Date - 23/10/2017 –
♡ Sweet Chocolate ♡
เสียงของสายน้ำที่ถูกเปิดจนแทบจะล้นอ่างภายในห้องน้ำที่คอนโดหรูย่านใจกลางเมือง แต่กลับไม่มีผลกับชายหนุ่มสองคนในร่างเปลือยเปล่าที่กำลังแสดงความรักต่อกันอย่างลึกซึ้ง แม้ว่าระดับของน้ำจะไหลมาถึงเท้าของพวกเขาแล้วก็ตาม
‘ไล ควานลิน’ ดันร่างบางสมส่วนของ ‘ยู ซอนโฮ’ จนติดกับผนังห้องน้ำก่อนที่ร่างสูงจะระดมจูบร่างบางนั้นอยู่นานหลายนาทีและไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ถ้าหากคนที่ถูกรุกอยู่ในตอนนี้ไม่ร้องขอออกมา
“พ…พี่ไลฮะ…น้องยู…หายใจ อื้อ~ ไม่ทัน…” ซอนโฮไม่สามารถพูดให้จบประโยคได้เมื่อควานลินประทับริมฝีปากกับเขาอีกครั้งก่อนจะค่อยๆดันลิ้นร้อนเข้ามากวาดความหวานจนพอใจ เขาขบริมฝีปากล่างของซอนโฮเบาๆก่อนจะค่อยๆถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง พลางใช้ปลายจมูกคมนั้นสัมผัสกันอย่างใกล้ชิด
“เหนื่อยง่ายจังเลยนะ…” ควานลินเอ่ยออกมาพร้อมกับกดจูบที่ริมฝีปากของซอนโฮอีกครั้ง “…คืนนี้ยังต้องเหนื่อยกันอีกยาว” จบคำพูดของควานลินใบหน้าหวานของซอนโฮก็ขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ซึ่งสร้างความพอใจให้กับร่างสูงจนเขาต้องขโมยจูบคนตรงหน้าอีกหน
ซอนโฮใช้มือโอบรอบคอของควานลินก่อนที่ร่างหนาจะมอบสัมผัสอันร้อนแรงมาให้อีกครั้งจนคนตัวเล็กต้องจิกเล็บลงบนแผ่นหลังอันเปลือยเปล่าของคนเป็นพี่เพื่อระบายความรู้สึกวาบหวามในจิตใจ
มือหนาจับส่วนอ่อนไหวของร่างบางที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเขาก่อนจะออกแรงรูดรั้งมันไปมาเบาๆเพื่อปลุกอารมณ์ให้กับคนในอ้อมกอด
“อื้ออออ…” และนั่นก็ทำให้ซอนโฮถึงกับต้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่านอีกครั้ง
“พ…พี่ไล…” ซอนโฮมีโอกาสได้เปิดปากพูดอีกครั้งเมื่อควานลินถอนริมฝีปากออกไปแต่กลับไปฝังอยู่ที่ซอกคอขาวแทน ร่างสูงระดมสูดความหอมหวานนั้นก่อนจะกอดร่างบางให้เข้ามาแนบชิดจนไม่มีช่องว่างระหว่างกัน
“ช…ช่วย…ช่วยหน่อย…น้องยูไม่ไหว…แล้วฮะ…” ซอนโฮร้องบอกด้วยน้ำเสียงที่แทบจะขาดเป็นห้วงๆเหมือนจะขาดลมหายใจเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่ร้อนแรงภายในร่างกายและจิตใจ
“ไม่ไหวแล้วเหรอครับที่รัก…?”
