เป็นแฟนกับผมนะครับ

"พี่อาทิตย์ครับ.. เช้าแล้วครับ"

ก้องภพก้มลงกระซิบที่ข้างแก้มของอาทิตย์แล้วจุ้บเบาๆ เมื่อคืนเขาขอพี่อาทิตย์ค้างที่นี่

"อือ.." อาทิตย์รู้สึกรำคาญจึงใช้มือปัดลวกๆ

"พี่อาทิตย์ครับ เราต้องเตรียมตัวไปงานเลี้ยงเย็นนี้นะครับ"

ก้องภพพยายามปลุกอาทิตย์เพราะเย็นนี้พวกเขามีงานเลี้ยงพี่ว้ากปี2-4 ซึ่งจัดโดยรุ่นพี่ว้ากที่จบไปแล้ว เพื่อเป็นการขอบคุณที่เสียสละตัวเองเพื่อส่วนรวม

"อืมม รู้แล้วน่า ฮึ้ย" อาทิตย์ตื่นด้วยความหงุดหงิด เขาไม่ชอบเลยจริงๆเวลามีคนมายุ่งตอนเขานอนหลับเนี่ย!

"ตื่นสักทีนะครับ" ก้องภพยิ้มแป้นที่ปลุกอาทิตย์สำเร็จ และกำลังค่อยๆก้มลงไปหอมแก้ม

"อะไรคุณ นกเขาขันแต่เช้าเลยรึไง" อาทิตย์ใช้แขนดันอกก้องภพได้ทันก่อนที่ริมฝีปากจะแตะแก้มเขา

คุณนี่มันเผลอไม่ได้เลยจริงๆ จ้องจะกินผมตลอดเลย! อาทิตย์ดุก้องภพในใจ

"ผมขอหอมแก้มพี่ไม่ได้เหรอครับ"

จ้า ดูทำหน้าเข้า หน้าหมาหงอย...

"ไม่"

"นะค้าบบ"

"...."

"ได้มั้ยครับ"

"อะ..เออๆ จะทำไรก็รีบทำดิวะ"

จะทำก็รีบทำสิวะไอ้เด็กนี่ มองหน้าอยู่ได้!

อาทิตย์แกล้งชักสีหน้าหงุดหงิดเพราะเขาไม่อยากให้ก้องภพรู้ว่าเขาเขิน ขืนไอ้เด็กนี่รู้เข้า เขาคงโดนแกล้งอีกแน่

"มอนิ่งนะครับ" ก้องภพก้มลงจุ้บเบาๆที่ข้างปากอาทิตย์

อืมจ้า แก้มกูมีเป็นหมื่นเอเคอร์แต่มาจุ้บตรงข้างปากกูจ้า เจอแบบนี้ก็เขินสิครับผม!

เมื่อเห็นว่าอาทิตย์ไม่ว่าอะไร ก้องภพก็ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาแตะริมฝีปากอาทิตย์อย่างแผ่วเบา หน้าของคนพี่ที่แดงอยู่แล้วยิ่งขึ้นสีแดงจัดแต่ก็ยังหลับตารับจูบของก้องภพ เพราะเขารู้ว่าจะไม่มีการรุกล้ำมากกว่านี้แน่นอน

ใช่หรออาทิตย์...

ก้องภพเริ่มใช้ลิ้นเลียริมฝีปากล่างของคนพี่ช้าๆทำให้อาทิตย์รีบลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ

"เห้ยคุณ! ทำอะไรเนี่ย" อาทิตย์ดันก้องภพออกแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดปากตัวเอง

"ก็... ผมทนไม่ไหวนี่ครับ" คนน้องเผยยิ้มเจ้าเล่ห์

"ไม่ไหวก็ไปเคารพธงชาติในห้องน้ำไป" พูดไปก็หน้าแดงไป

"พี่อาทิตย์ช่วย 'ชัก' ธงขึ้นเสาหน่อยสิครับ" ก้องภพจงใจเน้นคำว่าชักแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้อาทิตย์อีกครั้ง

"ไอ้ทะลึ่ง!"

