"พี่ทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ลาก่อนค่ะ พี่นักรบ..."
แล้วแพรเพชรค่อยๆหันหลัง แล้วเดินลากกระเป๋าออกไป ไปจากเค้าผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด คราวนี้เธอไม่มีน้ำตาให้เค้าซักหยด เพราะเธอร้องจนมันไม่มีอะไรจะร้องแล้ว แพรเพชรยกกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นรถ แล้วขับออกไปโดยไม่คิดจะหันมามองเค้าอีก คราวนี้เธอจะรักตัวเอง จะไม่ยอมให้เค้ามาทำร้ายศักดิ์ศรีของเธออีกแล้ว เธอเจ็บมาพอแล้ว
"แพรเพชร..."
นักรบเรียกชื่อแพรเพชรอย่างแผ่วเบา เค้าแทบจะไม่มีเสียงออกมาด้วยซ้า เธอจากเค้าไปแล้ว แล้วคราวนี้เค้าก็จะปล่อยเธอไป เค้าทำเธอเสียใจมากมายเหลือเกิน เธอจากไปมันก็สมควรแล้ว ชายหนุ่มคิดอย่างสมน้ำหน้าตัวเอง แล้วน้ำตาของเค้าก็ค่อยๆไหลออกมา ชายหนุ่มที่ไม่เคยมีน้ำตาให้ใคร ตอนนี้เค้าร้องไห้ออกมาอย่างไปอายอะไรทั้งนั้น