“ไม่ไหวแล้วฮะ…” ซอนโฮว่าพลางเขย่งฝีเท้าเพื่อประทับริมฝีปากไปที่ควานลินอย่างดูดดื่ม จนร่างสูงต้องอุ้มคนใจร้อนในขณะที่ริมฝีปากยังคงไม่ห่างกันไปที่ห้องนอนก่อนจะวางร่างบางไว้บนเตียงอย่างเบามือ
“ดื่มช็อคโกแลตก่อนไหมครับน้องยู?” ควานลินถือถ้วยแก้วช็อคโกแลตเย็นไว้ในมือก่อนจะยกขึ้นมาถาม
ซอนโฮมองอีกคนด้วยความแปลกใจราวกับว่านี่ไม่ใช่เวลาที่ควรจะมาดื่มช็อคโกแลต แต่แล้วในวินาทีต่อมาเขาก็เข้าใจเมื่อควานลินราดมันลงบนร่างกายเปลือยเปล่าของซอนโฮจนทั่วไปหมด
“แย่จังนะ…หกหมดเลย : )” ควานลินพูดด้วยท่าทีเสียดายแต่กลับยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
ร่างสูงค่อยๆเดินเข้าไปหาร่างขาวเนียนนั้นก่อนจะคร่อมร่างบางไว้อีกครั้งและประกบริมฝีปากพลางดันลิ้นร้อนให้ได้ทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง
“ริมฝีปากของน้องยูนี่หวานจังนะ… แต่อยากรู้จังว่าช็อคโกแลตนี่จะหวานกว่าหรือเปล่า…?” ว่าจบลิ้นร้อนก็ลากยาวก่อนจะสัมผัสไปทั่วทั้งร่างกายของซอนโฮ
“อื้อ…อื้อออออ~” ร่างบางร้องครางออกมาอย่างไม่อาจควบคุมตัวเองได้ เมื่อลิ้นร้อนของควานลินเริ่มซุกซนไปทั่วทั้งร่างกายของซอนโฮจนมาหยุดอยู่ที่แกนกายของคนใต้ร่าง และควานลินเองก็ไม่รอช้าที่จะจูบมันเบาๆก่อนจะใช้ริมฝีปากซึมซับรสชาติของช็อคโกแลต
“อ๊า…อื้มมมมม….อะ…พี่ไล…” เล็บจากมือขาวของซอนโฮกดจิกลงบนที่นอนทั้งสองข้างอย่างต้องการหาที่ระบายอารมณ์ก่อนที่ควานลินจะกลับมาใช้ริมฝีปากจูบไปที่เรียวขาอ่อนของซอนโฮ
“อ่า… ยังเหลือช็อคโกแลตอยู่เลยแฮะ” ควานลินแสร้งอุทานออกมาก่อนจะใช้ลิ้นลากไปตั้งแต่ท้องน้อยของซอนโฮจนถึงซอกคอขาว ในขณะที่มือหนาก็ยังคงจับแท่งเอ็นร้อนของซอนโฮไว้และออกแรงรูดมันอยู่
ควานลินกดจูบหนักๆที่ริมฝีปากของซอนโฮอีกครั้งก่อนจะจับร่างบางพลิกตัวพลางจับสะโพกมนนั้นเข้าหาและค่อยๆสอดแกนกายของตนที่พร้อมจะเข้าไปรุกล้ำในร่างกายของซอนโฮแล้ว
มือหนาใช้เจลหล่อลื่นเพื่อเปิดช่องทางรักสีหวานนั้นเล็กน้อยจนอีกคนร้องครางออกมาไม่หยุด ควานลินจับแกนกายของตนมาจ่อไว้ที่สะโพกของซอนโฮก่อนจะค่อยๆดันมันเข้าไปในร่างกายขาวเนียนของคนใต้ร่าง
แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อซอนโฮก็ร้องออกมาเสียก่อน “อ๊ะ! จ…เจ็บ…”
“เจ็บเหรอครับ?”
“เจ็บ…อื้อ~” ซอนโฮตอบออกมาในขณะที่ควานลินค่อยๆดันแท่งเอ็นร้อนนั้นเข้าออกอย่างช้าๆ
“อดทนหน่อยนะครับคนดี” ร่างสูงพูดปลอบพลางก้มลงไปจูบที่ซอกคอขาวของร่างบางที่ยังคงร้องครางออกมาไม่หยุดเมื่อเขาเริ่มเร่งจังหวะมากขึ้น
ซอนโฮจิกเล็บลงกับหมอนด้วยความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับความวาบหวามที่ได้รับจากสัมผัสของควานลินพร้อมกับเสียงหายใจหอบถี่ที่ดังออกมาไม่หยุด
“น้องยูอ่า…” ควานลินเอ่ยชื่อของซอนโฮออกมาด้วยน้ำเสียงแห่งความสุขก่อนจะขยับสะโพกเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกนิด
“อื้อ! อ…อ่า…” ควานลินร้องครางออกมาก่อนที่ตัวของเขาจะกระตุกเป็นสัญญาณว่าถึงฝั่งเรียบร้อยแล้ว น้ำรักสีขาวพวยพุ่งออกมาเต็มช่องทางรักสีหวานของซอนโฮ
ร่างสูงค่อยๆนอนแผ่ลงไปบนที่นอนด้วยอาการอ่อนแรงก่อนจะดึงร่างบางมากอดไว้อย่างหวงแหน
“พี่มีความสุขจังเลย…ขอบคุณนะน้องยู”
“พี่ไลขี้โกงอ่ะ” ซอนโฮพึมพำออกมาเสียงเบา จนคลานลินต้องเคลื่อนใบหน้าให้เข้าไปใกล้ริมฝีปากของคนเป็นน้องมากขึ้น
“หนูงอแงทำไม พี่ไลขี้โกงอะไรน้องยูเอ่ย?”