"นะค้าบบ"

"ไม่เว้ย ผมจะอาบน้ำแล้ว หลบไปๆ" คนพี่ดันหน้าคนน้องออกไปให้พ้นทางแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเขาก็เดินไปหยิบแก้วน้ำเต้าหู้ที่ก้องภพเตรียมไว้ให้มาดื่ม

"พี่อาทิตย์จะใส่เสื้อเชิ้ตสีอะไรครับ" ก้องภพถามอาทิตย์พร้อมกับลากที่รีดผ้าออกมาตั้ง

"น่าจะสีเหลืองอ่อนแหละคุณ เห็นพวกไอน็อตบอกจะใส่เสื้อสีเดียวกัน" ทีแรกเขาจะใส่สีดำ แต่พวกเพื่อนๆของเขาอยากจะใส่สีเหลืองเพิ่มความศักดิ์สิทธิ์เขาเลยไม่อยากขัด อีกอย่างเขาไม่อย่างเป็นกาในฝูงขี้ซะด้วย เดี๋ยวจะหล่อเกินหน้าเกินตา

"โอเคครับ" ก้องภพเดินไปหยิบเสื้อสีเหลืองของอาทิตย์มารีด

อาทิตย์เดินมานั่งดื่มน้ำเต้าหู้อยู่ปลายเตียง เขาแอบเหลือบมองก้องภพเป็นระยะๆ

"พี่อาทิตย์จะเอาอะไรหรอครับ" ก้องภพเงยหน้าถามเขาด้วยยิ้มเจ้าเล่ห์

"เอาอะไร.. เปล่านี่" เขารีบหลบตาก้องภพทันที

"ก็ผมเห็นพี่อาทิตย์มองผมตั้งหลายรอบนี่ครับ" ก้องภพจัดการเสื้อผ้าที่รีดเสร็จไปแขวนไว้ข้างตู้

"บ้า มั่วแล้วคุณ" เจ้าตัวแทบสำลักน้ำเต้าหู้แล้วหันไปดุคนที่กำลังเก็บที่รีดผ้าอยู่

"เขินหรอครับพี่ไออุ่น" นี่ก็แกล้งไม่เลิก

"ไม่ได้เขินเว้ย! แล้วใครอนุญาตให้คุณเรียกผมชื่อนี้"

"ชื่อนี้ก็เพราะดีนี่ครับ ผมชอบ" ก้องภพแย่งแก้วน้ำเต้าหู้ในมืออาทิตย์ไปวางไว้หลังตู้เย็น แล้วเดินกลับมาหาที่ปลายเตียง

"ก็ถ้าผมไม่อนุญาต คุณก็ห้ามเรียก"

"ทำไมครับ ถ้าไม่ให้ผมเรียกแล้วจะให้ใครเรียกล่ะครับ" ก้องภพถามขำๆ

"ก็... ให้คนที่ผมอยากให้เรียกนั่นแหละ"

"แล้วคนๆนั้น ไม่ใช่ผมหรอครับ"  เขาแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนพี่

"คุณนี่เซ้าซี้จริง" อาทิตย์ดันก้องภพออกแล้วก้มหน้าหลบตาด้วยความเขิน เขายอมรับว่าตอนนี้ก้องภพคือคนพิเศษสำหรับเขา แต่เขาก็ยังไม่กล้าใช้คำว่าแฟน หลายครั้งที่ก้องภพพยายามขอเขาเป็นแฟน แต่เขาก็ไม่เคยตอบตกลง เพราะอะไรน่ะเหรอ.. ผมกลัวเสียฟอร์มอ่ะ ผมเป็นเฮดว้ากนะ! แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่รัก ผมยอมรับว่าผมรักก้องภพ แต่มันเขินจนไม่กล้าตอบตกลงนี่หว่า

ก้องภพมองอาทิตย์ด้วยสายตาเอ็นดู

"ลงไปกินข้าวกัน ผมหิวแล้ว" คนที่เพิ่งซดน้ำเต้าหู้ออกคำสั่ง

"ครับ ลงไปกินตอนนี้ก็ดีคนไม่ค่อยเยอะ" ก้องภพหันไปมองนาฬิกาที่ชี้บอกว่าตอนนี้เป็นเวลา11โมง

"ตามนั้น"

ทั้งสองเดินลงมาหาร้านข้าวใต้หอ คนพี่เดินไปสั่งกะเพราไก่ไข่ดาวกับไข่เจียวหมูสับ คนน้องเดินไปสั่งนมเย็นกับกาแฟเย็น

"ไออุ่น!!"

