่ห้องรับแขก
“วันนี้เรียนเสร็จแล้วหรอจ๊ะ เคท”
“ใช่คะมาดาม” เธอยกแก้วชาขึ้นดื่ม มาดามเดินถือเงินเข้ามาให้
“ยังไม่ครบกำหนดไม่ใช่หรอคะ” เธอทำหน้างง
“ฉันให้เธอก่อน เพื่อเธอจำเป็นต้องใช้” เคทเทอรีนไม่อยากจะรับเงินแต่มาดามคาดคั้นให้เธอรับไป เธอจึงตัดสินใจรับเงิน ปกติแล้วเธอจะต้องมาทำกายภาพที่บ้านของมาดามเป็นประจำ หลังจากที่เธอนั่งคุยกับมาดามสักพัก เธอก็ลุกขึ้นพูดว่า
“ขอบคุณสำหรับชานะคะ วันนี้ฉันต้องไปแล้วพอดีมีงานต้องทำต่อ”
“ไว้วันหลังเรามาดื่มชาด้วยกันใหม่นะ” มาดามพูดพร้อมกับยิ้มอย่างดูเอ็นดูเคทเทอรีน เคทเทอรีนโค้งตัวเพื่อบอกลาก่อนจะเดินไปเปิดประตู หลังจากที่เคทเทอรีนมาทำงานที่นี่แล้วเธอยังต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เธอใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 20 นาทีจากบ้านมาดามมาร์กัส หลังจากที่ถึงโรงแรมเธอก็ต้องเปลี่ยนจากชุดการกางเกงที่เธอใส่กลายเป็นกระโปรงคลุมเข่าสีม่วงและเสื้อกั๊กสีม่วงลายชมพู เธอทำงานในแผนกต้อนรับและดูแลลูกค้า วันๆต้องเจอกับคนไม่ซ้ำหน้า และนิสัยที่ต่างกัน
ส่วนในอีกมุมหนึ่งของโลก นักฟุตบอลหนุ่มอายุน้อยที่ประสบความสำเร็จระดับโลกด้วยฝีเท้า นามว่า เดวิด เคเตอร์
ชีวิตของเขาไม่ใช่แต่จะทำอาชีพนักฟุตบอลเท่านั้น ยังรวมไปถึงการเป็นพรีเซนเตอร์ของแบรนด์กีฬาหลายแบรนด์ และในวันนี้ก็เป็นการรับรางวัลนักแตะยอดเยี่ยมแห่งปี หรือรองเท้าทองคำ
“เดฟนายพร้อมหรือยัง” ทอม ผู้จัดการส่วนตัวเขาเขาถาม ในขณะที่เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องรับรอง เดฟลุกขึ้นขยับเสื้อสูทที่ใส่เล็กน้อย “อย่าลืมว่านายต้องพูดอะไรบ้าง ข้างบนเวที” เดฟเดินออกมาข้างนอกห้อง ทอมเดินตามหลังมาติดๆ ก่อนที่เขาจะยืนนาฬิกาเลือนหรูให้เดฟใส่
“เรื่องแค่นี้เอง” เดฟพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่รำคาญ ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงการประของพิธีกร และผู้ที่ได้รับรางวัลนักเตะยอดเยี่ยมแห่งปีได้แก่" เสียงเพลงเงียบลง “เดวิด เคเตอร์” เดฟเดินขึ้นไปรับรางวัล ในขณะที่ผู้คนต่างพากันปรบมือเสียงดังสนั่นไปทั้งโรงแรม
Guest