“ช่างมันเถอะฮะ…” ว่าจบก็ก้มหน้างุดลงบนอกแกร่งของคนที่กำลังโอบกอดตนเองอยู่
“ไม่เอาน่า …ไหนน้องยูบอกพี่ไลหน่อยซิคะ”
“น้องยูแค่…อยากมีความสุขแบบพี่ไลบ้าง…”
“อ่าใช่…ถ้าอย่างนั้น…เดี๋ยวพี่จัดการให้นะ” ว่าจบควานลินก็ส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอีกครั้ง
“ท…ทำอะไรฮะ?” ซอนโฮร้องถามออกมาพร้อมกับใบหน้าขี้สงสัย เมื่อควานลินเห็นตาโตๆที่มองมาด้วยใบหน้าน่ารักนั้นก็แทบทนไม่ไหวจนอยากจะดึงร่างบางตรงหน้าเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไป!
“ก็….ทำอะไรสักอย่างที่จะทำให้น้องยูมีความสุขเหมือนพี่ไงครับ”
“อ๊ะ!” ซอนโฮร้องออกมาเมื่อควานลินเริ่มรุกเขาอีกครั้งโดยการจับให้นอนราบไปกับเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมไว้ทันที
“หายเหนื่อยแล้วหรือไงฮะ?” ซอนโฮถามออกมาอย่างอารมณ์ดี
“ถ้าเป็นน้องยู…ถึงเช้าพี่ก็โอเคนะ…”
“แต่เมื่อกี๊ใครที่นอนหมดแรงกันน้อออออ~” ซอนโฮยังคงทำทีอมยิ้มล้อเลียนจนควานลินต้องก้มลงไปจูบปิดปากคนตัวดีให้เงียบเสียงไป
“ไม่ต้องมาพูดมากเลยตัวดื้อ…เก็บเสียงไว้….ร้องดีกว่านะ…” ควานลินว่าออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะประกบริมฝีปากและมอบความรู้สึกอ่อนหวานอย่างลึกซึ้งให้ แต่แล้วความรู้สึกเหล่านั้นก็ทวีคูณเป็นความร้อนแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางต้องทุบอกขออากาศหายใจ
“ห…หายใจไม่ทัน”
“อย่าเหนื่อยง่ายแบบนี้ซิครับที่รัก…ก็บอกว่าคืนนี้ยังต้องเหนื่อยกันอีกยาวเลยนะ…”
ควานลินยกยิ้มมุมปากก่อนจะสบสายตาของซอนโฮราวกับจะย้ำว่าคืนนี้ยังคงอีกยาวไกลสำหรับพวกเขา ร่างบางเริ่มเขินอายขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่ออีกครั้ง และมันช่างน่ารักจนทำให้ควานลินทนไม่ไหวและต้องฝังจมูกคมลงไปที่แก้มนิ่มนั้นก่อนจะเลื่อนปลายจมูกไปที่ซอกคอและกดจูบเบาๆ
มือหนาเริ่มสัมผัสไปทั่วร่างกายของร่างบางอีกครั้ง สัมผัสร้อนแรงเริ่มปรากฏขึ้นในความรู้สึกในขณะที่ริมฝีปากก็ยังคงไม่ห่างกัน
ซอนโฮเริ่มดันลิ้นร้อนของตนเองให้ได้เป็นฝ่ายควบคุมเกมส์รักนี้บ้าง ควานลินดูจะตกใจกับสัมผัสนั้นนิดหน่อยแต่เขากลับดูพอใจกับความร้ายกาจของคนตัวเล็กมาก
ลิ้นร้อนพันเกี่ยวกันไปมาด้วยความรู้สึกวาบหวามไปทั่วทั้งร่างกายจนกระทั่ง…
~ Tell me more tell me more was it love at first sight Tell me more tell me more did she put up a fight ~
เสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนเครื่องสวยของซอนโฮดังแทรกขึ้นมา…
~ Tell me more tell me more was it love at first sight Tell me more tell me more did she put up a fight ~
ควานลินถอนริมฝีปากออกก่อนจะมองไปที่สมาร์ทโฟนเจ้าปัญหาที่หน้าจอส่องสว่างเป็นสัญญาณว่ามีสายเข้า
“มีคนโทรมาแน่ะน้องยู”
“อ่า…น้องยูไม่สนใจหรอกตอนนี้น่ะ…” ร่างบางว่าพลางกอดร่างสูงไว้อย่างออดอ้อน
“รับซิ…”
“ครับ?”