เสียงนี้ทำให้ก้องภพหันไปมองที่อาทิตย์ทันที เขาเห็นน้ำตาลเดินมาเกาะแขนอาทิตย์แล้วเอาหัวซบลงที่ไหล่

"อ้าวน้ำตาล"

"ดีจังได้เจออุ่นด้วย" น้ำตาลยิ้มให้อาทิตย์

"ไม่ได้เจอตั้งนาน อุ่นคิดถึงนะเนี่ย" อาทิตย์ยกมือลูบหัวน้ำตาลอย่างเอ็นดู

"เราก็คิดถึงอุ่น ก็ไม่เจอกันมาตั้งนานนี่เนอะ เป็นไงบ้างช่วงนี้มีคนคุยบ้างมั้ยหนุ่มฮอต" น้ำตาลเอ่ยแซว

"โห เราไม่ฮอตเท่าดาวคณะหรอกน่า"

"หรอออ งี้ไม่เหงาแย่เหรอ "

"อืมม แค่ได้คุยกับคุณดาวคณะก็หายเหงาแล้วล่ะครับ"

"โหอุ่น ยังไม่เลิกแซวเราอีกเหรอ" น้ำตาลยกมือตีแขนอาทิตย์เบาๆ

เป็นภาพที่ใครๆเห็นก็คงคิดว่าคู่นี้เหมาะสมกันดี คนนึงก็สวยเป็นถึงดาวคณะนิเทศน์ อีกคนก็เป็นถึงเฮ้ดว้ากวิศวะปี4

...เป็นภาพที่ดูแล้วลงตัวอย่างบอกไม่ถูก

'ไออุ่น' เป็นชื่อที่พี่อาทิตย์ยอมให้ไม่กี่คนเรียกนอกจากครอบครัว ซึ่งก้องภพได้คำตอบแล้ว ว่าคนๆนั้น'ไม่ใช่เขา'

"น้ำได้แล้วจ้ะ" แม่ค้าเรียกสติก้องภพเมื่อเห็นว่าเขายืนค้างอยู่นาน

"ครับ" เมื่อได้สติเขาก็ยื่นเงินไปให้แม่ค้าพร้อมกับรับน้ำมา2แก้ว

เขาเดินไปหาอาทิตย์

"พี่น้ำตาลสวัสดีครับ"

"อ้าว สวัสดีจ้ะน้องก้องภพ" น้ำตาลหันมายิ้มให้ก้องภพ

"น้ำได้แล้วเหรอคุณ" อาทิตย์ถามก้องภพ

"ครับ นี่ของพี่อาทิตย์ครับ" เขายื่นแก้วนมเย็นให้อาทิตย์

"เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ"

"อ่าวจะรีบไปไหนล่ะน้องก้อง"

"ผมลืมไปน่ะครับว่าชุดที่จะใส่ไปงานเย็นนี้มันอยู่ที่บ้าน ว่าจะกลับไปเอาแล้วก็เลยไปงานเลี้ยงเลย"

"เดี๋ยวคุณ แล้วข้าวอ่ะ ผมสั่งไว้แล้ว มานั่งกินด้วยกันก่อนสิ" อาทิตย์รับรู้ถึงความผิดปกติของก้องภพ จึงยื้อเขาไว้ก่อนแล้วไปเคลียร์กันทีหลัง

คงจะเป็นเรื่องน้ำตาลแน่เลย

"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมสั่งใส่กล่อง"

"จริงๆคุณยืมเสื้อผมก่อนก็ได้นะ"

"ไม่เป็นไรครับผมเกรงใจ"

"แต่บ้านคุณไกลไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องเกรงใจหรอก"

"ผมต้องไปเอาหนังสือที่บ้านพอดีน่ะครับ"

"อืมม แล้วคุณจะไปงานกี่โมง จะกลับมาหอก่อนมั้ยผมจะได้รอ"  ยื้อขนาดนี้แล้วยังจะไปอีกนะก้องภพ! คุณนะคุณ

"ไม่ครับ เดี๋ยว1ทุ่มผมไปงานเลย ผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับพี่น้ำตาล" ก้องผมโค้งให้น้ำตาลน้อยๆแล้วหันไปจ่ายตังค์ค่าข้าว