“รับสายซิ”
“ก็น้องยูบอกว่า…” แต่ควานลินกลับหยิบสมาร์ทโฟนนั้นมากดทัชสกรีนเพื่อรับสายเองและแนบไว้กับใบหูของซอนโฮเสียแล้ว
“ฮัลโหล…”
ร่างสูงเริ่มก่อกวนร่างบางอีกครั้งในขณะที่อีกคนเริ่มพูดกับคนในสาย มือหนาเริ่มออกแรงรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของซอนโฮไปมาไม่หยุด
“อ…อื้อ~” ซอนโฮเผลอส่งเสียงน่าอายออกไปในขณะที่ยังคงต่อบทสนทนากับคนที่โทรมาหา
“..........”
“ม…ไม่ได้ทำอะไรอยู่”
“..........”
“เรารู้แล้ว…”
“..........”
“เราไม่ว่างน่ะดงฮัน…” พอร่างสูงได้ยินว่าปลายสายคือ ‘คิม ดงฮัน’ ที่มีใจชอบพอซอนโฮอยู่ก็มองไปที่คนใต้ร่างด้วยสายตาไม่พอใจก่อนจะออกแรงรูดแกนกายนั้นให้เร็วขึ้นจนซอนโฮเริ่มจะทนไม่ไหว
“..........”
“อ…อ๊ะ!” ซอนโฮร้องออกมาเมื่อควานลินเริ่มเร่งจังหวะการขยับมือหนาไปมาที่แกนกายไม่หยุด ซอนโฮอดกลั้นไม่ส่งเสียงร้องจนใบหน้าหวานเริ่มแดงไปหมด
“อ…อื้อ…” ควานลินเริ่มก้มลงไปซุกไซร้บริเวณซอกคอขาวอีกครั้ง เขากดจูบที่ต้นคอก่อนจะใช้ริมฝีปากเม้มมันเบาๆจนเกิดรอยช้ำเป็นคิสมาร์ก ในขณะที่มือหนาก็ยังคงไม่หยุดกับการสร้างความสุขให้กับซอนโฮ
“อ…เอ่อ…แค่นี้ก่อนนะดงฮัน…ร…เราอื้อ…ไม่ว่าง” ซอนโฮทัชสกรีนตัดสายก่อนจะโยนสมาร์ทโฟนลงจนตกจากเตียงไป
“แกล้งน้องยูซินะ” คนหน้าหวานว่าด้วยน้ำเสียงงอนๆก่อนจะใช้แรงพลิกร่างของควานลินแล้วขึ้นคร่อมแทน
“อะไรกัน…พี่ยังไม่ได้แกล้งน้องยูเลยนะครับ ก็…เห็นว่ามีคนโทรมาก็เลยรับสายให้…ก็แค่นั้น” ควานลินว่าก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์และเอามือประคองใบหน้าสวยของซอนโฮไว้เบาๆ
“คนขี้แกล้งต้องถูกลงโทษนะ…”
ควานลินยกมือขึ้นสองข้างเป็นสัญลักษณ์ของการยอมแพ้ก่อนจะระบายยิ้มออกมาบางๆ “พี่ยอมให้น้องยูลงโทษทุกอย่างเลย”
“แล้วนี่ทำไมต้องมาทำคิสมาร์กน้องยูด้วยเนี่ย?”