ก้องภพ part

พูดตัดบทเสร็จก้องภพก็รีบเดินขึ้นห้องของตัวเอง แล้วล้มลงนอนบนเตียง

ภาพอาทิตย์และน้ำตาลย้อนกลับมาในความคิด เขาช่างเหมาะสมกัน ไม่เหมือนเขา และการกระทำของอาทิตย์ก็ชัดเจนเหลือเกินว่าเขารักใคร ที่ไม่ยอมตกลงเป็นแฟนสักทีก็คงเป็นเพราะพี่น้ำตาล รู้อย่างงี้เขาไม่น่าทำให้พี่อาทิตย์ลำบากใจเลย เขาควรหลีกทางให้พี่น้ำตาลตั้งนานแล้ว.. พี่อาทิตย์กับพี่น้ำตาลเขารู้จักกันมานานแล้ว เราเองที่เป็นคนขวางทางพวกเขา

น้ำใสๆค่อยๆไหลอาบแก้ม ถ้าน้ำตาลบความรู้สึกที่เขามีให้พี่อาทิตย์ได้สักนิดก็คงดี  ก้องภพหลับตาและนึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุขกับอาทิตย์จนเผลอหลับไป

อาทิตย์part

เมื่อเขากินข้าวเสร็จก็เดินขึ้นมาที่ห้องของตัวเองแล้วเดินไปที่หน้าต่าง มองไปยังห้องตรงข้าม เขาเห็นผ้าม่านปิดไว้แต่ตรงระเบียงยังมีผ้าตากไว้ ซึ่งนั่นไม่ใช่นิสัยของก้องภพ เวลาเขาจะออกไปไหนเขาจะต้องเก็บผ้าไว้ข้างในเสมอ

จึงมั่นใจได้ว่าเขาไม่ได้กลับบ้านอย่างที่เจ้าตัวบอก

เอาไงดีวะ รู้ทั้งรู้ว่าก้องภพอยู่ในห้องแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปเคลียร์

เขาจะโกรธอยู่รึเปล่า

แต่จะให้เข้าไปขอโทษก็ยังไงๆอยู่ ก็เขาไม่ได้ทำอะไรผิดนี่หว่า

ป่านนี้คงเข้าใจผมกับน้ำตาลผิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วมั้ง

แต่ยังไงตอนเย็นก็ต้องเจอกันอยู่ดี

อาทิตย์หันไปมองนาฬิกา ตอนนี้12.10

ช่างแม่ง ค่อยไปคุยกันที่งานก็ได้วะ

เขาหันไปมองเสื้อที่ก้องภพรีดให้เมื่อเช้า

ไอ้เด็กงี่เง่าเอ้ย!

13.30 หน้าห้องก้องภพ

เอาไงดี เดินมาหามันจนได้

ตอนนี้อาทิตย์ยืนเถียงกับตัวเองอยู่หน้าห้องของก้องภพ ทั้งๆที่ตัดสินใจแล้วว่าจะคุยกับก้องภพตอนเย็น แต่มันก็หน่วงแปลกๆจึงเดินมาถึงหน้าห้องเขาจนได้

เอาวะ

ก๊อกๆ

"ก้องภพ เปิดประตูหน่อย"

ก๊อกๆ

"ก้องภพ!"

หรือว่าจะอาบน้ำอยู่? ไขเข้าไปเลยแล้วกัน

เขาหยิบกุญแจสำรองของก้องภพไขประตู เขาและก้องภพได้แลกกุญแจไว้คนละดอกเผื่อมีกรณีฉุกเฉิน และเขาคิดว่านี่คือฉุกเฉินแล้ว

อาทิตย์เดินเข้ามาในห้อง ภายในห้องนั้น เย็น และเงียบ มีเพียงไฟหัวเตียงที่เปิดเอาไว้

เขามองไปที่เตียงก็เห็นร่างของก้องภพนอนอยู่

หลับอยู่เหรอ

เมื่อเห็นดังนั้นเขาก็ไม่กล้าปลุก จึงเดินขึ้นไปนอนข้างๆอย่างช้าๆ พยายามไม่ให้ก้องภพตื่น

เขานอนหันหน้าเข้าหาก้องภพ เขารู้สึกถึงความเปียกที่หมอน จึงใช้มือค่อยๆแตะไปที่ตาของก้องภพ ขนตาของเขายังชื้นอยู่

นี่เขาร้องไห้เหรอ?

ร้องไห้เพราะผมอ่ะนะ? เรื่องแค่นี้อ่ะนะ? เห็นแค่นั้นแล้วมาตีโพยตีพายเอาเองอ่ะนะ?  เอาจริงๆเขารู้สึกโกรธตัวเองมากกว่าที่ทำให้ก้องภพต้องร้องไห้ เขาแคร์ความรู้สึกก้องภพมากจริงๆ  ไม่ทนแล้วเว้ย!

"ก้องภพ! ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะคุณ!" อาทิตย์ลุกขึ้นนั่งทั้งเขย่าทั้งตีก้องภพอย่างแรง

"โอ้ย!" ก้องภพเริ่มตื่นเต็มตาแล้วหันไปมองตามแรง

"พี่อาทิตย์มาได้ยังไงครับ? แล้วพี่มาตีผมทำไมครับ" ก้องภพยันตัวลุกขึ้นนั่ง

"นี่คุณ ร้องไห้ทำไม" อาทิตย์ขยับตัวมานั่งตรงหน้าก้องภพ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้และจ้องตาเขาอย่างจริงจัง

"ผมไม่ได้ร้องครับ" ก้องภพหลบตาลงมองมือตัวเอง

"ไม่ได้ร้องแล้วทำไมตาแดง เงยหน้ามองผมเดี๋ยวนี้"

"ก็.. ผมเพิ่งขยี้ตา" เขาเงยหน้ามองอาทิตย์แต่ไม่จ้องตา

"เปล่า คุณไม่ได้ขยี้ตา ทำไมถึงร้องไห้" อาทิตย์ยังจ้องหน้าเขาไม่เลิก

"ผมไม่ได้ร้องไห้"

"แล้วน้ำที่มันเปียกอยู่บนหมอนมันคืออะไร"

"...."

"จ้องตาผม แล้วตอบมา"

"...."

"..."

"น้ำมูกครับ"

"..."

อาทิตย์สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่พยายามระงับอารมณ์ ไอ้เด็กเวร! กวนตีนจังวะ จะไม่ยอมรับใช่มั้ยว่าร้องไห้?

"ก้องภพ มองตาผม"  อาทิตย์สั่งเสียงเข้ม

"..."  ก้องภพหันมาสบตากับอาทิตย์

"คุณบอกผมได้มั้ยว่าคุณคิดอะไรอยู่"

"เปล่าครับ"  ก้องภพหลบตาเขา

"ถ้าผมยังไม่อนุญาต ห้ามหลบตาผม มองตาผมก้องภพ"

"ครับ" ก้องภพหันมามองอาทิตย์ด้วยสายตาจริงจัง

"ทีนี้ก็บอกผมมา คุณคิดอะไรอยู่"

"ผมกำลังคิดว่า พี่ทำอะไรอยู่ครับ"

"ผมกำลังง้อคุณอยู่"

"!!!"

ก้องภพเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าอาทิตย์จะพูดอะไรแบบนี้ออกมา

"ผมรู้นะว่าคุณไม่สบายใจเรื่องผมกับน้ำตาล"

"ครับ"

"บอกให้ผมรู้ได้มั้ยว่าคุณคิดอะไร" อาทิตย์จับมือก้องภพและลูบเบาๆ

"ผมคิดว่า พี่อาทิตย์กับพี่น้ำตาลดูเหมาะสมกัน พี่กับเขาก็รู้จักกันมานาน พี่น้ำตาลเขาดีกว่าผมทุกอย่าง เขาสวยเป็นถึงดาวนิเทศน์ฯ อีกอย่างเขาก็เป็นผู้หญิง ผมเป็นผู้ชาย ตอนพี่อาทิตย์อยู่กับเขาก็ดูอ่อนโยน เป็นมุมที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน แล้วก็... พี่น้ำตาลเขาเรียกพี่อาทิตย์ว่าไออุ่น ชื่อนี้พี่อาทิตย์ไม่อยากให้ผมเรียกนี่ครับแต่กลับให้พี่น้ำตาลเรียก ผมรู้ครับว่าผมไม่ใช่คนพิเศษสำหรับพี่ แต่ผมก็พยายามอยู่นะครับ แล้วยิ่งมาเห็นแบบนี้ผมก็ยิ่งมั่นใจว่าที่พี่ไม่ยอมตกลงเป็นแฟนผม ก็คงเป็นเพราะ พี่น้ำตาลคือคนที่พี่ชอบใช่มั้ยครับ"

"ก้องภพ นี่คุณ..."