“ก็….ตรงนี้” ควานลินชี้ไปที่รอยสีกุหลาบบริเวณซอกคอขาวนั้น “มันจะบอกได้ดีว่าน้องยูเป็นของพี่…คนเดียว”
“ไม่แฟร์เลยนะ…”
“หืม?”
“พี่ไลก็ต้องมีเหมือนกันซิ” ว่าจบซอนโฮก็ก้มลงจูบที่ซอกคอของควานลินบ้าง เขาขบเม้มริมฝีปากจนลำคอหนานั้นเกิดรอยช้ำเป็นคิสมาร์กไม่ต่างจากของเขา
“เป็นเด็กขี้หวงเหมือนกันแฮะ” ควานลินว่าออกมาก่อนจะหัวเราะอย่างพอใจ
“น้องยูจะลงโทษพี่แล้วนะ!”
“พร้อมรับครับที่รัก…” ร่างบางทำหน้าที่รุกร่างสูงอย่างไม่ยอมแพ้ ซอนโฮประกบริมฝีปากไปที่ควานลินก่อนจะดันลิ้นร้อนเข้าไป คนตัวสูงก็ไม่ได้นิ่งเฉยเมื่อกำลังใช้มือสร้างความสุขให้กับซอนโฮอีกครั้ง
ควานลินออกแรงขยับมือหนาที่ยังคงสัมผัสอยู่ที่ส่วนอ่อนไหวของซอนโฮและเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ริมฝีปากร้อนยังคงสัมผัสกันไม่ห่าง บรรยากาศร้อนแรงเริ่มร้อนขึ้นตามแรงอารมณ์จนร่างของซอนโฮกระตุกและร้องออกมาด้วยเสียงหายใจที่หอบถี่พร้อมกับน้ำรักสีขาวที่พุ่งออกมาเต็มหน้าท้องของควานลิน
“อ…อ๊า~ ส…เสร็จแล้วฮะ” ซอนโฮถอนริมฝีปากออกก่อนจะนอนแผ่ลงไปบนเตียงนอนและถอนหายใจออกมายาวๆเพื่อระบายความรู้สึก
“นี่ลงโทษแล้วเหรอ…พี่ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลยนะ” ควานลินว่าก่อนจะทำหน้าสงสัยนิดๆซึ่งทำให้ซอนโฮมองมาด้วยความหมันไส้ทันที
“ก็น้องยูเสร็จแล้วนี่ จะให้ทำไงล่ะ?” คนตัวเล็กว่าด้วยน้ำเสียงงอแง
“ไม่เป็นไรหรอก อีกนานกว่าจะเช้า ยังได้เรื่อยๆ”
“พ…พี่ไล…จะถึงเช้าจริงอ่ะ?” ซอนโฮถามออกมาอย่างเขินอาย
“ก็แน่ซิ…ไม่เช้าไม่หยุด”
“จะเก่งเกินไปแล้ว : (”
“พี่ก็เก่งแบบนี้…” ควานลินดึงร่างของซอนโฮมากอดไว้ก่อนจะจรดปลายจมูกสัมผัสไปที่แก้มนิ่มนั้น “กับซอนโฮแค่คนเดียวนะ” ประทับจูบลงบนริมฝีปากสวยอีกครั้งเพื่อแสดงความรักต่อกัน
…ท่าทางว่าคืนนี้จะยังอีกนานจริงๆแฮะ ♡
♡♡♡♡♡
-----The End ♡-----
Writer Talk : กรุณาจินตนาการให้หลินโฮเป็นอายุ 20+ ทีนะคะ 5555555 เป็นฟิคที่แต่งไว้ตั้งแต่ 4 ปีที่แล้วและนำมารีไรท์ใหม่ เนื้อหาค่อนข้างเกินกว่าอายุน้องนิดหนึ่งเนาะ ;__; ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ /ไหว้สวยๆ บ๊ายบายค่ะขอตัวไปดื่มช็อคโกแลตก่อนละ : )
เอ็นจอย รีดดิ้งนะคะรีดเดอร์ที่น่ารัก กลับไปเม้นต์ให้ไรท์ชื่นใจสักนิดที่ Dek-D หรือสกรีมแท็กฟิคที่ #LaiBaByYoo ได้นะคะแฮร่ๆ >< ขอบคุณสำหรับทุกยอดวิวและคอมเม้นต์ค่า เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดเลย เลิ้บ ♡
#LaiBaByYoo
Guest