"ขอโทษครับที่ผมทำให้พี่ลำบากใจ แต่ต่อไปนี้ผมจะถอยออกมา.."

"ไม่ได้!"

"ครับ?"

"ผมบอกว่าไม่"

"ทำไมครับ"

"คุณรู้ได้ยังไงว่าคุณไม่ใช่คนพิเศษสำหรับผม แล้วไปเอาความคิดที่ไหนมาบอกว่าผมชอบน้ำตาล?"

"ก็..."

"คุณฟังผมหน่อยได้มั้ยก้องภพ" อาทิตย์ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก้องภพ

"ครับ"

"น้ำตาลคือเพื่อนผมก้องภพ แค่เพื่อนเท่านั้น น้ำตาลพิเศษในฐานะเพื่อน ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ผมเคยชอบน้ำตาลก็จริง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ แล้วไอ้การที่ผมทำตัวอ่อนโยนอย่างที่คุณว่ามาเนี่ย มันก็ไม่ได้ขนาดนั้น ก็น้ำตาลเป็นผู้หญิงผมก็ต้องให้เกียรติเขา แล้วการที่จะให้ผมมาทำแบบนั้นกับคุณ ผมก็... เขินว่ะ แล้วก็การที่ผมไม่ตอบตกลงเป็นแฟนคุณมันไม่ได้แปลว่าผมไม่รักคุณซะหน่อย" พูดจบอาทิตย์ก็เอาหัวชนที่กลางอกของก้องภพและแช่ไว้อย่างนั้น

"พี่อาทิตย์ครับ" ก้องภพก้มมองและเผยยิ้มออกมา

"อะไร"

"เขินหรอครับ"

"ไม่ได้เขินเว้ย!"

"งั้นก็เงยหน้ามามองผมสิครับ" ก้องภพลูบแก้มของอาทิตย์ทั้งสองข้าง ทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่

"อะไรเล่า" อาทิตย์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองก้องภพด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ

พี่อาทิตย์น่าฟัดชะมัด ก้องภพถึงกับเขินเมื่อเห็นใบหน้าของอาทิตย์ตอนนี้

"พี่อาทิตย์.. เป็นแฟนกับผมนะครับ"

ทั้งคู่สบตากันอย่างลึกซึ้ง อาทิตย์ยังไม่ตอบอะไร มันเป็นช่วงเวลาที่นานมากสำหรับก้องภพ เขากลัวว่าอาทิตย์จะไม่ตอบคำถามเขาอีก

"...อือ" อาทิตย์หน้าแดงขึ้นเป็น2เท่า

"อือนี่คือ?"  ก้องภพดีใจมาก ตอนนี้เขารู้สึกหัวใจพองโตสุดๆแต่ก็อดแกล้งคนพี่ไม่ได้

"เป็นเว้ย" อาทิตย์แกล้งหงุดหงิดใส่ เขินจะตายแล้วยังจะมาแกล้งกันอีก

"ผมรักพี่ไออุ่น นะครับ"

"ผมก็รักคุณนะ ก้อง"

หน้าของทั้งสองคนเริ่มเข้าใกล้กันช้าๆ และริมฝีปากของทั้งสองคนก็สัมผัสกันในที่สุด เขายอมรับเลยว่าเขาชอบสัมผัสของก้องภพมากจริงๆ มันเป็นจูบที่บริสุทธิ์ ไม่มีการล่วงล้ำไปมากกว่านี้ ---มั้ง

คนน้องงับปากล่างของคนพี่ไว้ ดูดดึงเบาๆแล้วใช้ลิ้นแทรกเข้าไปในโพรงปากที่หอมหวาน

"อือ!" อาทิตย์ตกใจรีบผลักก้องภพออก และมองเขาด้วยความตกใจ

"หน้าแดงนะครับ" ก้องภพยิ้มขำ

"คะ..คุณ! พอเลย ผมจะกลับห้องแล้ว"  ทำไมชอบแกล้งกันจังวะ!

"เดี๋ยวสิครับ ยังมีเวลาอีกตั้งนานกว่าจะไปงาน อยู่กับผมก่อนนะครับ"  ก้องภพกอดอาทิตย์เอาไว้

"ไม่ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้"

"นะค้าบบ" ก้องภพก้มลงกระซิบข้างหูอาทิตย์

"อะ.. เออๆ ก็ได้วะ"

ก้องภพเผยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะจูบเบาๆที่หูของเขา